Een stampvolle schouwburg, wat heerlijk is het toch, dat Gouda zo’n rijk cultureel leven heeft. Publiek van verschillende leeftijden en vast ook uit de regio, want ik ken lang niet iedereen. Gouda neemt zijn verantwoordelijkheid als centrumgemeente. Deze avond treedt Claudia de Breij op. In een paar zinnen en liedjes weet ze de verwarrende tijd, waarin we nu zitten prachtig neer te zetten. Zo herkenbaar en ook zo troostend om niet in je eentje over deze onderwerpen te piekeren, maar te kunnen delen met een zaal vol mensen en een topartieste op het podium.

De oplossingen van politici worden op de korrel genomen: je ziet dat zielige vlaggetje in de Tweede Kamer zo voor je en hilarisch zijn enkele nummers over het Wilhelmus.

Hoe zou het eigenlijk zijn met dat vlaggetje dat een kleine rechtschristelijke meerderheid van de gemeenteraad in Gouda in de raadszaal wilde hebben?

Een verkeerde oplossing voor een serieus probleem. Maar helaas zijn er geen Goudse politici in de zaal met uitzondering van iemand van D66. Van de SGP kun je niet anders verwachten, deze partij is al vele jaren consequent van mening dat de gemeente geen cent mag uitgeven aan de schouwburg, maar zorgelijk wordt het nu ook VVD en Gouda Positief het mes in de subsidie willen zetten. Je moet er toch niet aan denken dat deze partijen in Gouda het culturele leven net zo gaan ontwrichten als Halbe Zijlstra landelijk heeft gedaan. Maar gelukkig, boontje komt om zijn loontje, laat dat een waarschuwing zijn.

En dan opeens komt de Goudse harmonie ‘de Pionier’ het toneel op gemarcheerd, tijdens een nummer over de rol van de fanfare in een kleine gemeente. Fantastisch deze onverwachte ontknoping. De verbinding waar in de politiek over geruzied wordt, wordt op toneel gewoon uitgevoerd. Tijd om ‘Niemand wacht op je’ gauw naar Gouda te halen: een theaterproductie van Matzer die alleen in raadszalen gespeeld wordt: als de berg niet naar Mozes komt, gaat Mozes of Mohammed wel naar de berg.