Heien in Gouda

Het was oktober 2016 toen ze naast mijn woning in Gouda begonnen met het heien van palen voor een nieuw appartementengebouw. Ik herinner het mij nog als de dag van gisteren. Twee mannen staan enkele dagen eerder aan de voordeur. We gaan heien was de mededeling. Ik vraag: heien of boren? Nee heien zeggen ze zelfverzekerd. Maar dat kan toch niet, zeg ik, zo dicht op mijn woning met palen van 27 meter? Jawel, zegt nu de andere persoon, en ik ga uw woning monitoren met metertjes aan de buitenmuren, als de trillingen te erg worden dan kan ik ingrijpen. Ja ja, denk ik. Waarom gaat u niet boren zoals bij het andere gebouw is gebeurd? Vraag ik als ultieme poging. Dat mag niet van de gemeente Gouda zegt de eerste meneer, die de uitvoerder blijkt te zijn (zie ook het artikel Heien op een archeologische ondergrond).

Een week later staat de enorme machine van zeker 20 meter hoog met een immense heipaal in zijn klauwen op 2 meter afstand van mijn voordeur. Half negen en ze gaan van start. Bam bam bam, de eerste 10 meter gaan in drie klappen. Maar dan begint het. Mijn huis begint te golven en de herrie is enorm. Wegwezen denk ik, dit hou ik niet lang vol, op naar de redactie.

De muren scheuren, het heien gaat door

Tijdens de lunch maar even langs huis rijden. Ik kom binnen en schrik me rot. De muren in het halletje zijn gescheurd. Ik loop naar mijn werkkamer op de begane grond (ooit de plek waar GoudaFM is begonnen) en kijk door het raam naar de heimachine. Hij is een plaatsje opgeschoven. De eerste paal pronkt voor mijn raam als een klein stulpje. Pang, pang, pang! Drie muren knallen tegelijk om me heen, als ontploffingen. Mijn eerste kennismaking met het geluid van muren die barsten en scheuren. Stop, stop! Roep ik door het raam, maar ze horen me natuurlijk niet. Zwaaien, kloppen, niets helpt. Bellen bedenk ik. Ik heb een telefoonnummer gekregen.

Politiek, media ze worden langzaam wakker

Hierna volgt een rollercoaster van bouw stilleggen, overleggen, landelijke media, politiek inschakelen, weer heien, weer scheuren, weer stoppen etc. Twee weken lang elke dag opnieuw. Daarna is het plots stil buiten, ze zijn klaar met heien. Een laatste inspectie door de bouwer van mijn woning volgt. Mijn huis is overal beschadigd en niemand kon of wilde er iets aan doen. Wat een bizarre situatie. Wat een falen van… ja van wie eigenlijk? Iedereen en niemand leek verantwoordelijk.

Nu anderhalf jaar later

Vandaag, ongeveer anderhalf jaar later, heeft de gemeente Gouda verboden dat er in de binnenstad nog mag worden geheid. Boren is nu de norm hebben ze geleerd. Het is me recentelijk nog vol trots door een wethouder vertelt. Hiep hiep hoera, wat boven de grond staat is in Gouda nu belangrijker geworden dan wat er onder de grond zit.

Naast mijn huis staat een groot gebouw waar net de nieuwe bewoners intrekken, vol dromen en enthousiasme. Voor mijn deur staat een meneer van het verhuisbedrijf. We gaan uw huis leeg halen, alles moet er uit. Daarna gaan we uw woning repareren. Het schijnt duurzaam te kunnen is mij verzekerd. Ik bijt op mijn tong en ontvang de verhuizer met open armen. Verhuizen, twee weken repareren en terug verhuizen. Hopelijk de start van de laatste etappe van dit onprettige avontuur.