Johan Weeber die tot voor kort in de Goudse gemeenteraad zat voor Gouda Positief baseerde zijn boek op ware gebeurtenissen tussen 2010 en 2018. “Uit respect voor sommige politici zijn bepaalde zaken in dit boek verzonnen. Uit respect voor de kiezers is al het overige zo waarheidsgetrouw mogelijk opgeschreven.” Het boek verschijnt als feuilleton in deGouda Digitaal.

51. Vijftig

Ik word wakker van zacht gezang in de slaapkamer. Detta en onze drie dochters staan naast bed “Happy Birthday te zingen. Ik rek me uit en glimlach. “Jaja, een halve eeuw Joop, “zegt de oudste met een grote grijns, “ik had niet gedacht dat je dat zou halen….” Met een “Nou ja zeg” spring ik het bed uit en gooi ze alle vier op het bed, dat natuurlijk meteen als een springkussen wordt gebruikt. Lachend en gierend komen we tot rust. Ik krijg een cadeau: een eerste vliegles diezelfde middag nog vlakbij Wuppertal. Mijn gezicht betrekt. “Wat is er?” vraagt Detta, die met me besproken had wat ik graag op mijn vijftigste zou willen, “durf je toch niet?” “Nee, dit is echt super leuk cadeau, alleen ik had jullie nog niet verteld dat ik vanmiddag nog een belangrijke politieke afspraak heb….”zeg ik met spijt in mijn stem.“ Vier teleurgestelde gezichten op het bed. “Meiden, begrijp me goed, ik vind het een heel mooi cadeau, ontzettend bedankt, ik maak wel een keer een nieuwe afspraak, voel je alsjeblieft niet schuldig, jullie kunnen hier niets aan doen, het ligt aan mij.” Uiteraard snappen ze het niet. Detta is niet eens meer boos, alleen maar murw. Het is de zoveelste keer dat ik een gezinsuitje of privé afspraak moet laten schieten omwille van de politiek. Om het goed te maken stel ik voor om direct naar Wuppertal te gaan om te gaan shoppen en sushi te gaan eten voor de lunch. Ik moet dan om 16:00 terug zijn, dat lukt net. Gelukkig vergoedt dat het rotgevoel bij de dames een beetje. Het is begin april, veel bomen staan in bloei, het is een prachtige voorjaarsdag. De begrafenis van Ted, Detta’s om het leven gebrachte broer, de lievelingsoom van de meiden, is nu enkele weken geleden. Die droevige gebeurtenis hangt nog wel als een schaduw over de dagen. De oudste, Roxy, zit in het examenjaar en wil niet dat we erover praten in haar bijzijn. Zij stopt het drama weg om zich te kunnen concentreren op de examens. De middelste en jongste gaan er op hun eigen wijze mee om. Ze hebben urenlang gehuild, zijn dagenlang stil en teruggetrokken geweest, en kunnen bij de minste of geringste herinnering aan Ted flink geëmotioneerd raken. We worden als gezin begeleid door Slachtofferhulp en daar hebben we geleerd dat er geen regels zijn voor rouw. Iedereen doet dat op zijn eigen tijd en eigen manier. Maar ondertussen gaat parallel daaraan het werk, de politiek en de school gewoon door….

Detta en ik hebben er ook lang over gesproken of we mijn 50+ feest wel door moesten laten gaan. De begrafenis van Ted is nog maar zo kort geleden. Detta had alle festiviteiten ruim vóór Ted’s overlijden al georganiseerd.  Zij heeft de mooie ruimte van Chef’s Unlimited in Lange Weiden, compleet met geweldig eten en drinken, afgehuurd. En ze heeft meer dan honderdvijftig vrienden en familieleden uitgenodigd. Uiteindelijk besluiten we om het feest door te laten gaan, maar ook stil te staan bij de moord op Ted. Ik zal een korte speech houden.

Die middag van mijn verjaardag komen de lijsttrekkers van de acht partijen die een coalitie willen vormen weer bij elkaar in het appartement van Karel Koning. Ik word zuinigjes gefeliciteerd door de anderen. Karel heeft een concept intentieverklaring en persbericht opgesteld. Over de inhoud van deze stukken praten we langdurig. Na twee uur kunnen we ons eindelijk vinden in de stukken. Eén van de punten waar we het langst over bakkeleien, is dat sommigen een expliciet verbod willen om te praten met “De Bende van Vier”. Uiteindelijk wordt vastgelegd dat er niet individueel door één van “De Acht” gesproken mag worden met anderen. Als er gesproken wordt met een andere partij, doen we dat alleen als combinatie van acht. Kennelijk is er de nodige achterdocht dat één van de acht toch overstapt naar “De Bende van Vier”. We zetten uiteindelijk alle acht onze handtekening en met een druk op de knop wordt het persbericht verstuurd. Champagne wordt ontkurkt. Karel  benadrukt dat er nu een bom ligt onder de gevestigde politiek van Solingen, waar sommige partijen al decennia aan het roer staan. En dat alles zal nu anders worden als we alle acht écht willen en de schouders eronder zetten…

Mijn 50+ feest die avond verloopt zoals verwacht. Veel vrienden van vroeger zijn gekomen, familie, maar ook recente vrienden, zaken- en enkele nieuwe politieke relaties. Ik houd mijn speech, waarin ik onder andere stil sta bij de moord op Detta’s broer Ted. Bij enkele vrienden die nog niet op de hoogte waren,  hakt dat er behoorlijk in. De avond verloopt verder ingetogen feestelijk. Ik spreek veel oude vrienden, sommigen heb ik in geen tien jaar gesproken, ik kom er nu pas achter hoe jammer het is dat ik ze heb verwaarloosd. We halen oude herinneringen op en maken plannen om elkaar weer vaker te ontmoeten. Rond middernacht spreek ik eindelijk John. Die zit al een hele tijd aan de bar en laat zich flink inschenken. Ik breng hem, ook enigszins beneveld,  op de hoogte van de politieke ondertekening eerder die dag. Ik beschrijf in geuren en kleuren hoe we bij elkaar hebben gezeten in het appartement van Karel. En dat Karel de drijvende kracht is achter deze coup.  Dat de christelijke partijen John als de “devil himself” zien. John zijn gezicht betrekt en spreekt boekdelen als hij cynisch vraagt: “En jij vind dat je geloofwaardig aan zo’n samenraapsel van partijen kunt deelnemen?”

Door Johan Weeber