Johan Weeber die tot voor kort in de Goudse gemeenteraad zat voor Gouda Positief baseerde zijn boek op ware gebeurtenissen tussen 2010 en 2018. “Uit respect voor sommige politici zijn bepaalde zaken in dit boek verzonnen. Uit respect voor de kiezers is al het overige zo waarheidsgetrouw mogelijk opgeschreven.”
Het boek verschijnt als feuilleton in deGouda Digitaal.

84. De Malle Molen

De onderhandelaars en hun secondanten zitten in een cirkel. We zijn in de Malle Molen, een tot vergaderlocatie omgebouwde oude molen in Lange Weiden. Er loopt een wandelpad langs, dat verder gaat over de dijk. Het is nog steeds bloedheet, het is een van de langste warme zomers sinds mensenheugenis. De deur van de molen naar buiten staat open. Soms kijkt een wandelaar naar binnen. Een enkele keer levert dat een verbaasde blik op als we herkend worden. Roelant Schellevis leidt de onderhandelingen. We zitten, na het eindadvies van de verkenner Felix, met drie “oude” coalitiepartijen, en twee christelijke partijen aan tafel. Dat zijn Christ! en het CDU. Er is echter maar één partij nodig voor een nieuwe meerderheid zonder de Liberalen. Leo Prins en Walt Schonen van zijn de onderhandelaars namens Christ!. Huberto Rossini en Epie Bosman namens het CDU. Ik zit er samen met Sjoukje, onze partijvoorzitter. Verder zijn van Dem’77 Daisy Dahlman en Tierie van Vlijmen en van de SDAP Romero de Tetter en Marian Zouterd. Onze algemene houding is dat we “die christenen” eens een toontje lager zullen laten zingen na hun steun voor die motie van wantrouwen. En dat er maar één christelijke partij toe kan treden, bij voorkeur het CDU. En dat onze oude partner de Grünen er ook weer bij moet. “En waarom willen jullie eigenlijk toetreden tot een combinatie van partijen waarin je kortgeleden het vertróuwen nog hebt ópgezegd?” wil Romero op hoge toon weten van Leo. Deze wringt zich zoals gebruikelijk in alle mogelijke bochten: ”Goede vraag, Romero, die hebben wij onszelf ook gesteld. En we hebben daar enorm mee geworsteld. En ook voor gebeden. En we hebben ons vervolgens gerealiseerd dat de stad toch bestuurd moet worden. En wij hebben onszelf daartoe bereid gevonden.” Een trek van walging gaat over het gezicht van Tierie. Ook ik moet een golf van misselijkheid wegslikken bij zoveel schijnbare huichelarij. Eerst politici wegsturen met zware aantijgingen, waarmee je enkele weken later gewoon weer aan de macht wilt.

Sjoukje, mijn partijvoorzitter en secondant, en ik hebben afgesproken feedback te geven aan Leo en Walt op het verschil tussen hun woorden en hun daden. Als voorbeeld noemt Sjoukje dat bij Christ! vaak politieke resultaten door hen worden geclaimd, bijvoorbeeld omdat ze ooit genoemd zijn in een van hun blogs, of tweets. Ook als dat verder niet geleid heeft tot enige verdere actie van hun kant of zelfs de actie aantoonbaar door anderen heeft plaatsgevonden. “Dat ellebogenwerk moet echt stoppen wil ik ooit met jullie kunnen samenwerken, het is in ieder geval iets waardoor ik liever met andere christelijke partijen samenwerk”, besluit Sjoukje op indringende toon. Leo en Walt zitten erbij als aangeschoten vogeltjes, dit lijkt toch wel binnen te komen. Wellicht omdat het uit onverdachte hoek komt en onze Sjoukje, geen politica, dit zegt. Toch twijfel ik of ze iets met de feedback kunnen, en of ze niet zo gedeformeerd zijn dat ze niet anders kunnen. Dat laatste blijkt helaas het geval, er wordt meteen schaamteloos politiek gebruik gemaakt van onze feedback. Walt zegt op quasi timide toon “Wij snappen dat jullie er zo in zitten. We twijfelen zelf ook ernstig of wij wel als énige christelijke partij in deze coalitie moeten gaan zitten of dat er niet nóg een christenbroeder bij moet.” Roelant grijpt als voorzitter slim in: ”Dat is mooi, die twijfel is helder, ook bij de rest, dan gaan we nu eerst naar het CDU. Hoe staat de rest tegenover deze partij?” Het CDU wordt bewierookt door vooral de SDAP en Dem’77 als zijnde een partij met veel bestuurservaring, waar ze in het verleden zo goed mee hebben samengewerkt en dat zij dus een uitgesproken voorkeur hebben voor het CDU als nieuwe toetreder. Huberto stijgt bijna op in zijn stoel als hij al deze positieve woorden hoort. Secondant Epie krijg er rode koontjes van. Huberto dankt voor de mooie woorden maar zegt aan dat het CDU “meer comfort” nodig heeft om zich bij ons te kunnen voegen. Roelant vraagt wat Huberto daarmee bedoeld, en dan volgt er zo’n typische Rossiniaanse kronkelredenering waar niemand wat van begrijpt. “Volgens mij bedoel je dat jullie alleen maar met zijn tweeën, dus Christ! en jullie gezamenlijk willen toetreden”, breng ik in. Er komt weer een cryptisch antwoord, waar ik uit opmaak dat, hoewel een verbetering, ook dat “onvoldoende comfort” geeft. Roelant schorst de vergadering voor de lunch. Die gebruiken we in groepjes buiten rondom de molen. Er wordt gebeld door Leo zie ik. Als we na de pauze weer in de kring gaan zitten, doemt er plotseling een schaduw op in de deuropening. Als we beter kijken zien we dat het Arie Steeg is, van de derde christelijke partij, de SKP, de meest orthodoxe van de drie. Arie is een jaar of veertig, heeft wat overgewicht, mooi verhuld door een oversized houthakkersoverhemd, en draagt een refobril met donker montuur. Iedereen kijkt verbaasd op. Roelant vraagt: ”Wat kom jij hier doen? Bij mijn weten heb ik je niet uitgenodigd.” Leo grijpt het woord: ”Nee, nee, Roelant dat klopt. Huberto en ik hebben Arie uitgenodigd. Wij hebben namelijk onderling de afspraak gemaakt dat, als wij gaan toetreden tot de coalitie, wij dat alleen maar met zijn drieën zullen doen. Dus, Arie hoort bij ons en wij zullen gezamenlijk verder onderhandelen.”

Ik zie Tierie lijkbleek worden, en Daisy vuurrood. Romero en Marian staren woest voor zich uit. Ook Sjoukje en ik zijn verbijsterd. Dit was het scenario waarvan we van tevoren gezegd hadden dat dit een No Go zou zijn. Alle drie de christelijke partijen erbij in onze coalitie. Dat wordt de klok een eeuw terugzetten in de tijd, zo stelde Romero eerder. Tierie zegt op snerpende toon: ”Nou dan valt er wat ons betreft niets meer te onderhandelen.” Ze staan beide op en lopen de openstaande deur uit. Ook anderen staan geagiteerd op en lopen nerveus rond. Roelant zegt: “Mensen, ik schors de vergadering, we gaan morgen verder.”

Door Johan Weeber