Gouda – ……..en hij niet alleen maar het merendeel van het college ook. We hebben het hier niet over de huidige burgemeester maar over oud burgemeester Wim Cornelis. Hij en zijn college droomden destijds van een nieuw onderkomen, want het Stadhuis op de markt was dan wel een toplocatie voor toeristen, er in werken was niet meer van deze tijd. Hoe Gouda dat zou moeten betalen komt verderop aan de orde. Toen deze nieuwe residentie voor de Goudse bestuurders en ambtenaren in juni 2012 officieel geopend werd, was er een droom verwezenlijkt.

Hoe kon een stad als Gouda zo’n groot gebouw bekostigen?
Dromen moeten uitkomen en dus werd er naarstig gezocht naar de financiële middelen. Een buitenkant die veel allure heeft laat geen eenvoudig interieur toe. Hoewel, er waren gelijk al kwaadaardige lieden die het gebouw tot “stroopwafel” omdoopten.
Even terug naar de financiën. Alle toekomstige gebruikers van Het Huis van de Stad werden aan het denken gezet hoe een dergelijk groot gebouw bekostigd kon worden. Behalve van wat de gemeente zelf in kas had of kon lenen, werden er drie oplossingen gevonden die tot grote vreugde leidden. Op de eerste plaats zou het Stadhuis op de Markt op marktconforme voorwaarden en liefst nog wat meer, verhuurd worden. Het water liep het college uit de mond toen de Teka Holding de handtekening bij het kruisje plaatste. Gelijk nam deze exploitant nagenoeg alle zorgen uit handen en werd de kas voor de aflossing van het Huis van de Stad lekker gespekt. Cornelis zal wel tegen zijn tijdgenoten gezegd hebben: “Ik wist wel dat dromen uit kunnen komen!”

Maar de koek was nog niet op
Het gemeentepand aan de Antwerpseweg (een soort noodopvang) kwam leeg te staan, werd verkocht en de opbrengst ging in de investeringsspot. Toen had men de smaak helemaal te pakken. Wat met het stadhuis mogelijk bleek zou ook toepasbaar moeten zijn met het oude gemeentelijke gebouw, dat nu Chocoladefabriek heet. Daarvan moest het toch ook mogelijk zijn om jaar in jaar uit huurpenningen te innen. Kort gezegd, de Goudse Bibliotheek wilde haar hele hebben en houwen er wel in onderbrengen. Nu krijgt de bibliotheek inmiddels een paar miljoen subsidie per jaar maar de huur die men moet ophoesten ligt echt een stuk lager. Bovendien moesten er eerst miljoenen in het gebouw worden geïnvesteerd om het voor het uiteindelijke doel geschikt te maken. Hier kreeg de droom van het oude college toch wel een flinke opdoffer.

De volgende opdoffer kwam recentelijk bij het huidige college terecht
De Teka holding zag de exploitatie van het Stadhuis niet meer zitten en zeker niet door de strop die door de coronacrisis werd veroorzaakt. Wat voor oud burgemeester Cornelis ooit een droom was werd voor burgemeester Voorhoeve nog net geen nachtmerrie. De inkomsten via de Teka Holding hielden per direct op en dus kon zijn wethouder, Thierry van Vugt, de mouwen opstropen om de schade te beperken. Het voordeel is dat hij veel ervaring heeft met oude gebouwen in de stad, maar alras bleek dat het geen cent gaat opleveren. De zorgen over het Stadhuis zijn weer bij hem terug. Hij vindt wel dat de kosten en de opbrengst elkaar in evenwicht moeten houden. Heeft toch weer iets weg van een droom. Maar laten we eerlijk zijn en een bekend sportman citeren: ”elk nadeel heeft z’n voordeel. Het stadhuis is weer van de inwoners en van Vugt gaat voor veel redelijker tarieven zorgen dan de Teka jongens.
En mocht de exploitatie toch nog hoger uitvallen dan betalen we dat toch fijn met z’n allen? Het is immers weer ons Stadhuis!