Papieren Tijgers deel 16
— 05-10-2018Johan Weeber die tot voor kort in de Goudse gemeenteraad zat voor Gouda Positief baseerde zijn boek op ware gebeurtenissen tussen 2010 en 2018. “Uit respect voor sommige politici zijn bepaalde zaken in dit boek verzonnen. Uit respect voor de kiezers is al het overige zo waarheidsgetrouw mogelijk opgeschreven.” Het boek verschijnt als feuilleton in deGouda Digitaal.
16. Brief aan de Burgemeester
Het is ochtend. Ik lees een interview met burgemeester Koorneef in een -landelijke krant. Een persoonlijk verhaal, over zijn jeugd in een plaatsje in Noord–Duitsland, over zijn politieke carrière. Via -enkele -kleinere noordelijke dorpen naar -uiteindelijk zijn burgemeesterschap in -Solingen. Het gaat ook over zijn bevlogenheid om arme mensen hulp te bieden, niet alleen in Solingen, “want hier bestaat geen echte armoede”, maar vooral in Afrika, waar hij actief is in een aantal hulporganisaties. Op de vraag wat hij na zijn pensionering, over zo’n 5 jaar, gaat doen antwoord hij dat hij dan waarschijnlijk in zijn huis in -Xai-Xai, -Mozambique gaat wonen, dicht bij de -mensen waar hij zoveel voor betekent en waar hij zoveel van houdt. Ik frons mijn wenkbrauwen. Hij bevestigt hiermee in de krant dat ie een huis in Xai-Xai heeft. Tot nu toe kende ik dit verhaal alleen uit geruchten. Vreemd dat hij dit niet eerder, bijvoorbeeld in de gemeenteraad, heeft geopenbaard, aangezien Solingen ontwikkelingshulp aan -Xai-Xai -verleent, gestimuleerd en deels -betaald vanuit het Ministerium.
Er zijn oude brandweerwagens vanuit Solingen naar Xai-Xai verscheept, het ziekenhuis heeft oude ambulances ter beschikking gesteld, er zijn ambtenaren uit Solingen vrijgevlagd en ingevlogen voor kennisoverdracht over riolering, wegenbouw etcetera. En als klap op de vuurpijl heeft Koorneef de regionale vuilnis-verwerker KRING overtuigd om daar voor een paar miljoen een -plastic recycling fabriek neer te zetten. Met geld van de -aandeelhouders, een aantal -gemeenten, waarvan Solingen de grootste is. De vraag of je als gemeente uberhaupt ontwikkelings-hulp moet willen verlenen is destijds door de toenmalige gemeenteraad beantwoord: Ja, wij willen dat en wel voor minimaal 10 jaar. De vraag of je als bestuurder privé bezit zou mogen -hebben in een dorp dat profiteert van jouw -inspanningen op het gebied van -ontwikke-lingshulp, en je dus mogelijk privé -meeprofiteert, ligt wat gevoeliger.
Ik bel een aantal fractievoorzitters waarvan sommigen mee zijn geweest met een reis met Koorneef naar Xai-Xai. Ook -journaliste Darinka Pieters is meegeweest. Ik stel ze per mail de vraag of zij wisten wat de -burgemeester in het interview heeft onthuld. Sommigen reageren ronduit vijandig: “Ik wist dat jullie hier een punt van -zouden maken, over de ruggen van die arme kindertjes in Afrika.” Een ander is wat opener: “We zijn daar geweest en de burgemeester laat daar inderdaad een huis bouwen, niet alleen voor zichzelf maar ook voor eventuele logee’s uit -Solingen, zodat er hotelkosten kunnen worden -bespaard.”
Weer een ander doet er geheimzinnig over: “What happens in Xai-Xai, stays in Xai-Xai, heeft Koorneef ons op het hart gedrukt.” Hoe dan ook, niemand in de raad heeft er ooit vragen over gesteld aan de -burgemeester en hij heeft er hierdoor als bestuurder nooit verantwoording over hoeven af te leggen.
Bij onze achterban ligt dat anders. John, Marjorie, Willem en ik worden sinds het verschijnen van het artikel regel-matig gebeld door leden en kiezers met de vraag of deze kwestie dan eindelijk het -‘afzetten’ van Koorneef kan inluiden. Dat heeft ook te maken met een breed levende onvrede over de burgemeester als het gaat om zijn bestrijding van de criminaliteit in -Solingen. En de wijze waarop hij daarover communiceert in de pers.
Regelmatig bagatelliseert hij de -problemen, door te zeggen dat de pers maar es naar de grote steden moet kijken. Dat onveilig-heidsgevoelens tussen de oren van de -inwoners zitten en niet gestoeld zijn op harde cijfers. En dan staat er vaak een -fotootje bij waarop Koorneef theedrinkt met leden van de Marokkaanse -gemeenschap.
Zelfs mijn medewerker Hamza vind dat te gortig: “Thee drinken met buurt-vaders, pfffff. Geef ze dezelfde straffen als in -Marokko, dan laten ze het wel uit hun hoofd om hier nog iets uit te halen. Het gedrag van deze figuren straalt uit op onze hele gemeenschap, wij worden -gediscrimineerd door hun gedrag!”
Hamza zegt dit met zo’n felheid dat ik echt geloof dat ie een dief in onze winkel zijn handen af zou hakken. Waarschijnlijk is er daarom nog geen diefstal geweest als hij werkte.
Ook bij Stolz zijn ze not amused door het interview met Koorneef over Xai-Xai. Bart Dreize zegt ervan te balen dat Koorneef openbaar gemaakt heeft dat ie daar een huis heeft. Zij hadden dat zelf naar buiten willen brengen, om meteen daarna een publicitair en politiek circus op gang te brengen dat zou moeten leiden tot de val van Koorneef.
Ik overleg met John, onze strateeg. Wij willen ons onderscheiden van de -anderen door een zorgvuldige aanpak en geen -circus op gang brengen. Samen -besluiten we dat we in een persoonlijke brief aan Koorneef gaan vragen om zelf een -onafhankelijk onderzoek in gang te laten zetten.
Door Johan Weeber