Gouda – Iran staat bekend om de mooie oude Perzische steden, de prachtige natuur en het lekkere eten. Maar elk land heeft een keerzijde, zo ook Iran. De strenge regering, onderdrukking door of met religie, oorlogen; een land met velen kanten. Farrah Hosseini begrijpt dit als geen ander. Vijftien jaar geleden verruilde zij onder dwang haar geliefde Iran voor het bescheiden Nederland.

“In Iran was alles makkelijk”, zegt een weemoedige Farrah als ik haar vraag naar haar moederland. “Mijn leven was eigenlijk zorgeloos. Ik had daar mijn vrienden, familie, werk; niets in mij wilde weg.” Toch moest Farrah vijftienjaar geleden de warmte inleveren voor de kou, de kruidige gerechten voor het simpele AVG (aardappelen, vlees, groente) en de grote Nationale Parken voor ‘onze’ kleine speeltuinen. “Het was absoluut niet aan de orde of ik wel mee zou vertrekken, want als je gezin gaat, dan ga jij, maar leuk was anders.” Wegens politieke problemen, waar Farrah liever niet al te veel over wil uitweiden, verliet zij Iran met aan de hand haar man en twee kleine kinderen.

Op weg naar Nederland
Eenmaal gearriveerd in Nederland verblijft Farrah ruim vier jaar in een AZC te Arnhem. Onzekere tijden breken aan voor het gezin Hosseini. “Het was een moeilijke en sombere tijd. Niet wetende of we ooit een verblijfsvergunning gingen krijgen. Familie en vrienden die je niet ziet of mag spreken. We hadden niets en zo begon ik mij langzamerhand ook niets te voelen.” Toch was er voor Farrah licht aan het einde van een lange donkere tunnel: “Toen we uiteindelijk te horen kregen dat we mochten blijven in Nederland kon ik mijn geluk niet op.” Jaren lang verblijft zij in Arnhem in sociale huurwoningen, geregeld door de gemeente. Uiteraard beter dan het AZC, maar een plek als ‘thuis’ was het zeker niet. Totdat Farrah vijf jaar geleden een telefoontje kreeg van de gemeente uit Waddinxveen:  “Ze vertelden ons dat we in aanmerking kwamen voor een huis en niet veel later stond datzelfde huis ook daadwerkelijk op onze naam, dat was een onwerkelijk moment.”

Op zoek naar een baan
Gesetteld en al in Waddinxveen, begon voor Farrah de jacht op een baan. “Ik ben naar de gemeente gestapt, met de vraag of zij mij konden helpen. Toentertijd wilde ik alles aanpakken, als er maar geld in het laatje kwam. Ik ben uiteindelijk beland in de zorgsector, maar ben daar ook weer net zo snel uitgestapt. Ik wilde een baan die samenging met mijn hobby: het creatief decoreren van eten.”

Creatief decoreren van eten? Met verbijstering kijk ik naar de foto’s die Farrah mij op haar telefoon laat zien. Want, decoratief met eten, wat moet ik mij daar bij voorstellen? Nou, precies zoals zij het beschrijft. Ik zie op de foto’s rijst voorbijkomen in de vorm van een grote rode gitaar of bloemen van koude schotel en Kebab.  Je kan het zo gek of bijzonder niet verzinnen, of Farrah maakt het allemaal. “Het is een uitlaatklep van mijn creativiteit, want ik kan mij in het Nederlands misschien niet altijd even goed verwoorden, maar dat is ook niet nodig, alles zit in mijn creaties. 

Toekomst
Creativiteit samenbrengen met catering. Dat is het doel waar Farrah naartoe werkt. “De slogan heb ik ook al klaar staan: ‘Geniet met de buik én de ogen’, leuk toch? Ik weet zeker dat ik er ga komen en dankzij wat hulp van Zonta Club Gouda ben ik steeds een stap dichterbij die werkelijkheid.”

Na het interview twijfel ik geen seconde aan het verhaal én de ambitie van Farrah. Het is voor haar geen kwestie van ‘of’, maar eerder van ‘wanneer’. En als de tijd zover is, dan sta ik als eerste in de rij om de gerechten à la Farrah te bewonderen én te proeven.

Foto: Hermen Buurman