De bom moest een keer barsten. Maandagavond was het zover. Met een stemverhouding van achttien tegen zeventien zijn de wethouders weggestuurd. De stad wordt de komende tijd bestuurd door de burgemeester en de ambtenaren. Nog ­enigszins verdoofd door deze schok fiets ik door de stad naar huis. In de stad is het gezellig als altijd. Mensen zitten op terrasjes, het is mooi zomerweer, nog lang geen tijd om te gaan slapen. Een groter contrast is niet denkbaar. Enkele tientallen mensen maken zich heel erg druk en de 70.000 andere inwoners zijn met heel andere zaken bezig. Het lijken wel Belgische toestanden. Daar heeft het land anderhalf jaar zonder regering gezeten, maar het gewone leven ging gewoon door. Gouda is de meest gemiddelde stad van Nederland. Dus wat hier gebeurt is ook op grote schaal aanwezig in de rest van het land.

De winnaars zijn de verliezers en omgekeerd

De polarisatie is compleet. Het vertrouwen is weg. Net als in ­Engeland met de Brexit, in ­Europa, in Amerika. Oude ­vormen werken niet meer, nieuwe zijn er nog niet en dan is er eerst een periode van chaos. In Engeland zijn inmiddels de leiders van zowel de voor- als van de tegenstanders van de Brexit van het toneel verdwenen. De winnaars zijn de verliezers en omgekeerd. In de Gouwe ­dialoog was de les: er is een derde weg: de weg van de dialoog. De dialoog begint met vragen te stellen en met luisteren. En met respect. En uitgaan van de universele waarden die uitgaan boven het eigen gelijk van het eigen kamp. Wat zou het fijn zijn als de meest gemiddelde stad van Nederland een voorbeeld wordt van ver­binding door de dialoog. Wie steekt de hand uit om het gesprek aan te gaan en eindelijk naar de ander te luisteren?