Johan Weeber die tot voor kort in de Goudse gemeenteraad zat voor Gouda Positief baseerde zijn boek op ware gebeurtenissen tussen 2010 en 2018. “Uit respect voor sommige politici zijn bepaalde zaken in dit boek verzonnen. Uit respect voor de kiezers is al het overige zo waarheidsgetrouw mogelijk opgeschreven.” Het boek verschijnt als feuilleton in deGouda Digitaal.

50. Machtspolitiek

Enkele dagen later zijn we met acht lijsttrekkers bij Karel Koning op bezoek in diens appartement. Het uitzicht over Solingen in de avond is adembenemend. Wij staan er met zijn achten op Karels dakterras van te genieten. Karel zegt: “Dit uitzicht motiveert mij elke dag opnieuw om het beste te doen voor Solingen”. Instemmend gemompel klinkt. Karel heeft het initiatief genomen om de acht partijen uit te nodigen. Met instemming van onze eigen fractie. De vier niet uitgenodigde coalitiepartijen hebben zeventien van de vijfendertig zetels. De door Karel bijeengeroepen partijen hebben er achttien. De afgelopen dagen heeft “De Bende van Vier” zoals ze al snel genoemd worden, verschillende pogingen gedaan om één van de christelijke partijen aan zich te binden. Dit zodat een coalitie zou ontstaan zoals genoemd in het rapport van verkenner Jekel. Leo Prins van Christ! vertelt, als we in Karels riante woonkamer zitten, hoe dat in zijn geval is gegaan: ”Nou, Romero de Tetter stuurde me een appje dat ie koffie wilde drinken. Die heb ik eerst drie dagen maar es even niet beantwoord, jullie snappen wel waarom hè, als je te gretig bent gaat dat meteen ten koste van je positie in zo’n nieuwe coalitie. Na drie dagen heb ik  een datum en tijdstip teruggestuurd. Maar daar reageerde hij weer niet op, hij had m wel gelezen zag ik. Op het moment suprême kreeg ik een telefoontje van Romero waar ik was. Maar ja, ik was op bezoek bij een vriendin, dus ik heb gezegd dat ik bezig was….die paníek in zijn stem op dat moment…werkelijk schitterend!” De andere fractievoorzitters lachen mee. Velen blijken een soortgelijke ervaring te hebben gehad. Het schimmige spel van coalitievorming lijken ze tot in de puntjes te beheersen. We lachen allemaal hard om het filmpje op de lokale TV, waarin een uitgemergelde Tierie van Vlijmen van Dem’77 op zijn bekende, arrogant overkomende, wijze zegt: “We hebben de Motor van de coalitie al geformeerd, wijzelf met de  SDAP, Liberalen en Grünen.  Het is een kwestie van tijd tot een partij aanschuift en onze voorkeurscoalitie compleet wordt.” “Losgezongen van de werkelijkheid.” reageert Cora Kerkuil van de Tierpartei, die nota bene een collega van Tierie is op het ministerie.

Bij de vanavond aanwezige acht andere partijen merk ik de nodige achterdocht op in mijn richting. Het zelf oprichten van een protestpartij en daarna vier jaar keihard oppositievoeren heeft bij veel kiezers respect afgedwongen. Maar de banden met de gevestigde partijen, SV uitgezonderd, zijn er niet beter op geworden. Ook binnen de oppositie niet.  Oppositievoeren betekende hooguit dat je wat kritische vragen stelde. Onze manier van politiek bedrijven werd vaak niet begrepen. En de iPad affaire zit bij eenieder nog vers in het geheugen. Alle aanwezigen, behalve Karel, hebben mij nog niet zo lang geleden op niet mis te verstane wijze voor dief uitgemaakt.  Niemand heeft daarvoor zijn excuses gemaakt, nadat duidelijk werd hoe het echt zat. Kennelijk behoort dat niet tot de politieke mores. Ze moesten eens weten hoe ik ze voor de rechter had kunnen slepen, bedenk ik. Maar, als ik dat gedaan had, hadden we hier zeker niet gezeten. Karel is vanavond de verbindende factor, hij is ook gezien zijn ervaring en leeftijd de nestor van het gezelschap. Een nestor waarmee we een lijstcombinatie hebben waarmee we de op één na grootste partij van Solingen zijn geworden. Karel zegt: ”Zoals we hier zitten hebben we de mogelijkheid om de al jarenlang op het pluche zittende politici nu eindelijk eens van hun troon te stoten. Dat zou toch fantastisch zijn, voor het eerst sinds de oorlog een college zonder de SDAP.” Er klinkt geroezemoes en de ogen van de andere fractievoorzitters beginnen te glimmen, behalve die van Cora Kerkuil.  Zij zegt: ”Jongens, ik heb niets met jullie machtspolitiek, maar ik vind wel dat er wat moet veranderen in Solingen. Mijn milieuprogramma kennen jullie. Dus als ik in deze combinatie zoals wij hier zitten, dat verschil kan maken, dan ben ik jullie vrouw.” De anderen applaudisseren. Het lijkt een gelopen race dat deze partijen, met een wankele meerderheid van één stem, een coalitie gaan proberen te vormen. Dan schraapt Arie Steeg van de streng katholieke partij SKP zijn keel. Hij kijkt mij plots streng aan vanachter zijn zwart omrande bril en zegt dan: “Ik doe mee, maar onder één voorwaarde, dat die atheïst van een John Vroegop van SSS geen rol van betekenis meer speelt in de politiek hier in Solingen. Kijk Joop, ik geef jou het voordeel van de twijfel omdat je een gelovige vrouw hebt. Die is niet voor niets met jou getrouwd, er moet toch wel iets betrouwbaars in jou schuilen. Maar die John van jullie is echt de duivel hier op aarde. Dat is tijdens dat laatste debat dat ie van jou overnam wel gebleken.” Instemmend gemompel bij Leo Prins en Huberto Rossini van de andere christelijke partijen.

Ik verstrak. Het is niet niks als je politieke compagnon van het eerste uur wordt “gekruisigd” door een paar christelijke politici. Ik voel mijn hartslag toenemen. Ik haal diep adem en tel inwendig tot tien. Ik kijk naar Karel die een vreemde grimlach op zijn gezicht heeft. En ik besluit in een split second me toch maar in te houden in het belang van deze coalitievorming.

Ik zeg zo neutraal mogelijk: ”Jullie hebben gezien dat John bij ons op plek 8 van de lijst terecht is gekomen. Hij komt dus 99% zeker niet terug in de raad, mogelijk wordt hij partijvoorzitter, dat is een functie op de achtergrond, maar hij zal denk ik niet terugkomen in de actieve politiek hier in Solingen.”  Ik zie opgeluchte gezichten. Pas later kom ik erachter dat John op datzelfde moment met hele andere gedachten rondloopt….

Door Johan Weeber