Johan Weeber die tot voor kort in de Goudse gemeenteraad zat voor Gouda Positief baseerde zijn boek op ware gebeurtenissen tussen 2010 en 2018. “Uit respect voor sommige politici zijn bepaalde zaken in dit boek verzonnen. Uit respect voor de kiezers is al het overige zo waarheidsgetrouw mogelijk opgeschreven.” 
Het boek verschijnt als feuilleton in deGouda Digitaal.

73. Huisbezoek

Ook ik kom niet ongeschonden uit de strijd om de Von Lippe Biesterfeld kazerne. Tijdens een fractievergadering in het Huis van de Stad krijgen we een bewonersdelegatie uit Noord op bezoek. Enkelen daarvan ken ik, zij hebben op onze protestpartij gestemd omdat “de gemeente eens moet leren luisteren naar haar inwoners” en putten daar de hoop uit dat wij nu tegen de moskee zullen zijn.  Omdat zij daar ook tegen zijn. Sommigen weten nog niet dat wij deel uitmaken van de coalitie die vóór deze plannen is. De sfeer is bij de aanvang van het gesprek goed, en de gemeentekoffie valt mee deze keer. We hebben een open gesprek, de voors en tegens komen op tafel, en we vertellen ook hoe wij als fractie in de loop van de tijd tegenover de plannen zijn gaan staan. Een afgewogen compromis met twee scholen en een verkleind islamitisch centrum lijkt ons een prima plan. Gaandeweg het gesprek worden onze bezoekers steeds stiller. Caro Grundig, die namens de delegatie vooral het woord voert, zegt ons wel te snappen, maar de blikken bij de anderen zeggen wat anders. Je voelt gewoon de weerstand in hun onderbuik tegen een moskee in hun wijk. Hoe groot of hoe klein ook. Dat de bestemming dit juridisch al toestaat lijken ze niet te snappen. Om dat nog wat duidelijker te maken noem ik daarom als voorbeeld dat, als dit plan niet doorgaat, er ook een asielzoekerscentrum kan komen. Dat had ik beter niet kunnen zeggen. Direct na het gesprek lees ik op internet dat ik “de bewoners van Noord” gedreigd zou hebben dat, als ze niet akkoord gaan met de moskeeplannen, er dan een asielzoekerscentrum op het terrein gevestigd gaat worden. De pleuris breekt uit. Wie denkt De Wever wel niet wie hij is, als lokale politicus moet toch uitgerekend híj achter de bewoners gaan staan en ze niet bedreigen ? Op twitter word ik vanaf het bewonersgesprek dagelijks en soms ook nachtelijk belaagd, vooral door een tweetal bewoners. Af en toe ga ik in discussie maar kom er al gauw achter dat het zinloos is. Sterker nog, ik baal stevig van alle onzin en verdraaiingen die ik over mezelf teruglees. Hoewel ik weet dat je als politicus van teflon hoort te zijn en je van alles moet laten welgevallen, word ik er knap chagrijnig van. Ik bespreek met John een aantal scenario’s om een einde te maken aan het getreiter. John zegt nadrukkelijk tegen me:” Joop, trek je toch niks van die mensen aan, dat doe ik ook niet. Gewoon niet lezen, niet reageren, telefoon op stil en doorgaan met je goede werk.” Ik kan het niet opbrengen, dan maar geen teflon-politicus.

Omdat ik, door zijn eigen onoplettendheid, weet wie een van de anonieme twittertreiteraars is, en toevallig ook zijn werkgever ken, licht ik deze in. Verder onthul ik na de zoveelste idiote tweet zijn Linkedin profiel op twitter. Binnen een paar minuten trilt mijn mobiel in mijn broekzak. Ik sta kassa te draaien dus kan niet meteen opnemen. De telefoon blijft trillen en op een gegeven moment neem ik op.” Ja hallo, wil je die laatste tweet over mij onmiddellijk verwijderen, ik kom daarmee ontzettend in de problemen” zegt een van zenuwen overslaande stem door de telefoon. ”Dat had je eerder moeten bedenken”, zeg ik kwaad, “maar als  jij per direct stopt met die onzin in mijn richting, zal ik die tweet verwijderen. En anders plaats ik m direct weer.” En dat werkt. Ik heb geen last meer van hem. Later hoor ik dat hij zelfs verhuisd is uit Solingen vanwege het gedoe rondom de kazerne. De andere treiteraar blokkeer ik, het is de eerste en enige keer dat ik zoiets doe. Maar dan plaatst de redactie van de Solingse Post, Darinka Pieters, bepaald geen fan van onze partij, een anonieme ingezonden brief. Deze is getiteld “Digitaal gedrag raadsleden” maar het gaat eigenlijk alleen maar over mijn vermeende online gedrag. Beledigingen, dreigingen, corrigeren op taalfouten, twijfelen aan de psychische gesteldheid van bewoners van Solingen Noord, daar zou ik me allemaal schuldig aan hebben gemaakt. Zelfs onze fractie twijfelt nu aan me, ik moet ze mijn tijdlijn laten lezen en aangezien er niks bijzonders te vinden is,  is daarmee de kous snel af. We geven als fractie nog wel een reactie, terwijl we eigenlijk nooit reageren op anonieme aantijgingen. Maar het wordt nog gekker, echt alles wordt uit de kast gehaald door de tegenstanders van de plannen.

Een gematigd bewonersplatform presenteert op een raadsavond een aantal verbeteringen in het plan. Die zijn vooral verkeerskundig van aard, zodat er zo min mogelijk overlast zal ontstaan. Caro Grundig van het platform voert het woord.  Ze wordt echter al snel door de tegenstanders in de vergadering ervan beticht dat ze niet objectief is.  Onder andere omdat ze raadslid en voorstander van het plan, mijnheer De Wever, en vooral zijn vrouw te goed zou kennen. Sacrata Osterfrau voegt daar op internet nog aan toe dat mevrouw De Wever er belang bij heeft dat de wijk knettergek wordt van dit hele gedoe met de kazerne. Want De Wever zijn vrouw is psycholoog dus die kan wel wat klantjes uit de wijk gebruiken. Ik denk terug aan de waarschuwing van Daisy Dahlman van Dem’77, alweer jaren terug, dat aan het stuur zitten als politieke partij sowieso betekent dat je een deel van de bevolking van je afstoot. Ik heb dat toen weggewimpeld en gezegd dat dat kwam door de manier van optreden van politici. Precies hetzelfde verwijt dat onze partij nu krijgt van Solingen Noord. Een aantal leden hiervan is zelfs van plan een nieuwe politieke partij op te richten. Als dat gebeurt is de cirkel rond.  

Dan krijg ik ’s nachts een persoonlijke ALERT op mijn mobiel: “Raadsleden in Solingen die van plan zijn vóór de moskee te stemmen op het kazerneterrein, zullen wij middels een huisbezoek wel even inpeperen om dat NIET te doen.”