Johan Weeber die tot voor kort in de Goudse gemeenteraad zat voor Gouda Positief baseerde zijn boek op ware gebeurtenissen tussen 2010 en 2018. “Uit respect voor sommige politici zijn bepaalde zaken in dit boek verzonnen. Uit respect voor de kiezers is al het overige zo waarheidsgetrouw mogelijk opgeschreven.” Het boek verschijnt als feuilleton in deGouda Digitaal.

45. Lijstverweving

 Karel Koning en zijn secondant Kees Thijm van Solingen Vooruit (SV), John Vroegop en ik zitten bij elkaar in een kamertje in het Huis van de Stad. In tegenstelling tot onze partij vergadert SV daar wel altijd. De vraag die vanavond voorligt is of we verder gaan samenwerken, met de komende verkiezingen in het vooruitzicht. En zo ja, hoe dan. Ik opper het idee van een lijstcombinatie. Een groot voordeel van een lijstcombinatie vind ik dat we dan LIJST 3 gaan bekleden omdat we met gezamenlijk vier zetels de op drie na grootste partij zijn. En we een groot lokaal alternatief vormen voor de landelijke partijen. Bij een lijstcombinatie leveren twee of meer partijen gezamenlijk één kieslijst in. Na de verkiezingen zit deze lijstcombinatie dan als één fractie in de gemeenteraad. Nog een voordeel vind ik dat we allebei op dit moment ongeveer twintig mensen gestrikt hebben die op de kieslijst willen, zodat we gezamenlijk meteen al een lijst van veertig mensen hebben. Gecombineerd hebben we tevens veel meer diversiteit op de lijst en ook de verdeling over de wijken is dan veel beter. Qua gedachtengoed lopen SV en wij niet zover uiteen, we hameren allebei op professioneel bestuur, gezonde gemeentefinanciën en het beter luisteren naar de inwoners en ondernemers. Wel lijkt er bij SV bij sommigen sprake van extreemrechtse neigingen, met name als het onderwerp criminaliteit aan de orde komt. En wij hebben nu juist de Marokkaan Farid Rakache gestrikt die hoog op de lijst wil. 

Kees Thijm zegt: ”Als we na de verkiezingen toch als één fractie opereren, is het dan niet veel beter dat we meteen als partijen gaan fuseren? Veel duidelijker voor de kiezers ook, vinden jullie niet?” Maar Karel, zijn eigen fractievoorzitter, zegt: “Nee, ik vind dat we de kiezers moeten laten spreken. Als wij gezamenlijk een verkiezingsoverwinning boeken, dan gaan we wel voorstellen om de partijen te laten fuseren. “ “Klinkt redelijk”, zeg ik. “Maar laten we dan ook ieder onze eigen campagne voeren, zodat we zoveel mogelijk verschillende kiezers aan ons proberen te binden. Een beetje zoals Unilever dat doet, met twee of meer verschillende merken boter of wasmiddel hebben ze meer omzet dan als ze alles onder één naam zouden verkopen. Maar de inhoud van die merken is nagenoeg hetzelfde.“ Aldus besluiten we, uiteraard onder voorbehoud van instemming door de fracties en leden. Ik ben er om nóg een reden blij mee. Onze fractieleden zien zichzelf niet met de leden van Solingen Vooruit gezamenlijk campagne voeren, die boze witte mensen zoals ze worden genoemd. En het zou best kunnen dat wij binnen zo’n lijstcombinatie de grootste “bloedgroep” worden. Zodat de fractie van SV klein, en ingebed in onze fractie, terugkomt na de verkiezingen. In feite hebben we dan een “concurrent” geëlimineerd. “En dan nog even over de gezamenlijke lijst”, zegt Karel. “Joop, ik vind dat jij lijsttrekker moet worden van de combinatie, jij bent wat jonger en je ligt goed bij het publiek. Vooral het vrouwelijke gedeelte ervan dan…“ grapt hij maar we weten dat er een kern van waarheid in zit. “Ik zou dan graag nummer twee op de lijst willen worden, en vervolgens wordt nummer drie weer eentje van jullie, nummer vier eentje van ons en zo weven we onze lijsten tot nummer veertig verder in elkaar.” vervolgt hij. 

John en ik kijken elkaar aan en John zegt: “Persoonlijk lijkt mij dat uitstekend. Kijk, ik wil het liefst op een lagere plek. Dat raadswerk is toch niet echt mijn ding, dus ik hoef niet per se weer vier jaar in de raad. Alleen als we groot worden wil ik wel in zo’n grote fractie mijn bijdrage leveren. En aangezien wij voorstander zijn van wethouders van buiten de raad, kan ik eventueel wethouder worden als ik laag of zelfs niet op de lijst sta.” Ik zie Karel even met zijn ogen knipperen en dan zegt hij: ”Laten we eerst de verkiezingen en coalitievorming maar afwachten voordat we over wethoudersposities beginnen.” “Uiteraard, Karel,” zeg ik, ”Ik ben erg vereerd dat jullie mij als lijsttrekker willen, ik doe dat graag. Ook de lijsten zo in elkaar weven lijkt me prima, behalve in de top vier. Daar moeten we recht doen aan de huidige zetelverdeling, met drie voor ons en eentje voor jullie. Anders krijg ik dat er niet door in onze fractie. Ik stel dus voor Marjorie op drie, een vrouw, erg belangrijk, en Willem op vier, bovendien twee ervaren krachten op sociaal en veiligheid. En dan vanaf positie vijf doen we het dan zoals jij voorstelde Karel. 

” Karel kijkt naar Kees, die zegt: ”Volgens mij vergeet je jullie nieuwe aanwinst, die Marokkaan, die moest toch ook hoog?” Ja, dat klopt, die zou op twee willen, maar dan zouden jullie niemand in de top hebben. Ik ga met Farid praten om te kijken wat er mogelijk is”, zeg ik, “ik heb geen idee hoe hij reageert op een lagere positie, het betekent misschien dat ie eruit stapt. De vraag is dan wel of wij de combinatie met jullie nog willen doorzetten.” Ik zie Karel en Kees koortsachtig nadenken. Die combinatie moet wat hen betreft écht doorgaan. Ze gaan akkoord met de verdeling. De volgende dag spreek ik Farid. Die moet lachen om mijn verslag over de lijstposities (“wat een gezeur”) en zegt dat hij op plek twee wil vanwege het aanzien bij zijn achterban. Als ik nog even met hem doorpraat bedenkt hij zich. Hij zegt toch al zeker te zijn van een raadszetel, hij heeft alweer veel mensen in zijn gemeenschap gesproken die op hem gaan stemmen. “Zet mij maar ergens op de lijst, ik kom er toch wel in met voorkeursstemmen”, zegt hij vol overtuiging. 

Door Johan Weeber