Bali is een redelijk klein eiland dat behoort bij het grote Indonesië. Een land waar wij als Nederlanders vanaf 1596 tot 1942 als kolonisten de scepter zwaaiden. Bali namen wij Nederlanders pas 1,5 eeuw later over (om het netjes te zeggen) namelijk in 1846. Best een lange periode. Toch gek dat ik er bijna niets over heb geleerd op school.

Het eiland Bali is afwijkend van de rest van Indonesië omdat hier voornamelijk mensen wonen met een hindoestaans geloof, terwijl in de rest van het land de islam de boventoon viert. Natuurlijk zijn er verschillen in cultuur en gewoontes tussen de mensen hier in Bali en thuis in Gouda. Maar heel veel dingen zijn ook hetzelfde. Zo luisteren ook hier de jongeren muziek op hun mobiele telefoon en communiceren ze met elkaar via sociale media. Ook het nieuws wordt op de mobiele telefoon gelezen. Mensen werken overdag en winkels zijn hier bijna zeven dagen per week open. De scooter is het vervoermiddel van iedereen. Echt goed voor het milieu zijn die dingen overigens niet.

Bali heeft duizenden open straatwinkeltjes. Ze verkopen er van alles maar met beperkte keuze. Benzine koop je ook in zo’n hokje. Het trieste is dat je kunt voorspellen dat deze vorm van detailhandel zal verdwijnen in de toekomst. De eerste grote benzinepompen zoals wij die kennen zijn al gearriveerd op het eiland.

Naast de jongeren gebruiken bijna alle volwassenen in Bali ook hun mobiele telefoon en is het eigenlijk een soort nieuwe onzichtbare laag geworden in hun samenleving en economie.

Als je bijvoorbeeld ‘s avond laat bedenkt dat je morgenochtend brood nodig hebt, dan stuur je gewoon een sms bericht met je bestelling naar het mobiele nummer van de bakker. Twee minuten later krijg je een bevestiging en voilà de volgende ochtend liggen je broodjes vers op je te wachten of nog beter, met wat bijbetaling, zijn ze voor het ontbijt bij je thuis afgeleverd. Hetzelfde geldt voor elke andere winkel of product. Winkelier en ondernemer ben je in Bali ook in de avonduren alleen dan via sms. Dat is servicegericht denken. Hoe meer telefoonnummers je hebt hoe eenvoudiger het leven. Een vorm van lokale kenniseconomie.

Oh ja, ziek worden kun je hier ook, vooral diarree is populair heeft uw schrijver aan den lijve mogen ondervinden inclusief oorontsteking veroorzaakt door dat heerlijke zwemwater onder die felle zon aan de blauwe hemel.

Sampai jumpa.

Volgende week
het derde en
laatste deel.