Johan Weeber die tot voor kort in de Goudse gemeenteraad zat voor Gouda Positief baseerde zijn boek op ware gebeurtenissen tussen 2010 en 2018. “Uit respect voor sommige politici zijn bepaalde zaken in dit boek verzonnen. Uit respect voor de kiezers is al het overige zo waarheidsgetrouw mogelijk opgeschreven.” Het boek verschijnt als feuilleton in deGouda Digitaal.

54. Hoogverraad

Voor Karel Koning is het een bittere pil dat er, op hemzelf na, geen enkele kandidaat van Solingen Vooruit (SV) van onze combinatielijst in de raad is gestemd. Onze Farid heeft door voorkeurstemmen vanuit zijn achterban, iedereen van SV ruim gepasseerd en is op plek vier terechtgekomen, zoals ik wel gedacht had. Dus er zitten nu vier van “ons” in de gecombineerde fractie en eentje van SV, namelijk Karel. Karel lijkt verbetener dan ooit om zich omhoog te vechten in de plaatselijke politiek. Niet voor niets is hij samen met Leo Prins geestelijk vader van de coup die wij met “De Acht” aan het plegen zijn. Ik ben weliswaar fractievoorzitter van de nieuwe combifractie, maar Karel en ik zijn met zijn tweeën door de fractie aangewezen als onderhandelaars in de nieuwe coalitie. Het leek onze fractie en besturen verstandig dat er zowel uit SSS als SV iemand vertegenwoordigd zou zijn. Niet ten onrechte zoals later zou blijken. Er ligt inmiddels een rammelend conceptakkoord van “De Acht”, en allemaal zeggen we dat we binnenkort een definitieve coalitie aan het publiek kunnen presenteren. Ondertussen ben ik enige die weet dat mijn politieke buddy van het eerste uur, John, op een ander bord aan het schaken is.  Hij praat in het diepste geheim met “De Bende van Vier”. Het is zaterdagochtend, ik verwacht topdrukte in de winkel zo meteen. Het wordt mooi weer. Terwijl ik het vak met diepvriespizza’s bijvul, denk ik erover na wanneer ik Karel zal inlichten over dit tweede schaakbord. Lang duurt dat denken niet, want John belt me vanuit zijn auto, het windgeruis overstemd bijna zijn enthousiasme: ”Joop, wat doe je vanavond? Ik heb gisteren via bemiddeling van Schellevis met Romero de Tetter van de SDAP en Daisy Dahlman van Dem’77gesproken. Zij willen graag pijlsnel om tafel met jou. Vanavond om 20:00 al.” “En de Grünen en Liberalen dan?” vraag ik. “Die willen ze er pas later bijhalen, hebben ook minder zetels. Jij moet eerst kijken of we iets willen met Romero en Daisy, de andere twee schijnen heel volgzaam te zijn.”

Die avond zitten John en ik met Romero en Daisy aan een ronde tafel met wit gestreken kleed, een nepbloemstuk in het midden, in een rustige hoek in het Falch Hotel in Neukirch.  Een locatie waar het onwaarschijnlijk is dat iemand ons kent. Om ons heen zit een buslading met Nederlandse toeristen de befaamde schnitzels te eten. Romero en Daisy zijn zichtbaar zenuwachtig, Romero maakt een paar foute grappen waar Daisy dan heel hard om moet lachen. John en ik grinniken uit beleefdheid een beetje mee. “Ja, Joop, we zijn de afgelopen jaren geen echte vrienden van elkaar geworden he?” zegt Romero als we koffie hebben.  “Kijk, met jullie John, daar hebben we gisteren natuurlijk al mee gesproken onder bemiddeling van Roelant en dat was echt hard nodig. De kou is nu uit de lucht. Daisy en ik zijn er inmiddels van overtuigd dat SSS een partij is die bestuursverantwoordelijkheid aan kan. John zien we als een goede wethouder, maar die is geen raadslid. Vandaar dat wij ons afvragen wat zijn positie binnen jullie club is. En van jou weten we eigenlijk niet hoe jij nu tegen ons aankijkt ook in relatie tot die andere club “De Acht….” Rogier ratelt op zijn bekende staccato manier door, zonder antwoorden af te wachten. 

Ik onderbreek hem: ”Voor mij voelt dit gesprek als hoogverraad. Ik ben samen met Karel in gesprek met “De Acht” en zoals je hebt kunnen lezen gaat dat voorspoedig. Er ligt een intentieovereenkomst en een conceptakkoord. Ik ben dus heel sceptisch over wat jullie dan te bieden zouden hebben. Dat moet dan wel heel fantastisch zijn, willen wij het überhaupt in overweging nemen. En dan bekijk ik het puur zakelijk, als ik het persoonlijk maak wil ik hier eigenlijk helemaal niet zitten. Jullie hele houding rondom de ipad affaire zit me nog steeds erg hoog.” Daisy zit heftig te knikken en zegt dat te begrijpen: ”Ja, Joop, ik had je dat al eerder willen zeggen maar ik bied namens mijn partij excuses aan voor hetgeen er in jouw richting geroepen is, hoewel mijn partij zich volgens mij redelijk gedeisd heeft gehouden. Maar ja, het moment was er nog niet om dat tegen je te zeggen.” Erg opportunistisch om dit nu pas uit te spreken denk ik. Maar ik besluit te zwijgen. Romero zegt: “Als jurist wil ik dan nog wel wat details…..” Hij zwijgt plotseling en kijkt ontzet naar de mensen die een tafeltje verderop gaan zitten. Ik herken ze ook, mensen uit Solingen, betrokken bij de Voedselbank. Een ervan is een oud-Christ! raadslid met de dubbele achternaam Schot-Anus. Romero sist ons toe dat we één voor één naar het toilet moeten lopen met de rug naar Schot-Anus toe. Dat lukt, voor zover we kunnen nagaan zijn we niet gespot. Romero boekt een privaat zaaltje en daar praten we verder. “Joop,  ik stel voor dat wij nog een keer koffie gaan drinken en dan is wat mij betreft  de iPad affaire vergeven en vergeten. Ik ben eigenlijk heel blij dat die Van den Zakken het veld heeft geruimd en dat Lara Burger het nu voor het zeggen heeft bij de Liberalen. Met haar kunnen we prima zaken doen. Maar ik wil je eerst toch even wat anders laten zien waardoor je misschien toch wat anders kijkt naar dat zogenaamde hoogverraad van jou, je bent namelijk niet de enige…..” Hij diept een enorme HaWei telefoon op uit zijn broekzak op en opent Whatsapp. Hij houdt me het toestel voor. Ik lees een appje, dat er authentiek uitziet, van die ochtend 10:14 van Leo Prins van Christ!, die net als ik getekend heeft voor een coalitie met “De Acht”: ”Ha Romero, kunnen wij snel koffie drinken?” Ik zet grote ogen op, mompel een krachtterm, en kijk ontzet naar John, die me aankijkt alsof ie dit allemaal allang zag aankomen.

Door Johan Weeber