Gouda – Laura Werger (43) is ruim 5,5 jaar zelfstandige zonder personeel (Werger Consulting). “Het is altijd een droom geweest een eigen bedrijf te hebben.” Die droom heeft ze waargemaakt. “Het was de beste beslissing die ik nam. Het gaat nog altijd goed; ik zit zelden zonder werk.” We praten met Laura over haar ervaringen als vrouwelijke ondernemer en over de periode dat ze haar werk combineerde met het wethouderschap.

Van huis uit is Laura Werger bestuurskundige, ze werkte voor diverse- -gemeenten en was vijf jaar in dienst van het -detacheringsbureau BMC. Ze heeft al met al twintig jaar ervaring opgedaan in het brede sociale domein. “Complexe zaken liggen mij goed. Ik wil bruggen bouwen en visies neerzetten.”

Glazen plafond voor vrouwen
Sommige vrouwen zeggen last te -hebben van het ‘glazen plafond’; het lukt hen -minder goed dan mannen carrière te maken. Als man zou ze meer worden gewaardeerd, denkt Laura. Maar ze wil zich niet laten beperken. “Je leert vooral om stug door te gaan. Ik las ooit een interview met een bankdirecteur die zei dat vrouwen alleen de leuke dingen willen doen. Dat je vaak rotklussen moet doen, dat geloof
ik best.”

“Sommige mannen werken zichzelf met gladde praatjes een bedrijf binnen, daar heb ik een hekel aan.” Bedrijven moeten mij kiezen om mijn kwaliteiten, niet omdat ik vrouw ben.” De manier waarop wij leven (privé en werk combineren) -verschilt per generatie. “Jonge generaties staan daar nu heel anders in.” Ze hekelt wel zoiets als een ‘pappadag’. “Je bent 24/7 papa, niemand heeft het over een -‘mammadag’.” Laura is voorzitter Raad van Commissarissen bij recreatiecentrum De Tweesprong; samen met twee mannen voert ze dit commissariaat. “Een goede balans tussen man en vrouw is -belangrijk. Vrouwen in Nederland maken een -voorwaartse beweging.”

Wethouderschap
In 2014 kwam het wethouderschap op haar pad, ze was toen al jaren gemeenteraadslid. Het was een beslissing waarover ze goed heeft nagedacht. “Ik was me ervan bewust dat het wethouderschap een tijdelijk -bezigheid is, en mijn bedrijf liep zeker niet verkeerd.” Toch besloot ze de kans te grijpen, maar hield daarbij wel haar onderneming aan. Een bestuurlijke crisis heeft haar vorig jaar de kop gekost. Aan het begin van de raadsvergadering van 4 juli 2016 – waar uiteindelijk het hele college werd weggestuurd – diende zij haar ontslag in. Afscheid nemen en natrappen in de media hoort niet, vindt ze. “Aftreden doe je persoonlijk in de gemeenteraad” en dat deed ze. “De dagen voor mijn -aftreden heb ik gezocht naar de juiste toon en woorden om afscheid te nemen. Er speelde onderhuids ontzettend veel, het was geen gezellige gemeenteraad. Je zit er om de stad te besturen.” Ze heeft ervoor -gekozen helemaal afscheid te nemen. “Weet je, ik vind het zelfs onverstandig als je als -oud-wethouder in de raad blijft zitten.”

Hoe kijkt ze nu terug op haar wethouderschap? “Je bekijkt vanaf een afstand alles met een andere blik. We besturen een stad en zitten er niet om elkaar vliegen af te vangen, wat wel gebeurde. Je bent aan het werk, het is geen vriendenclub. Het team van toen heeft veel ontwikkelingen in gang gezet. We hebben verschillen -kunnen maken voor mensen die anders tussen wal en schip zouden raken. We hebben -geprobeerd het beste te doen voor -iedereen, maar je kan nooit iedereen -tevreden stellen.”

Rust genomen
Na haar politieke carrière heeft ze even afstand genomen. “Het is behoorlijk -afkicken als je ineens geen wethouder meer bent. Daarom ben ik er een tijdje tussenuit geweest en heb meer rust genomen.”
Inmiddels is ze weer volop bezig met haar eigen bedrijf, maar wel op een lager pitje. Ze is kritischer geworden met het -aannemen van opdrachten. “Waar ik voorheen aan lange projecten zat, voer ik nu vooral kortdurende projecten uit.” Haar wethouderschap heeft haar veranderd: “Ik heb meer ervaring opgedaan in bepaalde domeinen waardoor ik daar nu anders naar kijk.”