Johan Weeber die tot voor kort in de Goudse gemeenteraad zat voor Gouda Positief baseerde zijn boek op ware gebeurtenissen tussen 2010 en 2018. “Uit respect voor sommige politici zijn bepaalde zaken in dit boek verzonnen. Uit respect voor de kiezers is al het overige zo waarheidsgetrouw mogelijk opgeschreven.”
Het boek verschijnt als feuilleton in deGouda Digitaal.

86. Solingen ICT University

Wethouder Financien en Economie van Solingen, John Vroegop, zit achter zijn bureau in het Huis van de Stad. Hij staart naar een leeg beeldscherm en denkt na. De lichte hoofdpijn die hij vanochtend voelde begint toe te nemen. Buiten schijnt de herfstzon over de fraaie binnenstad van Solingen, waarop de ramen van John’s kamer uitkijken. Binnen is de lucht droog en stoffig. John heeft net een vreselijk collegeoverleg achter de rug. Jan Wilhelm van Overijssel, de nieuwe wethouder van het CDU, nieuwkomer in de door de christenen afgedwongen coalitie, had maar liefst zes niet onderbouwde voorstellen ter besluitvorming ingediend. In totaal ging het om zo’n E 15 miljoen, exclusief de jaarlijks te verwachten kosten die als PM post waren opgenomen. Het duurste voorstel was dat voor een nieuwe sporthal, die op de plek van het oude zwembad moest komen. En dat terwijl op steenworp afstand al een sporthal stond, De Olifant genaamd. Omdat de financiële onderbouwing ook nog eens aan alle kanten rammelde, had John dit voorstel naar de prullenbak verwezen. Net als alle andere voorstellen die deze ochtend werden gepresenteerd. Verbaal en intellectueel is John de andere collegeleden behoorlijk de baas, zodat tegenwerpingen geen zin hebben en de frustratie bij de andere vijf wethouders de afgelopen maanden enorm is toegenomen. Terwijl hij naar zijn scherm staart, vraagt John zich af hoe lang hij het deksel nog op de schatkist kan houden. Natuurlijk is het helemaal geen schatkist, maar een bodemloze onuitputtelijke bron met ruim E 250 miljoen aan leningen. E 50 miljoen heeft John de afgelopen jaren al kunnen aflossen door “nee te zeggen tegen onzin”, zoals hij dat zelf noemt. De druk vanuit de andere vijf wethouders begint nu echter extreme vormen aan te nemen. Jan Wilhelm heeft al gedreigd om het spel via de gemeenteraad te spelen. En zoals John weet, neemt de gemeenteraad het wat minder nauw met de feiten en zal er dan hard op de man en de partij van John worden gespeeld. Het “frame” is al duidelijk: “SSS, de partij die Solingen dood wil bezuinigen, niks kan meer met deze partij op financien, alles wordt afgeschaft of wegbezuinigd, cultuur, sport, wijkteams” Hoewel John er alle vertrouwen in heeft dat zijn fractievoorzitter Joop dat frame zal weten te pareren, zit dat dreigement van zijn collega-wethouder hem niet lekker.

Opeens krijgt John een ingeving. Vanochtend kwam Tierie van Vlijmen, wethouder onderwijs, ook nog eens met een voorstel om E 10.000, – uit te gaan geven voor een onderzoek naar de mogelijkheden voor een HBO of Universiteit in Solingen. Dat had John ook afgewezen, omdat de achtereenvolgende wethouders onderwijs al vijf van dit soort onderzoeken hadden laten verrichten. De uitkomst van alle onderzoeken was steeds dat het vestigen van zo’n opleiding zeer kansrijk was, met name op het gebied van ICT, omdat er een schreeuwend tekort bestaat aan goed ICT-personeel bij het Solingse bedrijfsleven. Echter, niemand had de afgelopen vijftien jaar ook maar iets gedaan met de uitkomst van die onderzoeken. Vreemd genoeg had ook niemand bij de gemeente Solingen daarnaar gevraagd. Nog vreemder was dat er wel herhaaldelijk nieuw onderzoek was gevraagd en uitgevoerd. Daar scoor je kennelijk politiek hoger mee dan door te vragen waarom er niets met de uitkomsten van een vorig onderzoek is gebeurd.

Als wethouder Economie heeft John sinds hij wethouder is al diverse verzoeken vanuit het bedrijfsleven gekregen om iets te gaan doen aan het vestigen van een ICT-opleiding. Geen onderzoek doen, maar gewoon “actie, het veld in, de paden op, de lanen in” zoals Niek Voigt van Solingen Onderneemt het zo mooi verwoordde. Een groter contrast dan tussen de ondernemende Niek en de apathische gemeentelijke collega’s is bijna niet denkbaar. Toen John deze ochtend aan zijn medewethouders vroeg hoe ze als college zo’n opleiding naar Solingen zouden kunnen krijgen, had niemand ook maar enig idee. Tierie mompelde iets als “Dat is uitvoering, dat moeten ambtenaren maar doen.” Romero de Tetter opperde om maar eens te beginnen een paar miljoen euro vrij te vlaggen, maar voegde er cynisch aan toe dat John dat natuurlijk wel niet zou willen en dat daarmee de kans op zo’n vestiging binnen de gemeentegrenzen verkeken zou zijn.

John zucht diep, wrijft over zijn pijnlijke voorhoofd en opent Google in zijn webbrowser en tikt in: “Best ICT University”. Bovenaan de zoekresultaten verschijnt: “ICTU, the best ICT University Worldwide.” Nooit van gehoord, denkt John. Hij gaat naar de website, en is meteen onder de indruk. De website heeft zeer professionele uitstraling. Van oorsprong een Franse particuliere universiteit, heeft ICTU nu in vrijwel elk Europees land een vestiging, en ook daarbuiten, bijvoorbeeld in China en op de Cariben. Leerlingen worden specifiek lokaal opgeleid afhankelijk van de vraag die er vanuit lokale bedrijven bestaat naar ICT-specialisten. Het onderwijs wordt bijna geheel bekostigd door de lokale ICT-bedrijven die ook nog eens een baangarantie kunnen afgeven aan de studenten. Duitsland komt niet voor op het lijstje van ICTU. Nergens staat iets over eventuele wensen van ICTU om zich in nog meer landen te vestigen. John klikt door en ziet een invulscherm om nadere informatie op te vragen. John vult het in, laat zijn mailadres achter en drukt op enter. Hij leunt met zijn volle honderd kilo achterover in zijn stoel, die vervaarlijk kraakt, en rekt zich uit, de handen achter zijn pijnlijke hoofd. Met een “pling” geluidje komt er een mailtje binnen. De afzender is ICTU, het zal wel een ontvangstbevestiging van het formulier zijn, denkt John. Met tegenzin buigt hij zich weer naar voren en opent het mailtje. Het is een persoonlijke mail van een ICTU-medewerker, alsof deze zat te wachten op bericht van John: ”Dear mr Vroegop, we are very interested in contact with you and your municipality, we are looking for opportunities in Germany, please call our director mr Alex Mori on this number.” John gaat rechtop zitten. De hoofdpijn is op slag verdwenen. Met een grote grijns pakt John zijn mobiel en belt het nummer in Parijs.