Johan Weeber die tot voor kort in de Goudse gemeenteraad zat voor Gouda Positief baseerde zijn boek op ware gebeurtenissen tussen 2010 en 2018. “Uit respect voor sommige politici zijn bepaalde zaken in dit boek verzonnen. Uit respect voor de kiezers is al het overige zo waarheidsgetrouw mogelijk opgeschreven.” 
Het boek verschijnt als feuilleton in deGouda Digitaal.

82. Déjà vu

Ik heb een enorm deja vu gevoel. Ik heb zojuist het rapport van de heer Felix, de nieuwe verkenner gelezen. Net als twee jaar geleden is onze partij SSS opnieuw de gebeten hond. Geen enkele partij, behalve de partijen met wie we twee jaar in de coalitie hebben gezeten, wil met ons samenwerken. Volgens onze partijvoorzitter Sjoukje Kuppers, met wie ik de nieuwste coalitieonderhandelingen voer, gaan we er wel op vooruit, want de vorige keer was er nog niemand die dat wilde. Twee jaar geleden zouden wij te agressief oppositie gevoerd hebben. Nu wordt als reden aangevoerd dat wij een smerige coup hebben gepleegd om zelf aan boord van een coalitie te komen. De wijze waarop wij dat gedaan hebben, zou echt immoreel zijn. Op het laatste moment de stekker trekken uit een coalitie die al bijna geboren was, dat kan echt niet. De fractievoorzitters van de huidige oppositie en hun secondanten worden uitvoerig geciteerd in het rapport. Met naam en toenaam wordt ikzelf gehekeld als de grote kwade genius achter dit verhaal. De positieve ervaringen van SDAP, Dem’77 en Grünen in de samenwerking met ons, sneeuwen volledig onder in de negatieve emoties van de rest. Feiten staan nauwelijks in het rapport, en als die er al in staan kloppen ze niet. Felix heeft alles braaf genoteerd, zijn knopen geteld en toen geconcludeerd dat er allerlei combinaties mogelijk zijn als het maar zonder Solingen Slijpt Scherp is. Geen woord over de bereikte resultaten voor de stad, of dat de samenwerking met ons een aantal partijen juist goed bevallen is. Ik zit met Sjoukje Kuppers de meeting met heer Felix voor te bereiden. Ik ben te kwaad om iets zinnigs te kunnen zeggen. John is nog aan het wandelen in Portugal, die krijgen we niet te pakken en ik heb dringend behoefte aan zijn strategisch advies. Sjoukje zegt: ”Ze proberen ons te wieberen. Ik doe het woord wel straks, ik zal die Felix es even subtiel aan de tand voelen waarom hij dit zo opgeschreven heeft.”

Die avond zitten we om het rapport te bespreken met heer Felix in het Huis van de Stad. We zitten in een klein kamertje. Het is er donker en warm. Felix is een boomlange zestiger met een witte haarbos. De griffier, mevrouw Noor, klein van stuk, keurig en bescheiden, zit naast hem om aantekeningen te maken. We mogen een reactie geven op het verkennende rapport.  Sjoukje gaat er met gestrekt been in:” Tja, wat u opgeschreven heeft, daar zijn wij natuurlijk helemaal niet blij mee, snapt u. U haalt een hoop oude koeien, of emmers bagger zo u wilt, uit de sloot, die wat ons betreft allang niet meer gelden. Bereikte resultaten, daar heeft u het niet over. Feiten ook niet. U rapporteert alleen maar emoties en politieke kinnesinne. Het lijkt wel alsof u niet onafhankelijk bent, alsof iemand u ingefluisterd heeft dat wij koste wat het kost niet mee mochten doen….” Ik zie griffier Noor verstrakken en bleek worden. Felix kijkt Sjoukje met een dodelijke blik aan. Dan staat hij met een ruk op, wijst  met een bevende vinger in onze richting en stoot uit: “U twijfelt aan mijn integriteit. Daar ben ik NIET van gediend. Ik heb NU een time-out nodig anders gebeuren er erge dingen.”  En hij beent kwaad de kamer uit, gevolgd door de griffier. Sjoukje en ik kijken elkaar vertwijfeld aan, het zweet op onze voorhoofden. ”Ja sorry hoor ik werk in een technische omgeving, daar kunnen ze wel tegen een stootje. Wat gebeurt hier nou eigenlijk? ” vraagt Sjoukje ”Ik weet het ook niet…” zeg ik hoofdschuddend ”…misschien moeten we maar excuses  maken als hij terugkomt en even opnieuw beginnen: het is niet persoonlijk bedoeld enzo, maar we zijn zo teleurgesteld in zijn rapport dat jij wel zo moest reageren…” Felix en de griffier komen na een tijdje terug. We maken excuses en beginnen opnieuw, veel inhoudelijker nu. De feitelijke onjuistheden vanuit de andere partijen ontzenuwen we. De emoties van de anderen zetten we in een politieke context en bestempelen ze als grotendeels gespeeld. Felix luistert voor het eerst aandachtig. De griffier schrijft. “Maar als dit allemaal waar is wat jullie zeggen, waarom is er dan zoveel antipathie tegen jullie bij die andere partijen”, roept Felix op een gegeven moment wanhopig uit. “Welkom in de lokale politiek van Solingen, meneer Felix!” kan ik niet nalaten te zeggen: ”Er zitten hier een aantal politici in de raad die maar één doel hebben waarvoor alles geoorloofd is: macht, geld en aanzien door in het dagelijks stadsbestuur te zitten. Ja voor mij ook moeilijk voor te stellen dat je dan voor zo’n stadje als Solingen kiest maar voor deze lieden is dit het maximaal haalbare.” Felix gaat achterover in zijn stoel zitten. Voor een  “grootstedelijke” intellectueel als hij is het moeilijk voor te stellen dat dit bestaat, zie ik aan zijn gezicht. Maar hij zwakt toch zijn oorspronkelijke rapport aanzienlijk af. Dat hebben Sjoukje en ik dan wel bereikt met ons indringende gesprek. De oppositie is furieus en vraagt zich boos af hoe het kan dat er nu een heel ander rapport ligt dan de eerste versie. Nu twijfelen ZIJ juist aan de onafhankelijkheid van Felix. De conclusie van het rapport is geworden dat de overgebleven coalitiepartijen, inclusief onze partij SSS, zich zouden moeten verbreden met een aantal partijen uit de oppositie. Dus niet helemaal opnieuw beginnen met alle mogelijke varianten zonder ons, wat de oppositie en Liberalen graag hadden gezien. Maar, ook dit blijft een moeilijke  klus voor een informateur, die aangezocht mag worden door Dem’77, immers nog steeds de grootste partij aangezien er geen verkiezingen zijn geweest. Inmiddels heeft Daisy ons laten weten dat Roelant Schellevis, oud raadslid en wethouder uit Solingen en oud burgemeester van Colmberg, beschikbaar is. John belt vanuit Portugal: “Met Roelant erbij gaat het goedkomen, Sjoukje en jij redden het nog wel even zonder mij he? Ik ben nog lang niet uitgewandeld”.

Door Johan Weeber