Gouda – Paul Smit is filosoof, cabaretier, spreker en producer. Een profiel om u tegen te zeggen. Dat geldt ook voor zijn carrière: negen boeken op  zijn naam, twee films geproduceerd, zestien uitverkochte cabaretshows en dagelijks geboekt als spreker. Maar wie is onze stadgenoot Paul Smit eigenlijk?

Hij werd als enig kind geboren in Nieuw-Lekkerland en ging al vroeg op zoek naar het antwoord op de vraag: ‘Wat is de zin van het leven?’ “Ik had al vroeg een passie om over dingen na te denken. Dit ook dankzij de vrijheid die mijn ouders mij gaven, waar ik ze eeuwig dankbaar voor ben.”

Ook in zijn studie was Paul op zoek naar nieuwe uitdagingen en ontdekkingen. Hij deed Culturele en Maatschappelijke Vorming aan de Hogeschool Rotterdam en studeerde af op het onderwerp ‘Evolutie van het menselijk bewustzijn.’ “Rijkswaterstaat benaderde mij of ik tijdens een bijeenkomst wilde komen vertellen over mijn studie. Ik begon te vertellen over het menselijk gedrag en maakte wat -grapjes. Ondernemers die aanwezig waren bij de bijeenkomst begonnen mij te bellen en binnen  drie maanden deed ik niks anders meer. En nu staat de teller al op tien jaar.”

Succes
Het succes is Paul dan misschien grotendeels komen aanwaaien, toch blijft hij zichzelf uitdagen. “Ik heb het geluk weinig tot geen concurrenten te hebben in mijn circuit. Je hebt een spreker en een cabaretier, maar geen combinatie en dat maakt mij blijkbaar uniek. Ik wil, om mezelf scherp te houden, in elke show of presentatie een nieuw onderdeel aankaarten.”

Feedback en kritiek
Goede vriend en collega Guido Weijers is een belangrijk persoon in zijn leven. “Ik zet al mijn presentaties en programma’s zelf in elkaar, maar soms loop je vast. Guido vraag ik dan om hulp. Op dat moment wil ik niet horen wat ik fout doe, maar wil ik dat hij mij iets beters geeft. Iets waarmee we vooruit kunnen. Alleen zo boek je succes.” Net zoals feedback is ook kritiek ontvangen een onderdeel waar je tegen moet kunnen. “Ik vind dat ik goed met kritiek kan omgaan. Als je creatieveling bent moet dat ook wel, anders wordt je creatie nooit beter.”   

27 awards
De droom van elke filmmaker: het winnen van 27 awards. Het overkwam Paul Smit, terwijl alles eigenlijk begon als een geintje.
“De eerste film die ik heb geproduceerd was ‘Alles over Niets.’ Een idee met nul budget, maar waar iedereen aan wilde deelnemen.” Een vriend van Paul ha d het financieel goed gedaan en gaf hem een budget voor ‘als hij nog eens een film wilde produceren.’ Zo -begon het toch te kriebelen. “Het is leuk om te doen en zo startten we met ‘Who is Alice’. Je bent continu veertig man aan het -aansturen en dat is, naast mijn normale baan, veel werk. Wel is het een cadeau als jouw film het zo goed heeft gedaan. Met zo’n -minibudget een film produceren die niet onderdoet aan een Hollywood film.”

Zo vader, zo zoon
Inmiddels is Paul eenenveertig jaar en heeft een zoon van dertien. “Ik vind het vaderschap geweldig!” Maar een typische vaderfiguur vindt hij zichzelf niet. “Als mijn zoon iets uitspookt wat echt niet kan, zeg ik tegen hem: ‘Ik ben jouw vader en hoor nu in te grijpen. Daar heb ik geen zin in, dus vertel mij maar wat ik nu volgens jou moet doen.’ Hij verzint dan zelf de oplossing en dat vind ik -grappig.” Ook de vrijheid die hij van zijn eigen ouders heeft meegekregen, geeft hij zoveel mogelijk door aan zijn zoon. “Elk persoon moet zelf dingen ontdekken en -ervaren. Zo werkt het brein en niet anders. Dat is wat ik hem mee geef en daarom laat ik hem zo veel mogelijk vrij. Het houdt de band speels.”

Dopamine en roze wolk
“De liefde is iets bijzonders, maar ook ontzettend ingewikkeld.” In zijn eigen leven heeft hij op liefdesgebied up en downs gekend en in zijn boek ‘Verlichting in de Liefde’ komt dat duidelijk naar voren. “Er bestaat geen perfecte relatie en dat maakt het relatiegedeelte vrij lastig.” Dopamine, een stof die zorgt voor het ontstaan van het geluksgevoel, zorgt ervoor dat je bij verliefdheid bijna verblind raakt. “Je leeft op een roze wolk en denkt dat iemand de ware voor je is. Hoe vaak heb ik dat zelf niet geroepen, en daar ben ik
niet de enige in.”

Geluk
“Geluk is voor mij de afwezigheid van het zoeken naar het geluk. Als jij met naasten iets leuks gaat doen, dan is dat wat je gaat doen. Dan ben je niet bezig met het zoeken naar het geluk, want dat is het geluk.” Wel heeft Paul in al die jaren iets belangrijks ontdekt: “Je moet genieten van wat er nu is. Als je denkt dat er pas geluk is als je je doelen hebt bereikt, kom je bedrogen uit. Er ligt geen geluk aan het eind van het pad. Zo heb ik dat ervaren. Ik ben zelf het meest gelukkig wanneer ik creatief bezig ben.”

Een leuk leven
Als Paul wordt gevraagd wat hij graag nog zou willen bereiken, is zijn antwoord: “Niks. Ik ben eenenveertig jaar en heb alles mogen ontdekken en zien wat ik graag wilde. Dat is een luxe waarvoor ik zeker vaak in mijn handen knijp. Ik wil nog steeds uitgedaagd -worden, maar heb nu ook rust. Financieel ben ik onafhankelijk, mijn kind is kerngezond en met mijn carrière gaat het supergoed.
Ik heb een leuk leven.”