Johan Weeber die tot voor kort in de Goudse gemeenteraad zat voor Gouda Positief baseerde zijn boek op ware gebeurtenissen tussen 2010 en 2018. “Uit respect voor sommige politici zijn bepaalde zaken in dit boek verzonnen. Uit respect voor de kiezers is al het overige zo waarheidsgetrouw mogelijk opgeschreven.”
Het boek verschijnt als feuilleton in deGouda Digitaal.  

26. Renovatie 

“So, dus nu ben ik opeens eigenaar van een vastgoedportefeuille in Duitsland…”, zegt Maggie enthousiast. “Vorige maand heb ik besloten om mijn prachtige panden maar eens te gaan bezichtigen en nu zit ik hier!” Ze reageert aanmerkelijk minder -enthousiast als ik iets vertel over de onderhouds-toestand van mijn buurpand, haar pand dus, het -funderingsherstel dat moet plaatsvinden en dat we gezamenlijk het dak moeten aan-pakken. Ik overhandig haar het bouw-kundige rapport dat ik in het Engels heb laten vertalen. “Maggie, denk er maar eens rustig over na, maar dit jaar zul je toch -aanzienlijk moeten investeren in je pand, anders neemt de schade aan mijn pand alleen maar toe. Schade die ik toch moet trachten ergens vergoed te krijgen”, zeg ik terwijl ik haar strak aankijk. Maggie snapt de boodschap. “Ik begreep van mijn huurder Hilde dat jullie mogelijk interesse hebben in de aankoop van het pand?” vraagt ze. 

“Ja, zeg ik, dat zou een alternatief zijn, dat je het verkoopt aan ons onder aftrek van de 

herstelkosten. Dan hoef jij niet te -investeren.“ En zo bereiken we na enig mailverkeer met Maggie, die inmiddels weer in Engeland zit, overeenstemming over de aankoop die zij keurig laat begeleiden door Duits notariskantoor.

Met huurster Hilde en haar vriend Lars heb ik alvorens mijn handtekening te zetten onder de koopovereenkomst een aantal gesprekken. Hoewel Hilde het pand liever zelf gekocht zou hebben, heeft ze al snel door dat ze daarvoor de financiering toch niet rond krijgt en dat het dan misschien wel beter is dat ik haar nieuwe huisbaas zou worden. Doordat er een -onduidelijk, 40 jaar oud huurcontract ligt, is niet -duidelijk wat ze nou precies huurt. Zit daar nou wel of niet de winkelruimte bij? -Eigenlijk staat dit al jaren leeg, ik heb er alleen haar boodschappenwagentje en een witte plastic stoel zien staan. 

Na een paar gesprekken spreken we af dat ik de bovenwoning helemaal ga -opknappen, dat er centrale verwarming komt, de elektra wordt vervangen en nog een paar zaken. Vriend Lars heeft een geprint A4’tje bij zich met de wensen die ze hebben. In ruil daarvoor doen ze dan afstand van de begane grond en wordt de huur voor de bovenwoning verhoogd zodat ik nog iets van de investering hierin terugzie. Ook dat staat op het A4’tje. Ik ga akkoord met hun voorstel en zet de -volgende dag mijn handtekening onder de koopovereenkomst. De financiering blijkt geen enkel probleem, kennelijk heb ik het pand goed ingekocht want ik mag van de bank ook het grootste deel van de -verbouwing meefinancieren. 

Het is vakantietijd en we gaan met het gezin op vakantie naar Portugal. We gaan een paar heerlijke weken tegemoet. We doen lekker rustig aan met onze drie jonge kids en genieten volop van de -directe omgeving. Ook zakelijk gezien ziet de -toekomst, met de uitbreiding van de -winkel, er zonnig uit. We zijn al vaker hier in Noord-Portugal geweest, in de -omgeving van Obidos met een mooie rustige lagune, warm rustig water voor kinderen en de onstuimige koude oceaan iets verderop waar ik me kan uitleven door te vissen op de Portugese zeebaars, de Robalo. Ik heb in Solingen zelf al kunstaas gemaakt van ventielrubbertjes, daar is die vis gek op.  Maar deze ochtend willen ze niet bijten en ik haal voor de zoveelste keer mijn werphengel op om het aas ergens anders uit te zetten. Tijdens het uitwerpen had ik al een paar keer gedacht dat ik mijn telefoon voelde trillen, maar nu weet ik het zeker. Ik diep het apparaat op uit de diepe zak van mijn visbroek en zie dat ik vijf gemiste oproepen heb van mijn medewerker Hamza. Die zou alleen maar bellen bij 

“Hey Joop”, zegt Hamza, “goed dat je terugbelt.” “Er is toch niks met de zaak?” vraag ik snel. 

“Nou, nee, ik denk van niet maar ik heb net een aangetekende brief voor je in -ontvangst genomen van administratie-kantoor Verrips.” 

“Dat zit toch verderop in de straat?” vraag ik, “daar doen we toch geen zaken mee?” 

“Nee, ik weet het ook niet, zal ik hem openmaken en voorlezen?” vraagt Hamza. Ik realiseer me dat het slecht nieuws kan zijn, maar mijn nieuwsgierigheid wint het. “Ja, doe maar”, zeg ik. Hamza leest: “Tot mijn wendde zich mevrouw Hilde de Vries, huurder van het door u gekochte pand. Langs deze weg bericht ik u dat mevrouw De Vries niet zal instemmen met het door u gedane renovatievoorstel. Aangezien zij ook huurrechten heeft met betrekking tot de winkelruimte, zult u niet kunnen beschikken over de begane grond van het pand…” Ik hoor Hamza niet meer, de branding overstemt alle geluid als ik de -telefoon en mijn hengel laat zakken en mijn blik op de oneindige horizon richt.

Door Johan Weeber