Johan Weeber die tot voor kort in de Goudse gemeenteraad zat voor Gouda Positief baseerde zijn boek op ware gebeurtenissen tussen 2010 en 2018. “Uit respect voor sommige politici zijn bepaalde zaken in dit boek verzonnen. Uit respect voor de kiezers is al het overige zo waarheidsgetrouw mogelijk opgeschreven.” 
Het boek verschijnt als feuilleton in deGouda Digitaal

78 Erin geluisd

Ik zit bij Ronnie Verkoel thuis aan het afgesproken biertje. Hij moet “oppassen” op zijn tweejarige dochtertje, vandaar. Zowel hij als ik hadden liever in een kroeg afgesproken, maar ja, soms moet je “als man moeilijke keuzes maken.” Ronnie grapt er op los.  Hij woont in een van de vele steegjes die het Zentrum rijk is. Tegenover een coffeeshop, er hangt een doordringende wietlucht in zijn huis. Ronnie snuift de lucht diep op en zegt: “Heerlijk toch? Daardoor ruiken we die rioollucht die hier altijd hangt tenminste niet.” Ik neem een slok bier als Ronnie van wal steekt: ”Joop, wat zoeken wij tweeën eigenlijk nog in die coalitie? Het ene na het andere linkse plan wordt met veel pers erbij gelanceerd, en jullie en wij zijn volstrekt onzichtbaar in die coalitie. Over twee jaar zijn er verkiezingen, waarom stappen we er nu niet gewoon uit? Dan gooien we lekker de beuk erin, volgens mij vind jij dat ook veel leuker,  en zijn we veel zichtbaarder tegen de verkiezingen. ” Ik zeg: ”De beuk erin vind ik heerlijk,  maar het moet wel functioneel zijn. Met dat strakke financiële beleid van onze John, met als gevolg dalende lasten voor de inwoners, hopen wij de nodige kiezers nog wel te bereiken. Bovendien, onze handtekening staat onder het akkoord, ook die van jullie, en dat akkoord wordt netjes uitgevoerd dus….er is geen enkele reden om met die coalitie te kappen, integendeel!” Ronnie zegt: ”Ja, op zich snap ik jullie ook wel, eigenlijk passen die financien veel beter bij een Liberale partij, het Sociale Domein waar onze wethouder Lara nu opzit, daar gaan wij niet mee scoren bij onze achterban. Kunnen we John en Lara niet wisselen?” vraagt hij met een knipoog. Ik geef aan dat onze John nog lang niet klaar is met de financien, pas in de volgende periode 2018-2022 kun je daar bij consequent beleid de vruchten van plukken en écht de lasten verlagen. “En bovendien, jullie hebben de vorige periode al een wethouder op Financien gehad, Van den Zakken, en die heeft alleen maar meer geleend, geleend en nog meer geleend, niks geen strak financieel beleid…” voeg ik daaraan toe. “Daarover verschillen wij dan van mening,” zegt Ronnie op zijn raadsledentoon, plechtig bijna: “Jullie John bouwt voort op wat Van den Zakken als fundament heeft neergelegd.” Ik begin hard te lachen en ik zie aan Ronnie’s uitgestreken gezicht dat ie dit zelf ook niet gelooft. Hij zegt: “Kijk, als jullie eruit stappen heb ik een reden om dat ook te doen omdat mijn kiezers niet willen dat ik alleen in die linkse coalitie achterblijf. Als jullie blijven, moet ik een andere reden hebben.” Ik dring hem op het hart niet vanwege electorale redenen uit deze goed presterende coalitie te stappen. Ronnie staat echter op, schud me de hand en zegt:

”Dan scheiden onze wegen zich hier, Joop, ik ga op zoek naar nieuwe vrienden.” Enkele weken later blijkt dat Ronnie die vrienden inderdaad gevonden heeft. Tijdens een besluitvormende raadsvergadering dient Walt Schönen van Christ! een motie in die inspeelt op de emoties rondom de opvang van pleegkinderen. Walt is een stevige  man met grijze krullen, geruit overhemd, gekreukeld pak, scheve bril, die enorm overtuigd is van zichzelf en van zijn eigen gelijk. Hij laat dat ook op niet mis te verstane wijze merken in raadsvergaderingen. En dat is des te meer het geval bij zaken waarvan hij denkt verstand te hebben, zoals in dit geval. Walt doet namelijk zelf iets in de pleegzorg. De wethouder heeft zojuist aangegeven te willen stoppen met de opvang van pleegkinderen die van buiten de gemeentegrens komen. Walt betoogt echter op luidruchtige wijze dat deze pleegkinderen nog wel degelijk door de gemeente kunnen worden geholpen, vandaar deze motie. Iets dat in alle toonaarden door wethouder Lara Burger wordt ontkend: ”Ik mág het niet, ik wíl het niet en ik dóe het niet” spreekt zij op de driftige toon die we van haar gewend zijn.

Marian Zouterd fractievoorzitter van de SDAP is vóór Lara wethouder geweest op dit domein, komt in een schorsing naar me toe en zegt dat Lara het niet goed ziet. ”Joop, ze is zich aan het ingraven, hè, maar het klopt niet wat ze zegt hè ik weet uit mijn tijd, dat het wel kan hoor, dat het wel degelijk kan hè, er is een noodprocedure.” Ik overleg met de fractie. Onze fractie wil niet op zijn geweten hebben dat er straks 31 pleegkinderen op straat komen te staan dus we besluiten net als de SDAP voor te gaan stemmen. Dat betekent dat de coalitie verdeeld zal stemmen. Iets waarvan we als coalitie hebben afgesproken dat alleen te doen als we daar van tevoren goed over gesproken hebben. Ik verdenk Christ! ervan dat ze deze motie bewust op het laatste moment hebben ingediend omdat men wist dat we hier gedoe over zouden krijgen. En dat gebeurt, want we hebben deze motie niet als coalitie kunnen bespreken. Eigenlijk hadden Marian of ik om een schorsing moeten vragen. Dan was er wellicht  nog wat te redden geweest.  Door het late tijdstip, iedereen is moe, het is alweer half twaalf ‘s avonds en door een drammende voorzitter, vergeten we dat. De motie wordt in stemming gebracht en haalt het. Lara beent furieus naar het katheder, roept met overslaande stem dat deze motie ONUITVOERBAAR is en dat ze er dus niets mee doet. En dat ze teleurgesteld is dat deze motie ook nog eens door twee coalitiepartijen wordt gesteund, te weten SDAP en SSS.  Ik zie dat Ronnie Verkoel, die links van me zit, naar Walt Schönen kijkt, die rechts van me zit. Ze wisselen bijna onmerkbaar een glimlach uit. Ik realiseer me op dat moment dat we erin geluisd zijn. De volgende dag komt er een mail binnen van Ronnie van de Liberalen dat ze uit de coalitie stappen. Met als belangrijkste argument het steunen van een motie door twee coalitiepartijen tegen de zin van hun Liberale wethouder.

Door Johan Weeber