Eens per maand organiseert de gemeenteraad een oriëntatieavond. Een of meer fracties bedenken een onderwerp en nodigen dan ­betrokkenen uit om de raad hierover te informeren. Deze maand ging het over burgerinitiatieven. Genodigden waren onder ­anderen vertegenwoordigers van de Goudapot en enkele wijkteams. De vrijwilligers van de Goudapot ­mogen jaarlijks 240.000 euro verdelen en dit geld is eerder voornamelijk weggehaald bij de wijkteams. De wijkteams krijgen van de gemeente nog een huishoudbudget van 3.000 euro en voor andere initiatieven moeten ze aankloppen bij de Goudapot. Voor de wijkteams betekent dit vooral veel extra werk. Voor iedere activiteit moeten ze een aparte aanvraag indienen. En soms is de activi­teit al geweest voordat het antwoord binnen is. En dat is dan negatief, omdat het feestje al voorbij is. Zo is het kringetje weer rond. Maar ook hebben de wijkteams soms het gevoel dat ze van het kastje naar de muur gestuurd worden. Voor bevorderen sociale samenhang verwijst de Goudapot ze naar de gemeente, maar die verwijst ze dan weer terug. En zo strandt de hoofddoelstelling van de wijkteams in een bureaucratisch moeras. Het mooie van de avond was dat de vrijwilligers niet op elkaar gingen mopperen, maar de bal terug legden bij de gemeenteraad, die uiteindelijk gekozen heeft voor dit systeem. De wijkteams vroegen op een keurige manier om overleg om te kijken of er niet op een andere manier met de wijkteams omgegaan kan worden. Ik ben heel benieuwd of de raad hier iets mee gaat doen voor de gemeente­raadsverkiezingen volgend jaar. De raad vraagt vaak om evaluaties bij nieuw beleid. Evaluaties van stopzetten van beleid zie je nooit. Wordt het niet hoog tijd om het stopzetten van de subsidies aan wijkteams, een speerpunt van D66 in het collegeprogram, eens breed te evalueren? Is de sociale samenhang in de wijken hierdoor beter geworden? Ik hoop dat de raad het niet bij een oriëntatieavond laat. Maar ook petje af voor de wijkteams die ondanks alles vast­houden aan hun idealen.