Gouda – Johan Weeber die tot voor kort in de Goudse gemeenteraad zat voor Gouda Positief baseerde zijn boek op ware gebeurtenissen tussen 2010 en 2018. “Uit respect voor sommige politici zijn bepaalde zaken in dit boek verzonnen. Uit respect voor de kiezers is al het overige zo waarheidsgetrouw mogelijk opgeschreven.” Het boek verschijnt als feuilleton in deGouda Digitaal.

14. Formeren

Het is al weken stil sinds de verkiezingen. De oude partijen schijnen te onder handelen over een akkoord op hoofdlijnen. Ook de namen van verschillende wethouders gonzen door de stad. Waarschijnlijk omdat deze zelf niet voor zich kunnen houden dat ze kandidaat zijn. De partijen die niet meedoen worden totaal niet betrokken bij dit proces. Dit creëert een voedingsbodem bij de andere partijen om bij voorbaat al ten strijde te trekken tegen de nieuwe coalitie. Karel Koning van Solingen Vooruit spant daarin de kroon. “Mijn partij en ik hadden graag meegesproken over een nieuw programma en de formatie. Daarmee zou pas echt draagvlak bestaan voor de plannen en de bestuurders die ze moeten gaan uitvoeren”, citeert het Solings Dagblad hem. Het dagblad vergeet te vermelden dat ‘zijn partij en hij’ met 1 zetel slechts 1/35e deel van de raad vertegenwoordigen. Toch mag ik Karel wel, zijn strijdlust blijft onverminderd en zijn politieke jarenlange ervaring met oppositievoeren kan ons als nieuwkomers nog wel van pas komen.

Dit overdenkend loop ik de vakken van mijn winkel bij te vullen en te spiegelen. Hamza komt aangerend met mijn mobiele telefoon, die ik in het kantoortje had laten liggen: “Je hebt 4 gemiste oproepen van Daisy Dahlman van Dem’77”, zegt hij, “volgens mij is er iets aan de hand.” Terwijl hij me de telefoon geeft gaat deze opnieuw. Ik neem op: “Ja hallo Joop met Daisy, ben jij vanmiddag in je winkel te spreken?” Vraagt Daisy op haar kenmerkende ietwat gejaagde toon. En zo zitten wij die middag in mijn kantoortje met een kop Ixpresso. “Joop, zoals je misschien gehoord hebt gaat het niet zo lekker met de onderhande lingen”, begint Daisy met voor mij nieuwe informatie, “en dat heeft alles te maken met de opstelling van Christ! Hun kandidaat wethouder, die gaat nog wel maar Leo Prins, hun fractievoorzitter, man man man, wat een ellende is dat zeg. Telkens als we denken dat we overeenstemming hebben over iets, komt ie daar de volgende dag weer op terug omdat ie zogenaamd met zijn achterban gesproken heeft.“ Daisy loopt helemaal leeg. Ik knik en hum begrijpend mee. “Het gaat vast en zeker ook over de koop zondagen?” Vraag ik. “Breek me de bek niet open, inderdaad, dat is het ultieme middel dat Prins nu gebruikt. Iedereen weet dat ook de christelijke achterbannen op zondag gewoon naar de grote stad gaan om daar te winkelen. Maar volgens Prins ligt dat in Solingen allemaal heeeeel gevoelig en zou hij pas mee kunnen gaan met een ver ruiming van de zondags opening als ie er minstens vijf andere punten voor terug krijgt. Het gaat dan vooral om allerlei subsidies voor kerkelijke welzijnsclubjes.“ “Wel slim van hem om dat zo te spelen”, zeg ik tegen Daisy. “Slim, slim, het is maar wat je slim noemt, hij heeft inmiddels alle partijen tegen zich in het harnas gejaagd en ik heb nu opdracht gekregen om alternatieven te zoeken voor Christ! En daarom zit ik hier.” Daisy slaat haar armen over elkaar en kijkt me vorsend aan, haar gezicht heeft inmiddels de kenmerkende rode kleur gekregen. Ik zucht. “Pffff, Daisy, daar overval je me mee, na wekenlange stilte dachten wij dat jullie ons niet moesten… Bovendien, hoe gaan wij als enige binnen de gevestigde orde de financiële discipline uit ons programma voor elkaar krijgen?” Daisy maakt bezwerende gebaren en zegt: “Op financieel gebied is nog veel mogelijk, want we hebben het eigenlijk nog helemaal niet over geld gehad.” Ik val bijna van mijn kruk als ik vraag: “Maar wat hebben jullie dan gedaan de afgelopen weken, aan alles wat je als gemeente wilt zitten toch financiële consequenties, en je weet toch dat Solingen ruim 300 miljoen euro in het rood staat…” Daisy staat op: “Joop, het is al moeilijk genoeg om overeenstemming te krijgen over wát we gezamenlijk willen met Solingen, laat staan dat we nu al weten hoe we dat alles moeten financieren.” Ik schud mijn hoofd en zeg: “Wij hebben thuis in het gezin discussie over onze vakantiebestemming. Stel dat we het eindelijk samen eens zijn: het wordt een vijfsterren duikvakantie naar de Malediven en ik check daarna pas ons banksaldo, dan zet ik toch het hele gezin op het verkeerde been? Dat kun je als bestuurders van onze stad toch zo niet doen?” Daisy heeft nu de deurklink van het kantoortje vast: “Volgens mij praten we langs elkaar heen, maar ik zal terugkoppelen dat we toch beter kunnen formeren met de gereformeerden dan met jullie.” Met haar daverende lachsalvo schudt Daisy me de hand en loopt licht schommelend weg, ondertussen haar telefoon grijpend.

Door Johan Weeber