Johan Weeber die tot voor kort in de Goudse gemeenteraad zat voor Gouda Positief baseerde zijn boek op ware gebeurtenissen tussen 2010 en 2018. “Uit respect voor sommige politici zijn bepaalde zaken in dit boek verzonnen. Uit respect voor de kiezers is al het overige zo waarheidsgetrouw mogelijk opgeschreven.” 
Het boek verschijnt als feuilleton in deGouda Digitaal en deGouda APP.

13. Poppetjes 

Het is een maand na de verkiezingen. De euforie van onze verkiezingsoverwinning is wat weggeëbd. Het vreemdste vind ik toch wel de stilte die na alle tumult van de verkiezingen zijn intrede doet. Vóór de verkiezingen deden alle partijen met veel kabaal hun uiterste best om kiezers voor zich te winnen, vanaf de dag ná de verkiezingen lijkt het wel of ze hun kiezers alweer totaal vergeten zijn. Onze partij probeert zich daarvan te onderscheiden: we hebben een mooie bedankbrief in onze sociale media en een advertentie in het Solings Dagblad gezet. Elke week geven we via onze eigen kanalen een update van wat er nu gaat gebeuren. Zo zijn onze raadsleden de afgelopen weken geïnstalleerd. John Vroegop, Marjorie Ritsels en ikzelf. Willem Smit wordt burgerraadslid. Celebrity had net niet genoeg voorkeursstemmen. De fractieleden willen graag dat ik na het lijsttrekkerschap ook fractievoorzitter wordt. Ik ben immers maandenlang het boegbeeld van de partij geweest en kan inmiddels niet meer door de stad lopen zonder voortdurend staande te worden gehouden over van alles en nog wat.

Vanuit de gevestigde partijen, die de vorige keer een coalitie vormden, horen we helemaal niets. Het schijnt dat de SDAP, Liberalen, Grünen, Dem’77 en Christ! met in totaal 21 van de 35 zetels al dagen bijelkaar zitten in een achterkamertje. De nieuwkomers en grote winnaars van deze verkiezingen, Stolz en onze partij, worden genegeerd. Wij hebben onze leden en achterban om geduld gevraagd en maken plannen hoe we vanuit de oppositie onze rol kunnen spelen. Daar zitten behoorlijk wat onorthodoxe ideeën van onze kiezers tussen… Bart Dreize van Stolz schreeuwt ondertussen moord en brand in de pers en op social media: “De linkse kliek gaat gewoon verder en negeert de kiezer totaal. Maar Stolz zal ze eens een poepje laten ruiken!!!” En meer van dat soort taal.

Zoals altijd wanneer er niet gecommuniceerd wordt, komt de geruchtenstroom in de stad goed op gang. Het zou natuurlijk weer om de poppetjes draaien en niet om de inhoud. Harry van den Zakken wordt genoemd als kandidaat wethouder Financiën voor de Liberalen. Een gesjeesde advocaat op financien, als dat echt waar vrees ik het ergste. Ik moet de eerste jurist nog tegenkomen die meer kan berekenen dan zijn eigen uurtarief. Maar het meest bijzondere gerucht gaat over de nummer drie op de lijst van Christ!, Michel Maarsen. De familie Maarsen is een bekende en welvarende familie in Solingen. Maarsen Transport en Vastgoed bezit veel gronden en gebouwen in Solingen. Nick Maarsen, de pater familias, is het prototype van de selfmade ondernemer. Een zestiger, gedrongen, vlassig haar, sympathiek maar ook iemand die geen blad voor de mond neemt. Achter de schermen probeert Nick altijd de politici voor zijn karretje te spannen, op zichzelf een goede eigenschap voor een ondernemer. De familie is ook een veelgevraagde sponsor voor tal van culturele evenementen, mevrouw Maarsen-Siminole is een bekende mecenas in de Solingse kunstwereld. Michel, een neef die elders gewoond heeft, is enkele jaren geleden door de familie binnengehaald als dé projectontwikkelaar, die het (veelal leegstaande) vastgoed van de familie zou gaan herontwikkelen tot woningen en kantoren. Michel heeft door zijn lange haar, zijn charmante voorkomen en zijn modelgezin in korte tijd een groot netwerk onder dertigers en veertigers in de stad verworven. Of het nou door de economische crisis is gekomen of niet, feit is dat wel Michel de projectontwikkeling voor de familie totaal niet van de grond heeft gekregen. Het gerucht gaat nu dat Michel recent van de familie te horen heeft gekregen dat ie zijn inkomen “maar elders moet zien te verwerven”.

Gezien zijn netwerk en voorkomen vind de familie het wethouderschap in Solingen wel iets voor Michel. Bijkomend voordeel is dat de familie haar politieke invloed kan vergroten. Een rondgang langs een aantal politieke partijen heeft de familie geleerd dat zowel de Liberalen, Christ! en Dem’77 Michel graag op de lijst willen hebben. Men schat in dat Michel een behoorlijke stemmentrekker is.

Uiteindelijk kiest Michel voor Christ!, niet omdat ie opeens tot het christendom bekeerd is, maar omdat deze partij hem direct een wethouderschap kan toezeggen. En aangezien deze partij al sinds mensenheugenis ‘bestuurlijke verantwoordelijkheid’ draagt, oftewel wethouders mag leveren, zou Michel daarmee weer verzekerd zijn van inkomsten.

Door Johan Weeber