Gouda – Prachtig kunnen zingen, een instrument bespelen of de sterren van de hemel dansen. Voor velen een droom, maar voor maar weinigen de realiteit. Maar niet voor jong talent Isabel Tjang A Tjoi – danseres. Met haar 19 jaar is ze jong, energiek, knap en ready to conquer the world.

Sinds een aantal  jaar moet Isabel haar tijd verdelen tussen Reeuwijk en Rotterdam. Reeuwijk omdat ze daar sinds kort vanuit Gouda naartoe is verhuisd en Rotterdam omdat ze daar danst aan het Albeda College. De dagen zijn zwaar en lang. Haar routine is op het moment een niet te stoppen rit van naar school gaan, repeteren, danslessen volgen, werken en slapen. Klinkt vermoeiend, maar Isabel zou niet anders willen. “Dansen is een deel van mij geworden, het is wie ik ben. Om de top te kunnen bereiken, moet er nu eenmaal eerst hard gewerkt worden.”

Omdat de ouders van Isabel wisten dat zij nooit heel lang stil zou kunnen zitten, verbaasde het hun niks dat hun dochter ging dansen. “Na wat onschuldige danslessen te hebben gevolgd aan de lokale dansschool in Gouda, besloot ik twee jaar gelden de sprong in het diepe te wagen en mij aan te melden voor de dansopleiding aan het Albeda College in Rotterdam. De toelating bestond uit een gesprek, fysieke test en twee dansrondes. Het was zwaar, maar ik werd geselecteerd. Nu, bijna twee jaar later, kan Isabel zich een leven zonder dans niet voorstellen.

‘Dansen is een gevoel dat je uit’
Dansen tijdens de Dinnershow in de nachtclub Villa Thalia in Rotterdam, of danseres zijn voor de wereldberoemde DJ Afrojack , zijn een paar voorbeelden van opdrachten die zij al heeft gehad, maar sinds een maand of twee is ze erachter dat er toch meer te beleven is in het dansen. “De ‘bekende’ droom om ooit te mogen dansen in het programma van een wereldster, die is er nog altijd, maar waar dans voor mij echt over gaat is een gevoel overdragen aan de mensen.” In het gesprek met Isabel noemt zij het voorbeeld van een doof persoon, die ondanks het gebrek aan geluid of muziek, het dansen en de emotie toch kan voelen en zo begrijpen. “Als ik dát met mijn dans kan overbrengen op de mensen, dan heb ik alles bereikt.”

Ze heeft een tip voor alle kleine meisjes die op dit moment thuis denken: ik wil ook dansen. “Gewoon doen! Als ik iets heb geleerd, is het dat je je nooit moet laten beperken door mensen. Houd op met excuses te verzinnen voor jezelf waarom je iets niet zou doen. Ik leef zelf met Diabetis type 1 en toch ga ik altijd tweehonderd procent voor wat ik doe. Dat heeft niks met de opleiding of discipline te maken, maar alles met mijzelf, met Isabel.”