Gouad – “Terwijl wij hier zitten te praten, worden per minuut meer dan 1000 dieren gedood. Ze mogen niet oud worden en hebben ook nog eens een verschrikkelijk leven gehad”, zegt Corina Kerkmans van de Partij voor de Dieren halverwege ons gesprek. Maar wie denkt dat ze eenzijdig gefocust is op dierenwelzijn en alleen daarover kan praten, heeft het helemaal mis. Het gaat Corina om het welzijn van zowel mens, dier als planeet. Ze ziet het als een geheel. Daarvoor zet ze zich met alle haar krachten in, zowel in haar raadswerk als in haar baan bij de overheid en als mantelzorger van haar ouders.

Ze groeide op in Stolwijk en het was daar dat ze zich op heel jonge leeftijd bewust werd van dierenleed. In het dorp was een noodslachting. Ze was nog geen vijf jaar toen ze daar samen met haar moeder langsliep op het moment dat er een varken lag, door zijn poten gezakt en met een mes in de rug. “Dat beeld zie ik nog altijd voor me. Ik besefte, hoe klein ik ook was, dat dit niet kon.” Een dier is ook een individu, zegt ze later. Een levend wezen dat kan lijden en net als de mens liever niet lijdt.

Ze had een fijne jeugd, groeide op in een gezin met vader, moeder en een ouder zusje. Het was een typisch rood gezin, ze lazen de Vara-gids en het Vrije Volk. PvdA stemmen was de norm. “Gesprekken over politiek waren geen schering en inslag, maar politiek was wel één van de interesses. Mijn vader was heel erg betrokken bij zijn omgeving en deed veel vrijwilligerswerk in het dorp. Mijn moeder trok zich het lot van de wereld erg aan. Sociale bewogenheid heb ik van huis uit meegekregen.”

Straatkatten in Argentinië
Na de middelbare school (het RSG aan de Krugerlaan) ging ze aan het hbo Verpleegkunde studeren en werkte ze vervolgens bijna vijf jaar in het VU ziekenhuis, waar ze zich specialiseerde in longziekten en oncologie. Daarna vertrok ze naar Argentinië, waar ze na verloop van tijd op de economische afdeling van de Nederlandse ambassade is gaan werken. In dit land werd ze geconfronteerd met de nood van straatkatten en honden. Ze ving zelf ook enkele katten op, maar ze realiseerde zich dat er meer nodig is dan opvang. “Het ligt niet aan de dieren, wat hier gebeurt, maar aan de mensen. Je biedt noodhulp, maar ik voelde een soort weerstand. Als ik aan de kant van de noodhulp bleef staan, dan zou ik in een pijplijn zonder einde komen. Ik ben toen lid geworden van een stichting die opkwam voor de bevrijding van dieren. Om dieren een betere wereld te kunnen bieden, moet je mensen veranderen.” Toen ze na zeven jaar terug naar Nederland kwam, was hier de Partij voor de Dieren net opgericht, en die sprak haar meteen aan. “De partij biedt een smalle entree voor een breed gedachtengoed. We komen op voor een wereld waar geen uitbuiting meer plaats vindt van mens, dier en natuur. Mij wordt weleens verweten dat de partij een heel beperkt zicht heeft, maar wij kijken breed. Ik vind het juist beperkt als je bij de afweging van plannen alleen de financieel economische kant bekijkt, wat nu veel gebeurt. Geld heeft een funeste rol gekregen.”

“De groeieconomie is uitputtend, en wreed voor mens en dier. De mens wordt als kostenpost gezien. En de dieren zijn de slaven van deze tijd. Ze zijn van een mindere soort, er wordt alleen gekeken naar het economische belang. Dat is een funeste wedloop.”

Corina is een dankbaar mens. Ze benadrukt meerdere keren hoe blij ze is met haar werk en haar familie en vrienden. Samen met haar zus is ze mantelzorger voor haar chronisch zieke ouders, die ze het zo gunt om zelfstandig te kunnen blijven wonen. Maar ze vindt het ook fijn dat ze door middel van haar raadswerk iets kan betekenen. “Ik zou een planeet willen doorgeven waarop mededogen is voor mens dier en natuur.” Dat is haar drive.

Wie is Corina Kerkmans?

Leeftijd:  52
Woont: in de binnenstad
Functie: Raadslid in eenmansfractie
Baan: Werkt bij de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO). Coördinator voor een fonds ter bestrijding van kinderarbeid, en coördinator bevordering maatschappelijk ondernemen bij bedrijven de internationaal opereren.