Gisteren liep ik in de stad en zag hoe een broertje van een jaar of zes zijn zusje van vier zonder enige aanleiding een duw in haar rug gaf, zodat zij viel. Hij moest lachen. Zij en ik niet. Ik heb hem even ernstig toegesproken en kreeg daar later een bedankje voor van de ouders die op een afstandje gezien hadden wat er gebeurd was. Zelf had ik ook zo’n rotbroertje, die twee jaar ouder was dan ik en mij graag pestte en misbruik maakte van zijn grotere fysieke kracht.
Wat is dat toch met jochies, dat zij pesten en de baas spelen zo leuk vinden.
De afgelopen week was het heel rustig in de stad. Ik hoorde dat de nestor van de gemeenteraad, Astrid van Eersel, in haar eentje het bestuur had gevormd, de burgemeester had een weekje vrijgenomen. Als een moederkloek heeft Astrid de boel bij elkaar gehouden. Moeders zijn gewend om tegenstrijdige belangen van kinderen te overbruggen zonder dat er doden vallen. Vaders zijn vaak een stuk minder vredelievend. En het mooiste is natuurlijk als de mannelijke en vrouwelijke krachten elkaar respecteren in evenwicht houden.
In de gemeenteraad van Gouda is er geen evenwicht tussen mannen en vrouwen. Er zijn 12 fractievoorzitters: 3 vrouwen en 9 mannen. In vorige periodes lagen de verhoudingen nog  anders: meer vrouwen en minder haantjes en er werd minder vals gespeeld. De verkenner Hans Anderson heeft zijn eerste verslag geschreven. Hij constateert dat er achter de schermen een diep onderling wantrouwen in het bestuur is. En nog steeds gaat het door: “ kijk eens hoe goed ik het gedaan heb, het ligt allemaal aan de ander”. Jochies toch, ga eens eerlijk met jullie moeders en zusters praten en vraag of zij trots zijn op jullie. En kijk eens echt in de spiegel in plaats van te trommelen op je borst. En luister in Gouda ook naar Angela Merkel, Ien Dales of Astrid van Eersel om de boel bij elkaar te houden.