Op dit moment van de dag heeft de bloemenkraam nog geen boeketten. Komt u over een half uurtje nog eens, zegt de verkoper, maar dan kom ik niet op tijd. Als ik dat uitleg, is hij zo behulpzaam om te zeggen waar ik ’s ­morgens vroeg wel terecht kan. Met mijn boeket gewapend ga ik even later clandestien naar de naturalisatiebijeenkomst in het Oude Stadhuys. De mensen die deze dag het Nederlanderschap verkrijgen, mogen maximaal één gast meenemen. En mijn ­kennis is al in overtreding omdat ze behalve haar echtgenoot ook haar twee zoontjes meegenomen heeft! Koffie in de hal, daarna de ­ceremonie in de trouwzaal. Zo’n kleine twintig mensen leggen de eed of belofte af tegenover ­wethouder Jan-Willem van ­Gelder, die ook een aardig praatje houdt over de gewoontes in ons land.

Waarom niet een echt welkomstfeest?

Bij zijn zinnetje: Neder­landers zijn zuinig zie ik mensen om mij heen lachen en ­instemmend knikken. En zuinig vind ik dit feestje. Even ’s morgens vroeg een half uurtje in het stadhuis. Kopje koffie en een punseliekoekje. Eén gast erbij. Een boeketje voor ­iedereen. En dat is het dan. Wie er allemaal waren? Geen idee. Aan de buiten­kant te zien was het een heel gemengd gezelschap. Waarom niet een echt welkomstfeest? Met vertegenwoordigers van de wijkteams uit de buurten waar deze mensen wonen, om hen daar een houvast te geven. Met mensen van de Gouwe Dialoog, die zich zo inspannen om ver­bindingen tussen mensen in Gouda tot stand te brengen. Met een ­podium, waarop al deze ­nieuwe Nederlanders een persoonlijk verhaal kunnen vertellen. Met een vertegenwoordiger van het VIP (vrijwilligersinformatiepunt) om uit te leggen hoe ze leuk vrijwilligerswerk kunnen vinden. En ­natuurlijk allerlei exotische hapjes en drankjes. En wereld­muziek om naar te luisteren, op te dansen, geraakt en verbonden te worden. Volgend jaar beter?