Johan Weeber die tot voor kort in de Goudse gemeenteraad zat voor Gouda Positief baseerde zijn boek op ware gebeurtenissen tussen 2010 en 2018. “Uit respect voor sommige politici zijn bepaalde zaken in dit boek verzonnen. Uit respect voor de kiezers is al het overige zo waarheidsgetrouw mogelijk opgeschreven.” 
Het boek verschijnt als feuilleton in deGouda Digitaal.

81. Ontzetting

De ontzetting is groot in de stad. Het Solings Dagblad citeert een van de vele reacties: “Hoe kun je het hele college nou naar huis sturen, terwijl het nog nooit zo goed ging?”  Niek Voigt, voorzitter van Solingen Onderneemt zet een furieuze advertentie in de krant over de gang van zaken. En dat terwijl bekend is dat hij lid is van het CDU, een van de veroorzakers van de crisis. Allerlei zaken die voor de ondernemers nu net goed op de rit stonden, dreigen niet door te gaan of op zijn minst fors te vertragen. De lokale kranten staan vol met negatieve reacties op het gebeurde. Ook het merendeel van de klanten in mijn winkel begrijpt er niets van.  “Wat was er dan zo belangrijk, dat de men dit nodig vond?” vraagt Eireen Groot Kippenvel me, eigenaresse van een bijbelshop bij mij om de hoek.  Ik kan het nauwelijks uitleggen, anders dan dat er sprake is van politieke rancune. Een greep naar de macht door politici bij wie dat enkele jaren geleden door hun neus geboord werd. Waarvoor ze nog steeds John en mij verantwoordelijk houden. Eireen schudt vol ongeloof haar hoofd. “Ik denk dat je bij je christelijke vrienden moet zijn voor een andere verklaring Eireen”, zeg ik. “Nee”, zegt Eireen,”Ik ken Leo te goed, dan krijg ik toch niet het echte verhaal te horen.”

Nu wordt de stad bestuurd door de burgemeester, Schumacher, in zijn eentje. De raad is met reces gegaan tot minstens augustus. Er staat niets meer in de raadsagenda. Niemand weet hoe het nu verder moet, zelfs in het meest optimistische scenario zitten er over een half jaar pas weer wethouders. Het bestuur van de stad ligt stil, Schumacher neemt, met behulp van ambtenaren, alleen besluiten die niet politiek zijn en echt nodig zijn. Allerlei samenwerkingen met andere steden worden stilgelegd. Solingen profiteerde hier fors van. Maar dat is nu per direct afgelopen. Een journalist van een financieel dagblad heeft becijferd dat deze situatie Solingen wekelijks ongeveer een miljoen euro kost.  En dat bij een stad die net aan het opkrabbelen was uit een financieel dal.

Ook de landelijke pers heeft plotseling aandacht voor Solingen aangezien een dergelijke lokale bestuurscrisis zich eigenlijk nog nooit heeft voorgedaan in Duitsland. Zeker niet met zo’n aanleiding: een motie die niet kon worden uitgevoerd. Er schijnt één keer eerder een volledig college naar huis gestuurd te zijn in Duitsland. Toen had dat college collectief fraude gepleegd door gemeenschapsgeld voor privé doelen te gebruiken. Maar de oppositiepartijen die de bestuurscrisis in Solingen veroorzaakt hebben, geven geen krimp. Het Solings Dagblad citeert Leo Prins: “Het was onvermijdelijk dat dit ging gebeuren. Dit college en deze coalitie hebben zoveel steken laten vallen dat wij wel moesten ingrijpen.” Welke steken dat dan precies zijn blijft onduidelijk. Er zou slecht gecommuniceerd zijn met de raad en de bevolking. Op de vraag van de journalist of dat dan niet opgelost kan worden zonder zo’n crisis komt geen antwoord. Karel Koning van Solingen Vooruit, onze voormalige fusiepartner: ”Dit college heeft zo slecht geluisterd naar de oppositie en de bevolking, met als ultieme dieptepunt natuurlijk het debacle rondom de Von Lieppe Biesterfeld kazerne. Dat kon zo niet doorgaan en daarom heb ik er een einde aan gemaakt, met steun van anderen.“ Strikt genomen heeft die sluwe vos Karel nog gelijk ook, bedenk ik.  De motie waarmee het college naar huis is gestuurd is met een meerderheid van één stem, aangenomen. Als Karel aan boord was gebleven van onze gecombineerde fractie, had dit nooit kunnen gebeuren.

Onze fractieleden zijn kapot van het gebeurde. Farid wil niets meer met de christelijke partijen, “die verraders”, te maken hebben. En hij was net zo goed bezig een brug te bouwen tussen christenen en moslims in de stad. Ook Willem en Marjorie zetten hun goede contacten met de backbenchers uit de oppositie “on hold.” Er waren een aantal goede gezamenlijke initiatieven op het sociaal domein en citymarketing die nu geen doorgang meer kunnen vinden. Als fractie hebben we het gevoel dat de Echte reden voor het wegsturen van het college nog niet boven tafel is gekomen. Marjorie zegt: ”Ik hoorde van mijn vrienden bij het CDU dat ze daar John en jou Joop, nog steeds die coup tijdens de coalitievorming enorm kwalijk nemen. Ik heb gezegd dat we daarvoor toch zelfs in een soort therapiesessies met externe begeleiding zijn geweest als raadsleden. Die kou zou nu toch uit de lucht moeten zijn? Maar het antwoord was dat zij daar uit beleefdheid aan meegedaan hadden en de echte wraakgevoelens niet waren verdwenen.” Ik zucht diep.

Onze wethouder John Vroegop zit van de ene op de andere dag thuis. “Spullen pakken en kantoor ontruimen.” Dat kreeg hij net als de andere wethouders de dag na de motie te horen van de beveiliging. Zijn gemeentelijk email account was al opgeheven, net als zijn telefoonnummer. Dat allerlei partijen hem nu niet meer kunnen bereiken en geen idee hebben wat er aan de hand is, dat boeit de interne dienst van de gemeente totaal niet. John reageert zoals meestal op een bijzondere manier op onverwachte situaties. Hij belt me op en zegt dat ie me wil spreken. Een uur later komt ie langs in de winkel. We zitten in mijn, zowaar wat opgeknapte, kantoorruimte. Zakelijk gaat het de laatste tijd best goed met me. “Joop, “zegt John met zijn basstem. ”Jij gaat dit wel even fixen toch? Deze crisis?” Ik trek mijn wenkbrauwen in mijn haargrens. “Ja, zegt John, “dat hoeven wij toch niet met zijn tweeën te doen?” “Je laat me niet in de steek toch John?” vraag ik bezorgd. “Nee, zeker niet, mijn nieuwe politieke vrienden gaan je helpen, Romero, Daphne en Hildegonda met hun fractievoorzitters. Maar ík ga een bedevaartstocht maken. Naar Santiago de Compostella. Met mijn buurman. Morgen vlieg ik naar Porto. Ik ben naar verwachting de hele zomer wel aan het wandelen.”

Door Johan Weeber