De Papieren Tijgers zijn weer terug van weggeweest. Na een korte vakantie periode pakken de tijgers de draad op vanaf hoofdstuk 55. Johan Weeber die tot voor kort in de Goudse gemeenteraad zat voor Gouda Positief baseerde zijn boek op ware gebeurtenissen tussen 2010 en 2018. “Uit respect voor sommige politici zijn bepaalde zaken in dit boek verzonnen. Uit respect voor de kiezers is al het overige zo waarheidsgetrouw mogelijk opgeschreven.” Het boek verschijnt als feuilleton in deGouda Digitaal.

60. Installatie

Het is een spannende raadsavond in het Huis van de Stad. De raadsleden en bezoekers druppelen binnen in de raadzaal.  Ondanks de ultramoderne, peperdure klimaatinstallatie is het er vies warm. De nieuwe griffier, de aardige en kundige mevrouw Carmen, loopt met rood hoofd zenuwachtig heen en weer en fluistert af en toe iets in het oor van burgemeester Schumacher, die al achter de voorzitterstafel zit. Het valt me op dat de griffier, klein van postuur als ze is, hierbij niet hoeft te bukken. De wethouders worden vanavond geïnstalleerd, dat wil zeggen dat ze in een geheime stemming bij meerderheid worden benoemd. Omdat de stemming geheim is, kun je nooit achterhalen welke raadsleden voor of tegen iemand hebben gestemd. Fractiediscipline, dat wil zeggen dat een hele fractie hetzelfde stemt, kan dus ook niet worden gecontroleerd. Dat betekent dat er ook coalitieraadsleden tegen een wethouder kunnen stemmen die voor diezelfde coalitie aan de slag moet. Het feit dat wij door een “coup”  en later een “tegencoup” in deze coalitie terecht zijn gekomen, zorgt ervoor dat sowieso alle raadsleden vanuit de oppositie tegen John zullen stemmen. Maar ook bij veel coalitieraadsleden zijn we niet populair vanwege de harde oppositie die we de afgelopen vier jaren hebben gevoerd. Sommige raadsleden vanuit de huidige coalitie kunnen dat niet verkroppen en zullen ook tegen John stemmen. Als dat er meer dan vier zijn, haalt ie geen meerderheid en wordt ie niet benoemd. Wat ook meespeelt is dat Karel Koning zich kandidaat gesteld heeft en dus ook meedoet in de stemming. Het is onduidelijk hoeveel stemmen Karel aan zich weet te binden. We hebben elkaar niet meer gesproken sinds de breuk tussen onze partijen. Het was mij ook tot vandaag onduidelijk of Karel echt zijn plan zou doorzetten om zich verkiesbaar te stellen als wethouder. Tot vanavond, hij staat nu echt als één van de kandidaten op de agenda. John vraagt: ”Weet jij of Karel nog gelobbyd heeft bij de anderen om voor hem te stemmen?” Ik zeg naar waarheid dat ik echt geen idee heb. Farid, Willem en Marjorie hebben ook niets gehoord. John is als enige kandidaat wethouder niet als raadslid benoemd en neemt dus plaats op de publieke tribune, met zijn hoofd licht achterover zit hij naast een verzameling koffiekopjes. Hij perst er nog een grap uit:” Ik kan altijd nog koffie gaan schenken als het niks wordt…” maar ik zie dat hij gespannen is.

De stemming gaat beginnen. Mevrouw Carmen deelt de stembriefjes uit met daarop een rijtje namen van de kandidaten en daarachter twee blokken, eentje aan te kruisen als je VOOR bent en eentje aan te kruisen als je TEGEN een bepaalde kandidaat bent. Simpeler kan het niet, toch slagen bij elke geheime stemming raadsleden erin om het formulier verkeerd in te vullen waardoor de stem ongeldig wordt. De wethouders van de oude gevestigde orde, Romero de Tetter (SDAP), Daisy Dahlman (Dem’77), Hildegonda van Hoesten (Grünen) en Lara Burger (Liberalen) worden met een ruime meerderheid benoemd. Voor onze John is dat anders, hij haalt maar nipt voldoende stemmen.  Karel weet slechts vijf stemmen te bemachtigen. De blijdschap bij onze fractie is groot, ook John is enorm opgelucht en schudt weer de ene na de andere kwinkslag uit zijn mouw, terwijl hij de felicitaties in ontvangst neemt. Dan kijk ik naar Karel Koning, die asgrauw weer is gaan zitten nadat hij wel sportief iedereen heeft gefeliciteerd. Hij vraagt aan de burgemeester het woord, dat hij krijgt: “Burgemeester, raadsleden, ik wil het nieuwe college ook langs deze weg feliciteren met hun benoeming en ik wil u, burgemeester, succes wensen in de samenwerking met deze wethouders. Ik betreur het dat ikzelf niet meer stemmen gekregen heb, hoewel dat wellicht verwacht kon worden. Zoals u op mijn bordje ziet, maak ik deel uit van de gecombineerde fractie “Solingen Slijpt Scherp streepje Solingen Vooruit”. Ik verzoek bij dezen de griffie om de eerste drie woorden van dit bordje, evenals het streepje, te verwijderen, waardoor alleen de woorden Solingen Vooruit op mijn bordje te zien zullen zijn.”  Ik kijk om, de fractieleden kijken mij vragend aan, ik maak duidelijk dat ik ook van niks weet. Dat de fusie tussen onze partijen afgeblazen is door SV wil nog niet zeggen dat Karel ook uit de fractie stapt, hoewel dit misschien te verwachten was nu hij geen wethouder kan worden. Karel vervolgt: ”De reden dat ik mijn bordje wil laten aanpassen is dat ik met ingang van heden mij uit de gecombineerde fractie zal uitschrijven en als eenmansfractie door zal gaan onder de naam Solingen Vooruit, net zoals we dat de afgelopen vier jaren hebben gedaan. De oorzaken voor deze breuk heeft u allen al in de pers kunnen lezen, mijn bestuur en fractie hebben geen enkel vertrouwen meer in de mensen van SSS na alles wat er gebeurd is.” Er gaat geroezemoes door de zaal. De fractievoorzitters van de oppositie maken dankbaar gebruik van de speech van Karel door ook het woord te vragen en nog maar eens aan te geven wat een wankele basis deze coalitie heeft door met “die figuren van SSS”  te willen samenwerken. Sommigen geven de nieuwe coalitie een maand, anderen een half jaar.  Ik kijk achterom naar mijn drie overgebleven fractieleden. Willem en Marjorie zien er aangeslagen uit, Farid is rood aangelopen van kwaadheid, hoewel naast Karel gezeten is hij wel dertig centimeter richting Marjorie opgeschoven en werpt Karel woeste blikken toe.  Ook ik baal dat deze coalitie dus meteen van start gaat met een zetel minder, maar ik bedenk tevens dat we nog steeds twintig van de vijfendertig zetels hebben. Dat deze éne afgesplitste zetel cruciaal zou zijn bij twee stemmingen, eentje over een zeker kazerneterrein en eentje over het veroorzaken van een bestuurscrisis,  kan niemand dan nog bevroeden.

Door Johan Weeber