Johan Weeber die tot voor kort in de Goudse gemeenteraad zat voor Gouda Positief baseerde zijn boek op ware gebeurtenissen tussen 2010 en 2018. “Uit respect voor sommige politici zijn bepaalde zaken in dit boek verzonnen. Uit respect voor de kiezers is al het overige zo waarheidsgetrouw mogelijk opgeschreven.”
Het boek verschijnt als feuilleton in deGouda Digitaal.

87. Een fantastische kans

Er heerst een licht opgewonden sfeer in de eetzaal boven De Haring aan de Markt in Solingen. Het herfstlicht valt mooi naar binnen en verlicht de schitterend gedekte tafel. Zilver blinkt, het witte tafellinnen is gestreken, kaarsen flikkeren. In een cooler op de bar staan flessen champagne.  Het is lunchtijd. Aan beide zijden van de tafel zitten de delegaties die de afgelopen maanden met elkaar in gesprek zijn geweest over de vestiging van de ICT-Universiteit van ICTU op de Solingse Poort, het in verval geraakte bedrijventerrein van Solingen.  Burgemeester Schumacher is aanwezig, en een aantal ambtenaren van EZ en Vastgoed. De grote initiator van het project, John Vroegop loopt glimmend rond en heeft zijn slobbertrui verruild voor maatpak en stropdas. Niek Voigt is er namens Solingen Onderneemt met enkele medebestuurders, vastgoedeigenaren en directies van ICT-bedrijven.  De delegatie van ICTU uit Parijs bestaat uit drie personen. Alex Mori, een Fransman van Afrikaanse komaf, in een mooi wit kostuum gestoken, wordt geflankeerd door een Nederlander, die al enkele jaren in de directie van ICTU zit, en een dame die hun PR en communicatie verzorgt.  Er is een tolk aanwezig aangezien vanuit de gemeente Solingen is aangegeven dat Engels of Frans als voertaal een probleem is. Burgemeester Schumacher tikt met zijn mes tegen zijn glas, nadat iedereen is gaan zitten: “Welkom iedereen, in het bijzonder onze gasten uit Parijs van de ICTU. Mijn naam is Schumacher, burgemeester van Solingen, voorzitter van het college en de gemeenteraad, daarmee de hoogste bestuurder van deze stad. “John let goed op de gezichtsuitdrukking van Alex en zijn collega’s en ziet dat ze onder de indruk zijn. Schumacher houdt zich keurig aan het door John voorgeschreven script. “Op deze prachtige, historische, locatie praten wij als bestuur van de stad met haar ondernemers gezamenlijk graag verder met u over de vestigingsmogelijkheden voor ICTU….” En dan te bedenken dat hij deze mensen met een broodje kaas in het Huis van de Stad had willen ontvangen, denkt John. Hij heeft de blaren op zijn tong moeten praten om deze bijzondere lunch georganiseerd te krijgen voor de Franse gasten. Na de speech van de burgemeester wordt het voorgerecht geserveerd.  Het gezelschap praat geanimeerd over van alles en nog wat. Na het voorgerecht presenteert een ambtenaar van EZ de mogelijkheden die er bestaan voor ICTU om zich fysiek in Solingen te vestigen. Er is een groot, leegstaand kantoorgebouw beschikbaar dat wellicht geschikt is, maar er zijn ook nog stukken grond nabij de Bahnhof beschikbaar. Het is aan ICTU om aan te geven waar hun voorkeur naar uitgaat. Het verhaal valt in goede aarde bij de Fransen. Na het hoofdgerecht houdt Niek Voigt een gloedvol verhaal over de bereidheid tot samenwerken tussen de lokale ICT-bedrijven en ICTU als “leverancier” van geschikt personeel.

De directeuren van de drie ICT-bedrijven die hij meegenomen heeft knikken na elke door Niek uitgesproken zin nadrukkelijk in de richting van de delegatie van ICTU.  Dan, bij het toetje, een kunstig gedraaide Solingse Stroopwafel met vanille ijs, neemt Alex het woord: “Beste mensen, burgemeester, ondernemers, het voelt als een warm bad om hier in Solingen aanwezig te mogen zijn. U bent geweldig en uw bereidheid tot samenwerken en meedenken is ongekend.  Ik wil u best verklappen dat wij, nadat de eerste berichten verschenen in uw kranten dat wij ons ook in Duitsland zouden willen vestigen, de telefoon vanuit gemeenten in heel Duitsland roodgloeiend heeft gestaan om met ons in gesprek te gaan. Wij hebben dat steeds afgehouden, omdat wij met u in gesprek zijn. Maar ik wil u vanmiddag niet langer in onzekerheid houden, onze relatie zou daar ook onder gaan lijden, dat snap ik heel goed.” Met een veelbetekenende blik kijkt hij naar John, gezamenlijk hebben zij dit al voorgekookt. De afgelopen weken hebben ze bijna dagelijks intensief contact gehad.  Alex vervolgt: ”Ik kan u dan ook meedelen, na ruggenspraak met ons bestuur gisteravond laat, dat ICTU besloten heeft om Solingen als eerste vestigingsplaats in Duitsland aan te wijzen en dat andere steden dus afvallen. Omdat we zo’n geweldige klik met jullie mensen, de wethouder, de ondernemers en de ambtenaren hebben, hoeven we daar niet langer over na te denken. De details, daar komen we wel uit…” Schumacher laat per ongeluk zijn dessertlepel op zijn bord vallen, en kijkt met een mengeling van vreugde en verbijstering naar John, die bijna onmerkbaar een signaal naar de man achter de bar geeft. De champagnekurken ploppen, iedereen staat op, lacht breeduit en feliciteert elkaar.

Aangezien het woensdag is, spreekt het lunchgezelschap af dat ICTU zichzelf nog diezelfde avond aan de gemeenteraad zal presenteren en daar ook de heugelijke mededeling zal doen. De gemeenteraad hoort het verhaal van Alex en zijn mensen die avond echter stilletjes aan.  Een deel is de Engelse taal, zeker met de franse tongval van Alex, onvoldoende machtig, het gaat ze boven de pet. Aan het einde van zijn betoog is er gelegenheid tot het stellen van vragen, alleen Marjorie van SSS, de partij van John, stelt enkele in perfect Engels geformuleerde vragen.  Je ziet de afgunst en achterdocht op de gezichten van veel raadsleden, zowel van de coalitie als oppositie. Je hoort ze bijna denken: “Dit plan van SSS moeten we zo snel mogelijk torpederen, hier mogen zij niet mee scoren, dat zou ons veel kiezers kunnen kosten.” Dat het een geweldige kans is voor Solingen moet zoals wel vaker wijken voor lokale politieke belangen. Er wordt dan ook vrijwel direct kritisch en zuur gereageerd, tot grote woede van Niek Voigt die had gehoopt dat de raad eensgezind en enthousiast zou zijn. Een raadslid van de Liberalen heeft op internet gezocht en komt op een obscuur internetforum negatieve reviews over ICTU tegen van een professor die door ICTU ontslagen is wegens wangedrag. Deze negativiteit wordt meteen door enkele raadsleden als dé waarheid over ICTU op Facebook en Twitter gezet.  Diezelfde avond verschijnt er ook een blog van Leo Prins van Christ getiteld: “ICTU, een Frans sprookje? “

Door Johan Weeber