Een prachtige lezing die als muziek in mijn oren klonk: de musicus Jaap Mulder hield de jaarlijkse rede voor verdraagzaamheid in Arti Legi. Muziek verbindt, legde hij met allerlei aansprekende voorbeelden uit. Natuurlijk met de rattenvanger van Hamelen, die de stad verloste van de ratten, maar daarna hield het stadsbestuur zich niet aan de afspraak hem daar goed voor te betalen. Daarop lokte hij met zijn fluit alle kinderen de stad uit en verborg ze in een grot.

Mijn ervaring is dat muziek ook kan scheiden: als puber op school hadden we een kamp dat voor de Beatles was en een kamp voor de Rolling Stones. En de orgelmuziek die ik op zondag hoorde uit de ramen van de kerk schuin tegenover ons huis, bond mij ook helemaal niet: ik voelde me vooral buitengesloten en ik ben nog steeds allergisch voor de meeste orgelmuziek.

Maar klezmer, gospel en jazz bijvoorbeeld zijn voor mij erg verbindend.

Niks geen besloten feestjes voor genodigden

Vijf jaar geleden mocht ik op kerstavond een dienst bijwonen die een hoteleigenaar aan zijn personeel aanbood op Sumatra. Ik verstond geen woord, maar opeens werd er  in het Bahasa Indonesia ‘Stille Nacht, Heilige Nacht’ gezongen op de mij zo bekende melodie. De tranen liepen over mijn wangen.

Wat lijkt het me mooi als er op Kaarsjesavond kerstliedjes in allerlei talen gezongen worden voor de verbinding van al die Gouwenaars die van verre komen. En als we het over verbinding hebben: ik stel voor dat dan ook eindelijk die rare dranghekken verwijderd worden die de elite scheiden van de massa. Gewoon allemaal samen zingen rondom de boom. En ervoor en erna iedereen een kommetje soep en een glaasje glühwein op de Markt om een beetje warm te worden en niks geen besloten feestjes voor genodigden. Wat zou dat een verbindend zijn met muziek.