Gouda – Op de scooter langs het mooie water van Gouda, bruggen en slagbomen handmatig openen en sluiten, en vooral heel veel mensen spreken; dat is de dagelijkse kost in het leven van een brugwachter. Het vak van brugwachter is zeker niet saai, merkt Joey Cheung als hij voor Weekblad deGouda een dagdeel meeloopt met brugwachter Kees Langeveld (62).

Kees start zijn werkdag rond 08.00 uur en gaat allereerst geld innen bij de jachten die aangemeerd liggen aan de kades in Gouda. Nadat hij de opbrengst in de brugtoren bij de Rabatbrug heeft afgegeven, rijden we naar de Reeuwijkse Sluis aan de Burgvlietkade. Vanaf dat punt helpt Kees de boten die naar de binnenstad willen, de bruggen te passeren. “Laten we beginnen! Er zijn verschillende routes, maar vandaag gaan we van de Reeuwijkse Sluis naar de Kleiwegbrug.”

De eerste bootjes in de ochtend
Schippers die vanaf de Reeuwijkse plassen naar Gouda willen varen, moeten wachten tot 09.40 uur. Dat is de eerste mogelijkheid om Gouda binnen te komen. “We vragen hen tien minuten voordat de sluizen opengaan, zich te melden”, zegt Kees. Bij de sluis zien we al scheepjes liggen: een Reeuwijks gezin op een bootje en een scoutinggroep uit Amstelveen die – in een stoet van vijf bootjes – Gouda aandoet. “Dit is toch prachtig. Het gebeurt regelmatig dat je jongens van de scouting ziet, dan hebben ze weer wat leuks te doen. Of zo’n gezin dat lekker wil varen.” Kees gaat aan de slag. Zelf steek ik ook de handen uit de mouwen en help Kees met het bedienen van de sluizen. Ik vraag me af of de hendels nu niet erg zwaar zullen zijn vanwege de kracht van het water, maar dat blijkt reuze mee te vallen. “Zie je wel, het is goed te doen.”

[alert type=”e.g. warning, danger, success, info” title=”Mensen kennen Kees“]Onderweg naar de volgende brug vertelt Kees dat hij op de route een mix van bruggen bedient: sommige zijn elektrisch te openen (Graaf Florisbrug en Kleiwegbrug), andere handmatig (drie bruggen over de Karnemelksloot en een over de Blekerssingel). “De elektrische bruggen zijn niet heel geavanceerd ingesteld, maar je moet wel weten in welke volgorde je de stappen moet uitvoeren. Bruggen handmatig openen is vooral voor het publiek vaak leuk om te zien.”

Het valt mij op hoeveel publiek er bij de bruggen blijft kijken, maar ook hoe vaak Kees wordt aangesproken: van Cycluscollega’s tot aan mensen in auto’s, op de fiets, scooter of te voet. Het is mooi om mee te maken dat zoveel mensen hem (her)kennen.[/alert]

‘Ik doe niets liever’
“Dit werk als brugwachter doe ik al 11,5 jaar met veel genoegen. Het is een intensieve baan in de zin dat je veel bruggen handmatig moet openen, maar dat ben ik inmiddels wel gewend.” Op de vraag wat een baan als brugwachter zo mooi maakt, zegt hij: “Het contact met de mensen maakt dit werk zo fantastisch. Ik doe niets liever.” Kees kan terugkijken op een afwisselende loopbaan: hiervoor heeft hij in de agrarische sector (veehandel) gewerkt, vervolgens runde hij tien jaar een café de Musketier aan de Nieuwe Markt in Gouda, wat hem veel contacten opleverde.

[alert type=”e.g. warning, danger, success, info” title=”De redactie van weekblad deGouda zit aan de Karnemelksloot.”]Elke dag hoor ik hier de bruggen open en dicht gaan; het gerinkel van de hendel. Zouden de bewoners langs de bruggen en sluizen last hebben van dat geluid en van de boten die langs hun voordeur varen? “Absoluut niet, want velen weten niet beter. Je hoort ze zelden klagen, behalve als een brugwachter de bruggen te hard dichtgooit. Ze weten gelijk wie dat is, maar van mij weten ze dat ik de bruggen zachtjes dichtgooi.”[/alert]

Onze route eindigt bij de Kleiwegbrug. Nadat de boten voorbij de Kleiwegbrug zijn gevaren neemt Kees mij mee naar de Steve Bikobrug, over de Nieuwe Gouwe. Daar staat een brugtoren en van hieruit bedient een collega van Kees op afstand onder meer de Goverwelle Brug en Haastrechtsebrug over de Hollandsche IJssel. “In de winter vaart er niet heel veel en dan zit je vaak in zulke torens. Dat is soms ook wel even lekker.”

Stoppen? Kees gaat door!
Hij is zeker nog niet van plan om te stoppen. “Ik zou na mijn pensioen – wat gelukkig pas over drie jaar is – met dit werk door willen gaan. Ze huren in het hoogseizoen personeel in, dus dat zou ik met alle plezier willen doen.” Kees beweegt graag, dat houdt hem fit. In zijn vrije tijd doet hij niets liever dan de natuur in gaan: “Je kunt mij vaak tussen de schapen vinden.” Maar nu is het tijd voor pauze. Kees gaat naar huis, waar zijn vrouw de lunch al klaar heeft.