Ze wiebelt met haar tenen, wrikt met haar voeten. Het kraakt en schuurt, minutenlang. Maar het lukt! Golda, de kaasboerin laat haar klompen achter zich en gaat op in het mooie Gouda. 

Boerin op Sokken, deel 15 | Gouda in volle glorie

Het kriebelt bij Golda, ze móet er gewoon weer eventjes naar toe. Eens in de zoveel tijd dwaalt ze rond in het museum. Want daar ontmoet ze Gouda, in al haar facetten.
Het wandelingetje achter de kerk, brengt haar al in andere sferen. In de museumtuin kijkt ze, zoals altijd, nog even achterom. Dan staat ze binnen. Ademt geschiedenis, snuift cultuur. Proeft de oude, -oer-Hollandse nuchterheid, die bijna naadloos overgaat in het nu. Hier in het museum komt alles samen. In een ver verleden deed het gebouw dienst als ziekenhuis. Tegenwoordig maken de verschillende zalen haar vooral nieuwsgierig.
Ze begint bij de bonte verzameling in het depot, waaronder verschillende Goudse schilders. Vanuit een zaaltje lokt een stem haar naar binnen. Haar nieuwsgierigheid wordt beloond met een film, met het unieke stadhuis op de Markt als decor.
‘Waarom gaat het goed in je leven?’ vraagt iemand aan willekeurige voorbijgangers. Het antwoord hoort ze, als ze verder het museum is ingelopen, uit luidsprekertjes uit de muur. De wanden zelf vol foto’s van Gouwenaars, net zo divers als de stad zelf.
Ze kijkt nog één keer over haar schouder en loopt dan door naar de Regentenkamer, waar verschillende Goudse religies hun voetsporen hebben achtergelaten. Daartegenover de Erasmuskamer. Menig portret van hem kijkt op Golda neer. Nou vooruit, omdat hij het is. Ook boven komt ze Erasmus tegen. Met de maquette van Gouda als basis, laat ze zich meeslepen in het verhaal van zijn leven en zijn band met de stad.
Op zolder belandt ze bij Gouds plateel. Vazen, borden en grote wandtegels. In de hoek staat een deurtje uitnodigend open. Als Golda daar doorheen loopt ziet ze achter de vitrines allerlei soorten servies. Wat een genot om daar de tafel mee te kunnen dekken, thee uit te drinken. Ze ziet het helemaal voor zich.
Waar blijft de tijd ….
Tijd? Hoogste tijd! Ze vliegt de trappen af en loopt naar haar smaak veel te snel langs de indrukwekkende schutterstukken, de imposante altaarstukken en een schets van de Goudse glazen.
Voor de volgende keer, belooft ze zichzelf.

– Caroline Wammes