Johan Weeber die tot voor kort in de Goudse gemeenteraad zat voor Gouda Positief baseerde zijn boek op ware gebeurtenissen tussen 2010 en 2018. “Uit respect voor sommige politici zijn bepaalde zaken in dit boek verzonnen. Uit respect voor de kiezers is al het overige zo waarheidsgetrouw mogelijk opgeschreven.”
Het boek verschijnt als feuilleton in deGouda Digitaal..  

36 En dan gebeurt het tóch…

“Dames en heren,

 Als raadslid zijn wij gekozen om namens de burgers van deze stad te controleren of zaken wel gaan zoals ze moeten gaan. Of er wel goed met het geld van de burgers wordt omgesprongen en of er goed wordt bestuurd, twee 

belangrijke pijlers uit ons verkiezingsprogramma. 

Zoals bekend hebben wij al langer geen vertrouwen in het financiële beleid van dit college[…]”

Het bekende geroezemoes, als een oppositiepartij het woord voert, in de raadszaal begint. 

Raadsleden van de coalitie smoezen op net iets te harde fluistertoon en lachen meewarig in de richting van de katheder. Dit alles uiteraard om te proberen de spreker van zijn à propos te brengen. Hoewel het nooit went ga ik verder. 

“Het zal daarom voor u geen verrassing zijn dat wij opnieuw de begroting zullen afkeuren. Om de financiële positie voor dit jaar nog enigszins op te poetsen wordt door het college weer een greep gedaan in allerlei reserves en voorzieningen. Toekomstige bestuurders in Solingen krijgen daarmee een uitgewoond financieel huis. […]”

Een harde lach van mevrouw Hikes van de fractie 

van het CDU klinkt op. Ik kijk verstoord naar de burgemeester of hij in gaat grijpen, maar deze doet net alsof ie niets heeft gehoord. 

“Minstens even belangrijk bij onze afweging de begroting nu al meteen af te keuren, zonder het debat af te wachten, is het volgende. Wij zijn er eind september bij toeval achter gekomen dat er door topambtenaren, munitie wordt aangeleverd aan de wethouder en via hem aan raadsleden van de coalitie. Om de oppositie in debatten politiek neer te kunnen sabelen. Dat is vermoedelijk een ernstige misstand die wij graag opgehelderd wilden hebben.”

Er is nu een doodse stilte gevallen in de raadszaal, ongelovige blikken kijken me aan. Sommigen 

denken nog dat het een grap is, zien eruit alsof ze elk moment in lachen kunnen uitbarsten. 

“Want feitelijk debatteert de oppositie dus hier in deze 

raadszaal indirect met die topambtenaren, terwijl wij dachten met raadsleden of de wethouder te debatteren. Dat staat wat ons betreft haaks op professioneel bestuur, en is volgens het door ons ingewonnen advies in strijd met de ambtenarenwet en wet dualisering. Daarin is de rolverdeling tussen 

ambtenaren, college en raad vastgelegd. Wij hebben 

documenten van de wethouder kunnen inzien, waaruit deze vermoedelijke misstand is gebleken. De samenloop van omstandigheden waardoor wij deze stukken hebben kunnen inzien, kan desgewenst schriftelijk worden verstrekt, het voert te ver om daarop nu gedetailleerd in te gaan.”  

Nu schudden veel raadsleden werktuiglijk hun hoofd, en zodra ze zien dat ze in beeld van de webcast zijn, maken ze er ook nog andere afkeurende gebaren bij. Maar het is wel muisstil. 

“Wij hebben over deze zaak de afgelopen weken advies ingewonnen bij diverse juridische en relevante professionele organisaties. Ons is geadviseerd om in overleg, bij voorkeur met onafhankelijke ondersteuning, deze zaak uit te zoeken 

en op te lossen. Wij hebben daarbij aangeboden om ons 

op voorhand in het oordeel van een onafhankelijke 

onderzoeker te schikken. Wij hebben de afgelopen weken meerdere malen intern bij de gemeente gesproken om dit 

advies over te nemen. Ons is echter verboden de informatie die wij hebben gezien met derden te delen, onder de dreiging van het doen van aangifte. Voor ons was dat een grote schok.”

Er gaat eveneens een schok door de raadszaal. Ik zie een aantal coalitieraadsleden verstrakt achteroverbuigen, de gezichten zijn lijkbleek of is het witheet? Een enkeling is rood aangelopen. Burgemeester Schumacher zit er als voorzitter quasi onaangedaan bij, evenals Van den Zakken. Die laatste zit te appen, waarschijnlijk met zijn zoon, gouverneur in 

Limburg, die hem al eerder adviseerde hoe met ons om te gaan, zo weten wij uit de gevonden documenten. Maar John en ik hebben besloten om die zoon maar met rust te laten.  Ik vervolg mijn betoog. 

“Als raadslid, op wie de taak rust om een vermoedelijke 

misstand aan te kaarten, te verzoeken dit uit te zoeken en 

zo nodig op te lossen, kunnen wij deze zaak niet laten rusten. Wij hebben aan burgemeester en wethouder meerdere malen het verzoek gedaan om de kwestie tot op de bodem uit te 

zoeken, en zelf naar buiten te treden, maar dat is helaas geweigerd. Onder andere een vertegenwoordiger van de Commissie Klokkenluiders Gemeentelijke Overheid heeft ons geleerd dat wij als raadslid deze zaak wel aan móeten 

kaarten. Er rest ons na weken van overleg niets anders dan dat in deze raad te doen. […]

Want de onafhankelijkheid van ambtenaren en de scheiding van controle en bestuur in onze gemeente dienen wat ons betreft buiten alle twijfel te staan. “

Nadat ik klaar ben met het uitspreken van deze tekst, zegt Schumacher in de microfoon:”Tja, en dan gebeurt het tóch hè, dan gebeurt het TÓCH, ik schors de vergadering voor overleg….“ Na enkele seconden stilte ontstaat er tumult in de raadszaal. Romero de Tetter en Lara Burger, fractievoorzitters van 

respectievelijk de SDAP en de Liberalen staan schuimbekkend en druk gebarend op. De rest van de coalitiefractievoorzitters volgt hen naar de tafel 

waarachter hun wethouders zitten. Anderen kijken met vertrokken gezichten, alsof ze iets heel zuurs hebben gegeten, naar het katheder, waarachter ik nog steeds sta. Ik voel het zweet over mijn rug lopen.

Door Johan Weeber