De Papieren Tijgers zijn weer terug van weggeweest. Na een korte vakantie periode pakken de tijgers de draad op vanaf hoofdstuk 55. Johan Weeber die tot voor kort in de Goudse gemeenteraad zat voor Gouda Positief baseerde zijn boek op ware gebeurtenissen tussen 2010 en 2018. “Uit respect voor sommige politici zijn bepaalde zaken in dit boek verzonnen. Uit respect voor de kiezers is al het overige zo waarheidsgetrouw mogelijk opgeschreven.” Het boek verschijnt als feuilleton in deGouda Digitaal.

56. Uit bed gebeld

Het is maandagochtend zeven uur. Buiten is het mistig, maar het begint wel licht te worden. Ik ben al een uurtje de winkel aan het bijvullen. Over een uur gaan we open. Ik loop naar het kantoor en pak mijn mobiel. Ik ben licht nerveus voor wat gaat komen. Ik bel als eerste formateur Von Kirch. Die neemt zo te horen vanonder een hoofdkussen in bed zijn telefoon op, hij is in ieder geval volstrekt onverstaanbaar. Ik vertel hem dat we als SSS gisteravond overeenstemming hebben bereikt met “De Bende van Vier”. Er gaat in de loop van de dag een persbericht uit. We stappen uit “De Acht”. Als de partijen en hij daar prijs op stellen wil ik het vanavond graag persoonlijk toelichten op de bijeenkomst die we toch al gepland hadden. Von Kirch gaapt hoorbaar maar zegt vervolgens klaarwakker: “Ontstellend vervelend. Maar het zij zo. Ik moet je eerlijk zeggen dat ik het ook maar moeizaam vond gaan de laatste tijd met “De Acht”. De volgende op mijn bellijst is Huberto Rossini van het CDU. Die  reageert furieus: “Godverdomme onbetrouwbare klootzak die je bent, ik had van die John van jullie niet anders verwacht maar van jou Joop, van jou had ik NOOIT verwacht dat je handtekening NIETS waard zou zijn.” Na nog enkele krachttermen en verwensingen gooit hij de hoorn op de haak. Hamza is inmiddels binnengekomen in het kantoortje en luistert mee, ik bel handsfree om wat aantekeningen te kunnen maken. ”Zo he, wat een christelijke reactie van die meneer zeg, nou nou!” zegt Hamza als ik opkijk. Ik stuur hem het kantoortje uit. De andere onderhandelaars reageren eveneens boos tot zeer boos. Enkelen zeggen dat ze dit al lang verwacht hadden van zo’n onbetrouwbaar sujet als ik ben. Anderen zeggen juist dat dit totaal onverwacht is, we waren er immers bijna uit. Ted de Lange van 50+ haalt de ipad affaire er nog maar eens fijntjes bij: ”Dit vergeef ik je nooit, Joop, maar ja, ik had het kunnen verwachten van iemand die een ipad steelt. Jij hoort niet thuis in de politiek, maar in de gevangenis, klootzak.” Volgens sommigen is het juridisch aanvechtbaar wat ik heb gedaan, en moreel onacceptabel. Er zou nog slechts een handtekening onder het akkoord moeten komen en dan was alles rond geweest. “Heb je de wijzigingsvoorstellen van alle ácht partijen in de laatste versie wel gezien?” vraag ik een aantal malen. Maar, zoals wel vaker, doen de politieke collega’s liever aan wishful thinking en denken ze echt dat het akkoord iets had kunnen worden. Leo Prins van Christ! bel ik als laatste. Die zegt dat hij al wist dat wij eruit gingen stappen: ”Nee, ik zeg je niet van wie ik het gehoord heb.” Ik vraag hem op de man af of hij ook uit “de Acht” had willen stappen en toetreden tot de “Bende van Vier”, getuige het appje aan Romero. “Ja, “zegt hij, “maar jullie waren me nét voor, slim gespeeld hoor, het hoort allemaal bij politiek dit. Mijn kans komt nog wel…”

Om 11:00 gaat het persbericht uit. Om 12:00 komen er al mensen van Solingen TV de winkel binnenwandelen met draaiende camera en ”anchor women” Rennie Fischer. Ze ziet er prachtig uit, in schril contrast met mezelf in stofjas en een bezweet gezicht, Hamza en ik hebben net een vrachtwagen gelost. ”Mijnheer De Wever,  wat heeft u nou toch allemaal weer gedaan, eerst wordt u uitgekotst door de gevestigde orde, dan pleegt u een coup met acht andere partijen, en nu weer een tegencoup met de gevestigde orde? Ik snap er niks meer van, en ik denk de kiezers ook niet….” stelt Rennie op haar licht ironische toon. Ik sta haar glimmend te woord en benadruk dat alles wat wij als partij doen in het belang van de kiezers is, dat we met deze “move” een geweldig onderhandelingsresultaat hebben behaald. Dat we, ondanks aanvankelijk enthousiasme, niet langer geloofden in een coalitie van “de Acht” en daar dit weekend zijn uitgestapt. Grote delen van ons verkiezingsprogramma kunnen nu door samen te werken met “De Vier” gerealiseerd worden en dat is in het belang van Solingen, haar inwoners en ondernemers. “Maar we spraken ook andere politici, sommigen zijn echt furieus, het lijkt erop dat jullie nu weer andere vijanden aan het maken zijn en jullie voormalige vijanden zijn nu weer jullie vrienden, is dat niet heel vreemd?” “Ach”, zeg ik, ”het is mij wel duidelijk dat niets zo veranderlijk is als de Solingse politicus, dat waait allemaal wel weer over….” Terwijl ik dat zeg ik zie ik Karel Koning de winkel binnen komen wandelen. Hij ziet er slecht uit. Rennie ziet hem ook: ”Mijnheer Koning, u was toch de geestelijk vader van “De Acht”, wat vind u er nu van dat uw politieke vriend, uw fractievoorzitter zelfs, mijnheer De Wever, ik denk achter uw rug om aan het praten was met “de Bende van Vier”? Au, ze weet wel de pijnlijkste vragen te stellen, denk ik.

Karel kijkt aangeslagen de camera in en zegt dat ook hij verrast is door deze tegencoup van de heren De Wever en Vroegop. Ik zit naast Karel en kijk strak voor me uit.  “Oei, maar hoe zit het dan met jullie “Love Story”, die tussen SSS en SV?” vraagt Rennie.  Ik probeer nog wat te redden door te zeggen dat we daar onderling nog over moeten spreken, maar Karel zegt: ”Jahaa, er is forse onvrede bij onze achterban over hoe de heren van SSS nu gehandeld hebben. Als raadslid van de gecombineerde fractie SSS/Solingen Vooruit wil ik daar vooralsnog wel pragmatisch mee omgaan hoor, immers de meerderheid in de fractie heeft beslist over deze nieuwe koers. Maar de fusie tussen SSS en Solingen Vooruit die we na de verkiezingen gepland hadden is wat ons bestuur hiermee wél van de baan.” Ik ben verrast, dat wist ik nog niet.

Door Johan Weeber