Johan Weeber die tot voor kort in de Goudse gemeenteraad zat voor Gouda Positief baseerde zijn boek op ware gebeurtenissen tussen 2010 en 2018. “Uit respect voor sommige politici zijn bepaalde zaken in dit boek verzonnen. Uit respect voor de kiezers is al het overige zo waarheidsgetrouw mogelijk opgeschreven.” 
Het boek verschijnt als feuilleton in deGouda Digitaal.

41. Goddelijke interventie

Ik zit te ontbijten. Het is nog donker buiten, de regen slaat tegen de ramen. De winkel gaat over een half uur open. Detta zit kwaad tegenover me met de krant voor zich. “Hoe ver laat  jij je nog vernederen voordat jij eens die politiek uitgaat”, zegt ze. “Je laat toch niet zó over je heen lopen!” Ze slaat hard met vlakke hand op het krantenartikel met het persbericht van Van den Zakken. “Dat hele zootje in de raad plus die wethouder moet je voor de rechter slepen, je hebt toch niet voor niets een strafrechtadvocaat?“ Ik laat haar uitrazen en zeg voor de zoveelste keer dat ik heel goed wil nadenken. Dat ik ook rekening wil houden met de aankomende verkiezingen. Door alle persartikelen is de aandacht voor de iPad affaire tot ongekende hoogte gestegen in Solingen. Ik loop de laatste weken handenschuddend over straat en krijg veel bijval, vaak van wildvreemden. Nadat ik een paar uurtjes gewerkt heb, bel ik om 9:30 het directe doorkiesnummer van het college. Eerder krijg je toch niemand te pakken. Ik krijg Schumacher nu snel aan de telefoon en vraag hoe het kan dat een wethouder zo’n verdraaiing van feiten via een officieel persbericht van de gemeente naar buiten kan brengen.  Zijn antwoord: “Tja ja, we hebben nog geprobeerd dat tegen te houden, en hem ook dringend geadviseerd om het niet te doen, maar ja, hij wilde niet luisteren en heeft het toch uitgebracht, met behulp van de afdeling Persvoorlichting, voldoende zo? Want ik moet in gesprek.”” “Tjonge jonge, wat een voorzitter ben je ook als je dit soort dingen laat gebeuren”, zeg ik nog venijnig maar Schumacher heeft al opgehangen. Direct erna bel ik mr Langelaar om hem opdracht te geven de tegenaangiftes en smaadprocedure tegen de collega’s voor te bereiden. En een schadeclaim bij de gemeente in te dienen. Mr Langelaar dankt me hartelijk en zegt: ”Ik denk dat u over een half jaar kunt gaan rentenieren. Wat hier gebeurd is, is ongeëvenaard en met een beetje extra publiciteit kunt u hier een enorme slag uit slaan.” 

Enkele dagen later is er plots een nieuwe krantenkop: ”Bemiddelingspoging iPad-affaire vanuit evangelische hoek” Ene Riko van der Plas biedt de wethouder en mij een diner aan in restaurant Belvedère waarin we de zaak goed kunnen uitpraten en hopelijk tot een vergelijk kunnen komen. In het belang van de stad en vanuit christelijk perspectief. Ik laat het stuk aan Detta lezen, want we kennen deze Riko. Hij gaat naar dezelfde Evangelische Gemeente waar ook Detta heengaat. Detta is net zo verbaasd als ik en zegt: “Wel een mooie kans om dat persbericht van die wethouder te ontzenuwen.” Ik ben het met haar eens en laat het Solings Dagblad weten dat ik graag inga op de uitnodiging. Ik gok erop dat Van den Zakken dat niet doet en inderdaad, de volgende dag  verschijnt een artikel waarin Van den Zakken aangeeft niet in te willen gaan op de uitnodiging “omdat het OM nog een uitspraak moet doen”. Heel vreemd natuurlijk, omdat ie eerder al wél aangaf de strijdbijl te willen begraven maar ík degene was die dat niet wilde. Ik geef in het artikel aan open te staan voor een diner met de wethouder. De wethouder en ik staan in ieder geval weer quitte in de beeldvorming. Er is in ieder geval één twitteraccount die dat niet kan verkroppen. Er is @DeDobermann, een account dat vooral tijdens de vorige verkiezingen vuil spuwde over mij.  De laatste maanden komt er elke week eenzelfde tweet naar buiten: ”Is @JoopdeWever al wethouder?” Daarmee suggererend dat ik vanwege een beoogde politieke carrière de politiek ben ingegaan. Ik heb sterk het vermoeden dat één van de gevestigde partijen achter dit account zit, die denken namelijk zo. Ook blijkt dit account over veel inside informatie te beschikken: ”Wat vind de vrouw van @JoopdeWever ervan dat hij haar kerk nu ook al misbruikt voor zijn politieke zaakjes?” Mijn bloeddruk stijgt, ik voel mezelf weer kwaad worden. Een harde krachtterm ontsnapt me, zodat een paar klanten me verstoord aankijken. Dat ze míj aanpakken kan ik hebben, ik heb er zelf voor gekozen om de politiek in te gaan, maar van mijn vrouw en mijn kinderen moeten ze afblijven. Die kunnen er ook niks aan doen dat ik voor deze volledig uit de hand gelopen “hobby“ heb gekozen.

Ik praat er ’s avonds over door met Detta en Riko, die een pastorale functie vervuld in “De Ochtendzon”, zoals hun Evangelische Gemeente aan de Lage Solinge heet. Riko is ontdaan over het politieke moddergevecht waar ik tegen wil en dank in terecht ben gekomen. Ook Detta, die ik nog niet alle details verteld had om haar (of mezelf) een beetje te ontzien, is geschokt. Riko zegt: ”Halleluja zeg, ik moet echt het naïeve beeld dat ik had dat zo’n raad en college alleen uit mensen bestaat die alleen maar het goede willen voor Solingen, flink bijstellen…” “Join the club, Riko”, zeg ik, maar hij zegt: “Nee, ik denk dat gebed hier veel goeds kan doen, ik heb daar al eerder goede ervaringen mee opgedaan.” En hij begint voordat ik iets kan zeggen hartstochtelijk te bidden voor wijsheid voor zowel mij als de wethouder en dat God ons beiden moge bijstaan om deze zaak tot een goed einde te brengen. “Amen”.  Riko houdt zijn ogen nog steeds gesloten. Ik heb uit automatisme ook mijn hoofd gebogen. Een gewoonte uit mijn jeugd, ik ben net als Detta ook opgegroeid in een evangelische gemeente. We hebben elkaar daar zelfs ooit leren kennen. Ik ben echter het geloof in het Hogere  al jaren geleden kwijtgeraakt en dreig nu door mijn politieke ervaringen ook het geloof in de Mensheid, in het bijzonder de politici onder hen, te verliezen. Toch voelt het na het gebed alsof er een  heilig vuur in me ontvlamd is.

Door Johan Weeber