Johan Weeber die tot voor kort in de Goudse gemeenteraad zat voor Gouda Positief baseerde zijn boek op ware gebeurtenissen tussen 2010 en 2018. “Uit respect voor sommige politici zijn bepaalde zaken in dit boek verzonnen. Uit respect voor de kiezers is al het overige zo waarheidsgetrouw mogelijk opgeschreven.” 
Het boek verschijnt als feuilleton in deGouda Digitaal. 

44. Partij voor de Dialoog

Tijdens de koffiepauze in mijn kantoortje sla ik het Solings Dagblad open. Het hoofdartikel is “Partij voor de Dialoog wil meedoen met de verkiezingen”. Er staat een grote foto onder van Farid Rakache, een tweede generatie Marokkaan uit Solingen. Een sympathiek en intelligent gezicht. In de tekst een vlammend betoog van zijn kant waarom autochtone en allochtone inwoners van Solingen mét elkaar in gesprek zouden moeten gaan in plaats van óver elkaar te praten. Dat hij de politiek in wil omdat er veel te verhullend over criminaliteit wordt gesproken maar dat dat helemaal niet nodig is. Ook de Marokkaanse gemeenschap in Solingen ergert zich kapot aan criminelen uit hun midden die het voor de rest verpesten. Farid pleit voor strenger straffen. Hamza zit tegenover me aan tafel en herkent de foto: ”Hey, Farid in de krant? Die ken ik nog van het voetbal, we voetbalden allebei bij de Golden Boys!” “Hoe zou hij het doen in de politiek?” vraag ik. “Poeh, als ie daar net zo fanatiek is als met voetbal, belooft dat wel iets. Hij kent ook ongelofelijk veel mensen in Solingen.” zegt Hamza, “Moet ik je introduceren bij hem? Dan kun je een keer kennismaken.” Ik stem in. We hebben in ons programma staan dat we er zijn voor alle inwoners van Solingen. In de praktijk krijgen we toch vaak het stempel van ondernemerspartij of partij voor hoogopgeleide, witte en goedbetaalde mensen. Dat heeft natuurlijk alles te maken met  de kieslijst zoals we die de vorige keer als nieuwkomer hadden opgesteld. Vooral mensen uit het netwerk van John en mij. Deze Farid zou een mooie aanvulling zijn op onze nieuwe lijst. Zeker ook omdat een samenvoeging met Solingen Vooruit alleen maar “witte mensen” zou toevoegen.

We zijn druk bezig geweest met de professionalisering van onze jonge partij. Enige tijd geleden is er uit onze leden een bestuur benoemd.  Dat zich, los van de politieke fractie,  richt op ledenwerving en verbreding van onze partij. Het bestuur ontdekte echter al snel dat veel inwoners totaal niet geïnteresseerd zijn in lokale politiek, laat staan in een lidmaatschap.  Hierdoor hebben we de afgelopen tijd maar weinig nieuwe leden aan ons kunnen binden, waaruit we zouden kunnen putten voor onze kieslijst. Als fractievoorzitter ben ik dan ook erg gespitst op mensen die politiek actief willen worden en een groot netwerk hebben. Een schrale troost is dat de gevestigde partijen in Solingen nog meer moeite hebben om mensen te werven. Er worden soms zelfs banen aangeboden, zoals onze Celebrity die door de Liberalen een marketingfunctie kreeg aangeboden. Of er worden allerlei andere beloften gedaan om mensen maar op kieslijsten te krijgen. Ik sprak vorige maand horeca-ondernemer Lenny van Gestel die bevlogen had ingesproken over een horeca-nota tijdens een raadsvergadering. Vreemd genoeg was hij de enige ondernemer die aanwezig was, terwijl er toch belangwekkende zaken voor de horeca behandeld werden. Na afloop van de vergadering werd hij bijna letterlijk in zijn nek gesprongen door een aantal fractievoorzitters met de vraag of hij al politiek gebonden was. En of hij zin zou hebben om zich bij hen aan te sluiten. Dat zou de vergunningverlening voor zijn nieuwe pand wellicht ook makkelijker maken. Zo werd tot zijn verbijstering de druk opgevoerd. Lenny vertelde me dat hij beleefd had bedankt.

Ik maak aldus kennis met Farid Rakache, een echt rolmodel voor de Marokkaanse gemeenschap. Douanebeambte op vliegveld Frankfurt, belangenbehartiger bij de vakbond, een geziene figuur in de moskeeën van Solingen, bij sportverenigingen, vader van een drietal opgroeiende zoons. Gelovig islamiet, maar modern en net zo pragmatisch als veel christenen. Farid vertelt openhartig over zijn ervaringen in Solingen en zijn beweegredenen om een eigen partij op te richten. Ik vertel mijn verhaal over onze drijfveren datzelfde te doen. Onze motivatie lijkt sterk op elkaar. We willen allebei lokaal zaken ten goede veranderen voor onze inwoners en ondernemers en zien daar veel kansen toe. Ik vertel ook over de moeilijkheden die wij als nieuwkomer hebben ondervonden. En dat je aan een flink aantal vormvereisten moet voldoen om als nieuwe partij mee te doen. Ik zie aan Farid’s gezicht dat ie zich dat niet helemaal gerealiseerd had. “Dus er zijn ook in Solingen mensen die helemaal geen Dialoog willen aangaan, Farid, maar vooral uit zijn op bescherming van hun eigen positie en macht.” zeg ik indringend. “Wat een rattenstreek zeg,” zegt Farid een aantal malen uit de grond van zijn hart als ik een paar voorbeelden noem.  Zijn wat naïeve beeld van de lokale politiek haal ik onderuit. “Waarom sluit je je niet bij ons aan, dan kunnen we elkaar versterken.” vraag ik tot slot. We hebben een persoonlijke klik met elkaar en we komen erachter dat we veel gemeenschappelijke kennissen hebben. We houden er allebei van op straat te lopen en een praatje te maken. Het is een wonder dat wij elkaar nog niet eerder tegen het lijf zijn gelopen. Farid wil bedenktijd over zijn aansluiting bij ons. Ik nodig hem uit op onze eerstvolgende fractievergadering om kennis te maken met de anderen. Dat gaat goed. Ons politieke gedachtengoed komt naadloos overeen met dat van hem. Maar ook in de persoonlijke sfeer is er chemie met onze fractie. We moeten lachen om zijn bijzondere gevoel voor humor en het blijkt dat hij, net als wij, enorm veel energie heeft om zich voor Solingen in te zetten.

Een paar weken na het overleg belt Farid me op en zegt: “Ik doe het, ik sluit me bij jullie aan. Maar wel onder één voorwaarde: Ik wil meteen na jou, Joop, de tweede man op de lijst worden bij jullie. Anders begin ik toch mijn eigen partij.”

Door Johan Weeber