Na ruim een half jaar was er een tweede bijeenkomst van Werkplaats Gouda, nu in het Huis van de Stad. Veel mensen. Een enthousiaste presentatrice. Maar toch kon ik niet blij worden. Daar kan ik niet over schrijven maalt het door mijn hoofd: ik wil positief blijven, maar ik ben het niet. De gemeente Gouda heeft het initiatief genomen tot Werkplaats Gouda, met als doel meer ruimte voor innovatieve burgers, ondernemers en organisaties om initiatieven te ontplooien in de stad. En dat voelt zo tegenstrijdig. Er waren al veel initiatieven van heel actieve bewoners in Gouda, en onder die bewoners zitten natuurlijk ook ondernemers en deelnemers van organisaties. Al vele jaren werkten die actieve wijkteamleden zich belangeloos uit de naad voor hun wijk. En dan wordt opeens de subsidie stopgezet en komt er van bovenaf iets nieuws: Werkplaats Gouda.

[wc_fa icon=”quote-left” margin_left=”20″ margin_right=”20″][/wc_fa]   Het heeft iets van de bijen: die ­vergaderen niet, maar werken ­simpel en slim ­samen

Ik kan er gewoon niet objectief naar kijken, omdat ik nog steeds in de rouw ben over de brute wijze waarop die betrokken mensen aan de kant zijn gezet. Tijdens mijn gemopper is er een presentatie over bijen. Ik probeer het leuk te vinden, maar het lukt niet. En zo sukkelt mijn avond door. Na afloop sta ik nog wat te praten met mensen van een wijkteam, van het doeplatform van ondernemers van de binnenstad en van Gouda Bruist. En dan besluiten we met de drie clubs bij elkaar te komen, want eigenlijk werkten we wel wat langs elkaar heen. Wat een stap voorwaarts, zomaar, in de wandelgangen. Het heeft iets van de bijen: die vergaderen niet, maar werken simpel en slim samen. Het kost me moeite om toe te geven: maar eigenlijk is die Werkplaats best leuk als het zoiets oplevert.