Gouda – Haar werkkamer hangt vol foto’s en briefjes met woorden, zinnen en plannen voor projecten. De gordijnen zitten dicht zodat ze geen afleiding van buitenaf heeft. Elke foto heeft een eigen sfeer, achtergrond en vertelt een verhaal. Fotografe Ewa -Nagorzanska (41) woont sinds enkele jaren in Gouda met haar man, hun zoon Max (8) en twee katten. 

De taal

Ewa: “Het Nederlands heb ik op straat geleerd. Ik hou van talen en geniet van het geluid van woorden. Ik luister naar de klanken en geluiden, het voelt als muziek. Nederlands vind ik een prachtig mooie taal. Samen met mijn zoon luister ik vaak muziek uit -andere landen. We verstaan het niet, maar we -genieten van de klanken.” 

Ewa is geboren in Polen in de buurt van Krakau. Na haar studie gaat ze naar China. Ze geeft daar Engelse les en verliest haar hart aan China en de Chinezen.

Ewa: ”Ik heb in verschillende delen van China -gewerkt. Het was heel bijzonder. De rust die Chinese mensen hebben, voel je daar. Het voelde als mijn eigen land. Na vier jaar ging ik naar Polen terug om mijn familie weer te zien. Het was vreemd om weer in Europa te zijn, het was alsof ik niet meer in mijn eigen schoenen stond. Natuurlijk was het fijn om mijn familie en vrienden weer te zien, maar mijn -wereldbeeld was zo veranderd. Een vriendin vroeg me of ik in Londen kwam werken en daar hoefde ik niet over na te denken. Ik heb op een ministerie gewerkt en als assistent van een rechter. Het was geweldig en ik heb er een hoop geleerd.” 

De liefde

In Londen ontmoet Ewa een man uit Nederland. Het klikt meteen en ze onderhouden een lange -afstandsrelatie.

Ewa: “Doordeweeks werkte ik en in het weekend ging ik fotograferen met vrienden. Maar, als je van iemand houdt wil je samen zijn. We gingen samen naar -Polen maar dat was geen succes. Daarom zijn we naar Nederland verhuisd.” 

“We vonden Gouda een mooie stad en het ligt gunstig tussen alle grote steden in. We besloten om hier een huisje te zoeken. Ons eerste huis hebben we zelf verbouwd. Ik stond op de steiger en deed bijna alles zelf. Mensen stopten om me aan te spreken, een jonge vrouw die in de kou elke dag buiten op de steiger stond te werken. Dat was geweldig.”

Toen Ewa hier net woonde, ging ze vaak naar -buiten met haar zoontje en probeerde zo om overal -Nederlandse woorden te leren. De mensen zeiden dat ze ook gewoon Engels mocht praten, maar dat wilde ze niet. 

Ewa: “Ik wilde per se Nederlands spreken. De -mensen in Gouda helpen je graag met taal. Als je -bijvoorbeeld naar de winkel gaat, dan merk je dat mensen het geweldig vinden dat je Nederlands -probeert te praten. Daardoor voel je je thuis.” 

De kunst

In het begin werkte ze vijf dagen per week in -Amsterdam. Haar gevoel om met fotografie verder te gaan was zo sterk, dat ze stopte met werken om een opleiding te doen. 

Ewa: “Met fotograferen wil ik vooral kunst maken en ik heb door de opleiding geleerd om anders te kijken naar fotografie. Ik heb geleerd om te wachten, de ideeën te laten groeien en als laatste de beelden te maken. Iets raakt mij enorm, meestal midden in de nacht, en een paar weken later weet ik wat ik ermee moet doen. Het mooiste is als mensen niet aan mij vragen wat ik met mijn kunst bedoel, maar als ze mij vertellen wat ze zien en voelen. Als ze een verhaal erin zien. Dat is alles wat ik wil, verder niets.” 

Het mooiste aan Gouda

Eind 2017 was er een expositie van het werk van
Ewa in het Sint Jozefpaviljoen. 

Ewa: “Het was fantastisch om daar mijn expositie te hebben. Nu ben ik bezig met drie -fotoprojecten en zou daar graag volgend jaar mee exposeren. Waar ik het meest van hou, is het internationale en -multi-culturele karakter van Gouda. Ik sprak een Gouwe-naar die, net als ik, het multiculturele in Gouda waardeerde. Zijn wens was dat er meer -positieve verhalen over buitenlanders in Gouda zouden verschijnen. Ik heb toen beloofd dat ik een fotoproject ga maken over alle nationaliteiten die in Gouda samenwonen. Het heet ‘138’ en is mijn droom fotoproject.

Met haar foto’s hoopt Ewa mensen te kunnen -beroeren. “Aan het eind van je leven is het niet -belangrijk hoeveel geld je hebt verdiend, maar of je iemands leven hebt aangeraakt, of je iemand -geholpen hebt.”