Johan Weeber die tot voor kort in de Goudse gemeenteraad zat voor Gouda Positief baseerde zijn boek op ware gebeurtenissen tussen 2010 en 2018. “Uit respect voor sommige politici zijn bepaalde zaken in dit boek verzonnen. Uit respect voor de kiezers is al het overige zo waarheidsgetrouw mogelijk opgeschreven.” 
Het boek verschijnt als feuilleton in deGouda Digitaal

75. Achttien-Zeventien

Er hangt een gespannen sfeer in het Huis van de Stad in Solingen. Er zijn honderden bewoners gekomen om het raadsbesluit over de VLB kazerne live mee te maken. Er zijn ongeveer net zoveel voor- als tegenstanders van de moskee aanwezig. De voorstanders zijn vooral leden van de islamitische gemeenschap, een aantal daarvan draagt traditionele kleding. De tegenstanders bestaan voor het grootste deel uit bewoners van Noord. Veel ruwe bolsters, blanke pitten. Er zijn extra beveiligers ingehuurd, die staan strategisch opgesteld tussen voor- en tegenstanders. Er wordt grimmig naar elkaar gestaard, soms hoofdschuddend, de spanning is voelbaar. Er zijn beeldschermen geplaatst in het hele Huis van de Stad, omdat niet iedereen in de raadszaal past. Er is veel pers aanwezig.  Onder andere een landelijke TV zender verslaat de avond live. Ook ik word geïnterviewd.  Mij wordt gevraagd of de dreigementen invloed hebben op de stemming. Ik antwoord dat ik niets uitsluit, maar dat ík in ieder geval niet zwicht voor dreigementen. Na het korte interview word ik meteen door een mij onbekende man aangeklampt. Hij is klein van stuk, draagt een stinkend leren jasje en begint meteen tegen me uit te varen: ”Ja, ik weet waar jij woont, dat heb ik allang uitgezocht. Bij jou voor de deur komt geen moskee he? Nee, daar ligt een mooi park, met bomen, met water, met groen. Dus jij hebt makkelijk praten!! Over andermans wijk!! En je vrouw en kinderen zien er ook heel gezond uit, dat moet natuurlijk wel zo blijven, hè, plucheklever!” Ik reageer niet op de man, ik zie meteen dat dat zinloos is. Ik pak hem bij zijn leren kraag, gelukkig is hij niet al te sterk,  en sleep hem al tegenstribbelend naar  de dichtstbijzijnde beveiliger, met de melding dat deze mijnheer wegens bedreiging het pand moet worden uitgezet. Als ik achterom kijk zie ik dat de camera van het landelijke TV station alles heeft gefilmd.  “Dat wordt weer mooie TV vanavond!” grinnik ik naar een paar verbijsterde raadscollega’s.

Ook achter de schermen is het al enige tijd bloedstollend. De Liberalen, als onderdeel van de coalitie met 20 stemmen, hebben aangekondigd tegen de plannen te zullen stemmen, waardoor er 17 stemmen voor zijn, en 18 tegen. Uiteraard geeft dat veel irritatie in de coalitie, temeer daar in het door iedereen getekende akkoord de inmiddels beruchte zin staat: “De VLB kazerne zal worden bestemd tot scholen  en/of een gebedshuis.” Maar de Liberalen geven een hele eigen uitleg aan het woordje en/of.  En ze gooien het, net als de christelijke en andere oppositiepartijen, op de gemeentelijke financiering van de scholen, die ook onderdeel zijn van het plan. Die financiering deugt volgens hen niet en dat is een mooie reden om, zonder als islamofoob of racist te worden weggezet, toch tegen het plan te kunnen stemmen.

Er zijn de afgelopen weken diverse pogingen geweest om de Liberalen “terug in hun hok” te krijgen en dat blijft lang vruchteloos. Omdat er maar één stem nodig is wordt ook flink druk uitgeoefend op individuele Liberale raadsleden. Bij eentje krijgen we beet, die geeft aan voor te zullen stemmen, uit rancune richting de Liberale fractie, waar allerlei onderling gedoe speelt. Bingo! Maar omdat de zaak landelijke aandacht heeft gekregen, komt de VLB kazerne ook in het Nationale Parlement aan de orde. Onze Bondspremier, ook een Liberaal, zegt dat hij geen voorstander is van dit soort ontwikkelingen als die mogelijk gefinancierd zijn vanuit verkeerde bronnen. En dat terwijl nu net is aangetoond is dat de plannen met eigen middelen uit Solingen zelf gefinancierd worden. John zegt, als ie dit leest: “Tja, moet je je even voorstellen dat je als Liberaal nu wel voorstemt, terwijl je Grote Leider eigenlijk opdracht heeft gegeven om tegen te stemmen.  Dat kost je je politieke en je zakelijke carrière als Liberaal dus dat doe je niet, we kunnen het schudden met die Liberalen.” We doen nog een paar andere pogingen.

Farid is bloedfanatiek en wil graag iets ondernemen om de stemming te beïnvloeden. Ik vraag hem om langs de christelijke fracties te gaan. Met sommigen heeft hij in het kader van Solingen Ontmoet, een interreligieus initiatief, een goed contact opgebouwd. Wie weet lukt het op de valreep nog om één christelijk raadslid uit de kadaverdiscipline los te weken.

Dan zijn er nog enkele éénpitters in de raad die we wellicht kunnen overhalen voor te stemmen,  Karel Koning van Solingen Vooruit en Cora Kerkuil van de Tierpartei. Cora proberen we over te halen door wat meer duurzaamheid in de plannen in te bouwen, die zij dan mag claimen als dankzij haar behaalde extra duurzaamheid. Ze trapt er niet in: ”Nee, dat gaat me lang niet ver genoeg, ik werk alleen mee aan plannen waar Heel Moeder Aarde beter van wordt.”  We doen ook nog een kansloze poging onze voormalige fractiegenoot Karel Koning over te halen. Hij kijkt verbeten als hij zegt: ”Joop, wat denk je zelf, dit drijft een mooie wig in de coalitie, prachtig toch! Hoe eerder dit college valt, hoe beter het is. Dan maak ik opnieuw een kans.” 

Op de valreep sneuvelt ook het plan om Teddie en Aster van 50+ te vragen om “vrijwillig” af te zien van stemming. Teddie en Aster zijn weliswaar oud, maar niet gek. Het voorstel van de vrienden van Farid aan hen om de middag vóór de stemming op excursie te gaan naar een islamitisch centrum in een naburige stad, slaan ze beleefd doch stellig af. Het plan was geweest om zoveel vertraging in de excursie in te bouwen dat ze te laat zouden komen voor de stemming. Die stemming verloopt uiteindelijk zoals verwacht. Achttien stemmen tégen, zeventien vóór. Er klinkt applaus en gejoel bij de bewoners van Noord, de voorstanders staan op en lopen teleurgesteld de zaal uit. De coalitie is aangeslagen en probeert in een zijzaaltje wonden te likken. De wonden blijven echter stinken en zullen uiteindelijk zelfs leiden tot het einde van deze coalitie.

Door Johan Weeber