Johan Weeber die tot voor kort in de Goudse gemeenteraad zat voor Gouda Positief baseerde zijn boek op ware gebeurtenissen tussen 2010 en 2018. “Uit respect voor sommige politici zijn bepaalde zaken in dit boek verzonnen. Uit respect voor de kiezers is al het overige zo waarheidsgetrouw mogelijk opgeschreven.” Het boek verschijnt als feuilleton in deGouda Digitaal.

21. Titanic

Willem, Marjorie, John en ik zitten op mijn kantoortje achterin de supermarkt. Het past allemaal maar net, het ruikt er naar groente, het is er vies, het koffieapparaat is lek en de ventilatie doet het niet. Toch voelen we ons hier thuis en zijn we gewend aan de ongemakken. We verkiezen deze ruimte boven de glazen high-tech fractiekamer die voor ons is gereserveerd in het Huis van de Stad. Sinds wij het hebben gewaagd om kritisch te zijn over het functioneren van de raad, burgemeester, wethouders en ambtenarij, is de stemming in dat Huis tot ver beneden het vriespunt gedaald. Vorige week heeft zich nog een incident voorgedaan tijdens een schorsing van een vergadering. Tijdens zo’n schorsing gaat een deel van de raadsleden, meestal gezamenlijk met journaliste Darinka Pieters, buiten staan roken. Darinka heeft mij wel eens verteld dat ze dan meer hoort dan tijdens een urenlange raadsvergadering. Zo ook deze keer. Onze Marjorie kwam laat uit haar werk om nog aan te schuiven bij de vergadering en liep langs het groepje rokers. Het was aardedonker. Duidelijk hoorbaar zei iemand: “Onbegrijpelijk dat zo’n leuke vrouw als Marjorie bij die bruinhemden wil horen.” Marjorie kwam aldus hevig verontwaardigd en met tranen in de ogen aan bij de rest van de fractie, die binnen was blijven zitten.

En zo zijn er meer pesterijen, klein en groot, om ons als fractie uit elkaar te drijven of murw te maken. Soms lukt het ons om de daders officieel te laten berispen, vaak ook niet. Deze avond presenteren John en ik een plan aan de rest van de fractie. John trekt weer de parallel met de ziekenhuiswereld. Hij vertelt er niet langer tegen te kunnen om naast het bed met een doodzieke patiënt (Solingen) te staan terwijl er incapabele artsen staan die de patiënt alleen maar zieker maken. John heeft verstand van financiën en zorg, ik van winkels en vastgoed, belangrijke onderwerpen waar de wethouders uit de coalitie een flinke puinhoop van maken. En daarom willen wij hen het aanbod doen om te gaan helpen. Dit ondanks het feit dat wij in de oppositie zitten en zo’n aanbod ongebruikelijk is in de politiek. John en ik willen enkele dagen per week pro deo mee gaan werken als projectwethouder voor de lastige issues van dit collega. Nog nooit vertoond, het zou een unicum zijn in Duitsland, maar de situatie waarin Solingen verkeert maakt het in onze ogen noodzakelijk om als coalitie en oppositie verenigd aan de slag te gaan. Jaren later zal daarvoor een term worden uitgevonden: Raadsbreed Samenwerken. De fractie is enthousiast, behalve Willem. Hij zegt: ”Denk je nou echt dat kiezers die uit protest op ons gestemd hebben, zullen begrijpen dat wij nu met die kliek gaan samenwerken?” Ik denk dat hij gelijk heeft, maar ik zeg: “We weten niet hoeveel proteststemmen we hebben gehad, anderen zullen het juist waarderen dat wij ook kunnen samenwerken en niet alleen maar strijden.” John en ik krijgen toestemming van de fractie voor ons plan en maken een afspraak met de betreffende wethouders en hun fractievoorzitters. En zo gebeurt het dat John en ik op een vrijdagmiddag op bezoek gaan bij Romero de Tetter, Marjan Zouterd, Lara Burger en Harry van den Zakken, de respectievelijke fractievoorzitters en wethouders namens de SDPA en Liberalen. Zij zijn verantwoordelijk voor de dossiers waaraan John en ik denken toegevoegde waarde te kunnen leveren. De achterdocht straalt echter van de gezichten af als John begint ons plan te ontvouwen. Lara Burger vraagt op haar bekende felle wijze: “En hoe zien jullie je positie dan, ben je dan een soort van toegevoegd gratis ambtenaar of blijven jullie politicus?” En de jurist Romero de Tetter stelt dat dit een “Staatsrechtelijk novum is waarvoor in de huidige constellatie geen enkel draagvlak kan bestaan…” Beide wethouders lijken iets meer voor ons aanbod te voelen, die staan immers dagelijks met hun voeten in de klei. Tussen Marjan Zouterd en John lijkt zowaar een klik te ontstaan tijdens het gesprek. Harry van den Zakken knikt steeds, maar zegt tijdens het hele gesprek niets. Hij wordt volledig overvleugeld door zijn fractievoorzitter Lara: ”En hoe denken jullie zélf dat jullie aanbod in de raad valt na alles wat we met jullie te stellen hebben gehad, hè, hè?” Ik zeg te hopen dat de raadsleden een keer het persoonlijke van het zakelijke kunnen scheiden en dat we nú alle beschikbare handen aan het roer moeten hebben om een aanvaring met de ijsberg te voorkomen. De parallel met de Titanic gaat er niet in bij de collega’s. De volgende raadsvergadering wrijven Lara en Romero er in het openbaar nog eens fijntjes in wat voor beláchelijk aanbod wij hebben gedaan. De pers smult weer.

Door Johan Weeber

Alle hoofdstukken terug lezen? Download deGouda app en lees alles terug.