Johan Weeber die tot voor kort in de Goudse gemeenteraad zat voor Gouda Positief baseerde zijn boek op ware gebeurtenissen tussen 2010 en 2018. “Uit respect voor sommige politici zijn bepaalde zaken in dit boek verzonnen. Uit respect voor de kiezers is al het overige zo waarheidsgetrouw mogelijk opgeschreven.”
Het boek verschijnt als feuilleton in deGouda Digitaal..  

37 Maffia-scenes

Zoals verwacht trekken de fractievoorzitters de volgende avond fel van leer tegen onze partij en tegen mij in het bijzonder. Het is de tweede avond van de Algemene Beschouwingen. De coalitie heeft zich herpakt, alle betogen zijn op elkaar afgestemd. De Whatsapp groepen en achterkamertjes hebben hun werk gedaan. Romero de Tetter als fractievoorzitter van de grootste coalitiepartij, trapt af op zijn kenmerkende, cynische wijze: ”Tja, dan zie je een iPad liggen, die is niet van jou en dan denk je, kom die neem ik mee en dan ga ik daar thuis eens even lekker in neuzen. Voorzitter, leden van de raad, dat heet gewoon strafbaar handelen, dit zijn maffia-scenes! Voorzitter, dat is de nieuwe politiek van het SSS van de heren De Wever en Vroegop. “ Lara Burger van de Liberalen maakt driftige gebaren terwijl ze spreekt: “Het is een verschrikking dat onze uitstekende wethouder Van den Zakken op deze manier bestolen is. Verwisseling? Onzin! Die iPads leken in de verste verte niet op elkaar. Klokkenluiders? Ammehoela, er zitten gewoon ordinaire dieven in onze raad en dat moet te vuur en te zwaard bestreden worden!” Leo Prins van Christ! met zijn zalvende stemgeluid: “We hebben een nieuw politiek dieptepunt bereikt in Solingen. Joop de Wever heeft zich informatie toegeëigend die hem niet toekomt en dit ook nog eens met derden gedeeld. Wat beschadigt hij hiermee toch onze mooie lokale democratie hier in Solingen!” Natuurlijk heeft niemand het over de misstand die we denken ontdekt te hebben.

De zogenaamde diefstal is een mooie bliksemafleider waarop alle fracties helemaal los gaan. Mevrouw Hikes van het CDU trekt niet voor het eerst, een parallel met de Tweede Wereldoorlog, de opkomst van de nazi’s, die ook dieven waren en de opkomst van onze partij en die van Stolz. Michael Kleijbout-Van Paal van de Grünen, met bijbehorende paardenstaart, stelt dat: ”Van mensen die zich spullen toe-eigenen die niet van hen zijn de hand moet worden afgehakt.” Mijn bloeddruk stijgt. Twee van mijn dochters krijgen nota bene les van deze man, die docent is op het Solings Gymnasium. Ik weet op dat moment zeker dat ik ze van die school ga afhalen. Tot nu toe neemt alleen Karel Koning van Solingen Vooruit neemt het voor ons op en vraagt de burgemeester rustig maar met klem de “gevonden informatie” zoals hij het noemt, tot op de bodem uit te spitten. Schumacher zegt in antwoord daarop geen onderzoek te willen doen omdat hijzelf geconcludeerd heeft dat er niets aan de hand is. De documenten bevatten geen enkele strijdigheid met welke wet dan ook. Een duidelijke “Wij van WC-eend…” conclusie. Hoewel we verwacht hadden dat het zo zou gaan, zit ik toch geïrriteerd te luisteren. Ik heb mijn buurman Micha Hirschmann, die advocaat is en lid van onze partij, meegevraagd naar deze vergadering. Hij noteert alle aantijgingen voor een eventuele smaadprocedure.

Als ik een tweede termijn krijg om te reageren op al het fraais dat ik te horen heb gekregen, zeg ik verbeten: ”Ik wil eerst ruggespraak houden met mijn advocaat, die op de tribune zit en dan zullen wij schriftelijk reageren op alle valse beschuldigingen” Er breekt opnieuw de pleuris uit in de raadzaal, dit hebben de collega’s nog nooit meegemaakt, een raadslid dat zijn advocaat meeneemt naar de raad. Iedereen kakelt opgewonden doorelkaar heen, terwijl Schumacher maar blijft slaan met zijn voorzittershamer. Hoewel ik er uiterlijk misschien nog redelijk “cool” bijzit, kook ik van binnen. Ik voel mijn hart bonken. Als je, terwijl je niet eens weet wat er zich daadwerkelijk heeft afgespeeld, een raadscollega moedwillig in het openbaar zo beschadigt, ben je in mijn ogen als bestuurder geen knip voor de neus waard. Helaas zijn deze mensen allemaal democratisch gekozen door kiezers die waarschijnlijk ook niet weten op wat voor lieden ze precies gestemd hebben. “Dit is wraak voor wat jullie die oude burgemeester Koorneef hebben aangedaan,” zegt Cor Verkeerd, een bekende Solingse huisjesmelker die achter me op de publieke tribune zit. Ik antwoord als door een wesp gestoken: ”Die man heeft zichzélf van alles aangedaan, wij hebben toen juistt alleen om onderzoek gevraagd, dat is iets heel anders dan die ordinaire beschimpingen van zojuist.”

Onze fractiegenoten Willem Smit en Marjorie Ritsels zijn er niet helemaal gerust op dat dit allemaal goed afloopt. Hoewel John en ik hen zo goed en zo kwaad als het gaat steeds geïnformeerd hebben, zijn ze flink van de kook door de aanvallen van de andere fracties. Ze zitten bleekjes op hun stoelen. Willem hoor ik op een gegeven moment tegen Marjorie zeggen om haar een beetje op te beuren: “Marjorie, onthoud één ding, je wordt in dit leven nooit overreden door een gouden koets, maar altijd door een strontkar.” Zelfs John is er stil van, de eeuwige grijns is van zijn gezicht, zichtbaar aangeslagen door alle ongefundeerde aantijgingen van de collega’s. John heeft weliswaar een minder hoge pet op dan ik van de meeste collega’s, maar dit valt hem erg tegen, zo zegt hij tijdens een schorsing. ”Ik had toch wel verwacht dat er tenminste nog een paar oppositiepartijen ons zouden steunen, maar alleen Karel Koning neemt het voor ons op.” Ik vind het net als John ook opvallend dat onze mede-opposant van het eerste uur, Bart Dreize van Stolz, zich zo stil houdt. Al snel kom ik erachter waarom, want Bart, die naast me zit in de raad, buigt zich op een gegeven moment naar me toe en zegt zacht, schmierend: ”Wevertje, Wevertje, slimme zet van je, maar je snapt zeker wel dat niet ga reageren op die publiciteitsstunt van je….”

Door Johan Weeber