Als kind ben ik opgegroeid op een boerendorp. De toegang tot een boerenhuis liep meestal via de staldeur, die openstond en eenmaal binnen riep je “volluk”. De boeren hadden een stuk of twintig koeien, met namen als Betsie 3 en Anna 4, die ze allemaal goed kenden. Om zes uur startte het werk: melken met de hand. Nu heeft het gemiddelde melkveebedrijf 97 koeien en produceert een koe per dag twee keer zoveel melk als in mijn jeugd. En dat is ook wel te zien aan de dieren. Ze stonden zaterdag op de Markt in Gouda. Het ging niet om de dieren, maar om een landelijke wedstrijd in het beoordelen van de koeien. En Gouda wilde hier graag het decor voor zijn: een vleugje valse romantiek. Wat een marteling. Allereerst een stressvolle tocht in een veewagen, weg uit hun vertrouwde omgeving. En dan lang wachten op verlossing uit hun lijden. Ze waren de vorige avond voor het laatst gemolken. De uiers waren extreem gespannen, net als de aderen op hun buik. De heupen waren erg schonkig. Ook voor een leek was goed zichtbaar dat alle energie gaat zitten in de melkproductie, verder waren de dieren broodmager. Oren in de nek en angstige ogen. Ze openden hun bek om te blaten, maar er kwam geen kik uit. Zouden de stembanden ook gemanipuleerd zijn? Biologische melkkoeien waren niet aanwezig. Helaas ook geen foto’s om te kunnen vergelijken. Voor wie doen we dit? Het publiek bestond vooral uit een groepje boeren. Voor Gouwenaars of toeristen was dit nou niet echt een evenement waar je blij van wordt. Het wordt hoog tijd voor een nota dierenwelzijn in Gouda, die medewerking aan dit soort praktijken onmogelijk maakt. Zullen we eens een klas schoolkinderen een CITO-toets laten maken op de Markt om de kwaliteit van hun leerkracht te beoordelen? Als kind en als aankomende leerkracht zou ik het in mijn broek doen van de spanning. Een leuke attractie?