Ze wiebelt met haar tenen, wrikt met haar voeten. Het kraakt en schuurt, minutenlang. Maar het lukt! Golda, de kaasboerin laat haar klompen achter zich en gaat op in het mooie Gouda. 

Boerin op Sokken, deel 7 | De wijnboer

Beeldend kunstenaar: Ineke van Dijk.

Baf! Met een knal wordt een fiets tegen Golda’s heup geplaatst. De eigenaar van het vehikel begroet haar vriendin hartelijk en gehaast gaan de jongedames
de stad in. Het sleuteltje bungelt verloren in het slot. ‘Zal ik?’, denkt Golda. Voor ze uitgedacht is, zitten haar billen al stevig in het zadel. De fiets maakt de bocht naar rechts en verdwijnt langs juffrouw Saartje, richting vrijheid. ”Ik breng je straks terug naar je baasje hoor”, belooft Golda haar metgezel, terwijl ze flink op de pedalen trapt.

Ze weet meteen, dat ze Stolwijk aan zal doen. Verrukt kijkt ze om zich heen. Links en rechts het polderland, weidse blikken. De verenpracht van zwanen verwaaid langs de sloot. Rietkragen, koeien, nazomerse wolkenluchten. Ze vervolgt haar weg naar de vrouw die haar beter kent dan wie dan ook. Uit haar handen is zij geboren. Ineke straalt als ze Golda ziet. Ze pakt haar stevig beet om haar daarna weer van zich af te duwen, zonder los te laten. Onder een goede bak koffie praten ze de jaren weer aan elkaar. Dan stapt de wijnboer binnen. Ineke’s wijnboer. Wat een pronkstuk! Alhoewel Golda nooit drinkt, durft ze een wijntje van hem niet te weigeren. Blijkbaar is het genoegen wederzijds, want na een tijdje staat hij erop, met Golda mee terug te fietsen. ”Kun je me gelijk de Hoogeboezem achter Haastrecht eens laten zien”, flirt hij er lustig op los.

Een jong stel is daar langs de oevers aan het frisbeeën. ”To frisbee or not tot frisbee”, juicht Golda enthousiast. Ze draait een kwartslag op haar zadel, om te kijken hoe haar kwinkslag aankomt. Voordat ze hier antwoord op krijgt, plonst ze met fiets en al de Vlist in.

Horen, zien, handelen en zwijgen. Een echte gentleman, die wijnboer.

– Caroline Wammes