Ze wiebelt met haar tenen, wrikt met haar voeten. Het kraakt en schuurt, minutenlang. Maar het lukt! Golda, de kaasboerin laat haar klompen achter zich en gaat op in het mooie Gouda. 

Boerin op Sokken, deel 10 | Echte liefde

Vlak voor haar neus neemt een jonge knul een aanstekelijke hap in een grote, nog ronde stroopwafel. Warm zo te ruiken. Ze herkent de geur uit duizenden. Zoet met een vlaagje bros. In gedachten voelen haar handen de fijnmazige structuur van de Goudse lekkernij, met een lichte bolling als uitnodigend middelpunt. De stroop loopt haar uit de mond. Ze likt haar lippen af en hoeft niet langer na te denken. Op naar de bakkerij waar zij als kind al over de vloer kwam. Als ze met haar moeder mee mocht naar de markt. Die keek haar na gedane zaken vaak schalks aan en dan wist Golda genoeg. Stroopwafelfeest! De vriendelijke banketbakker herkent Golda onmiddellijk. Oude tijden worden gevat in melancholie. Vroeger, toen alles nog anders was. Niet makkelijker misschien, maar wel een stuk overzichtelijker. “Maar weet je wat door de eeuwen heen niet is veranderd? Het recept van de Goudse stroopwafel”, glundert de bakker. “En wat mag dat dan wel zijn?”, vist Golda. “Geheim!” In en rond de toonbank staan roodwitte pakjes met echte Goudse Siroopwafelen. In een hoekje ziet ze de vertrouwde snippers liggen. Heerlijke garantie voor kruimels in je mond, op je kleren en op de grond.

Golda mag mee naar de plek waar de wafels met zorg gekneed en gebakken worden. Eerst het deeg. Dan de machine die er in goed afgemikte porties mooie ronde koeken van maakt en ze doormidden snijdt. Ze vervolgens voorziet van stroop dat gemaakt is van verschillende kleuren basterdsuiker, fluweelzachte boter, kaneel en … een zorgvuldig geheim gehouden ingrediënt. Golda kijkt om zich heen, maar ziet nergens een aanwijzing. De bakker lacht om haar nieuwsgierigheid en geeft haar ter compensatie een onvervalst extra groot exemplaar. “Met passie bereid. Kopje koffie erbij?”

– Caroline Wammes