Gouda – Na een lange periode van blessures heeft de in Gouda opgegroeide Feyenoordverdediger Sven van Beek, zich weer teruggeknokt in de basis van de stadionclub. Sportverslaggever Robbert Duijnstee sprak met hem over hoe hij terugkijkt op deze zware periode en over de ups en downs van zijn carrière.

De afgelopen anderhalf jaar tobde de lange Sven van Beek met blessures. “Dat was een zware periode. Het ging goed met Feyenoord; ze worden kampioen, dan baal je natuurlijk enorm als je daar geen bijdrage aan kan leveren. Ik voelde mij echt nutteloos toen. Het voelde niet als mijn kampioenschap. Ik vind het erg moeilijk als ik niet kan doen wat ik het liefste doe: op het veld staan en voet-ballen.” Hij heeft zich hieruit geknokt door hard te blijven werken en vertrouwen te hebben. Dan komt het goed. Ook de gedachte dat ik mijn kans weer zou -kunnen grijpen, als die kans er mocht zijn, hield mijop de been.”

Mentaal gezien heeft hij veel klappen gehad. “Ik wist gewoon niet meer waar ik stond in mijn herstel, elke keer was er weer een terugslag. Daar werd ik ziek van, maar uiteindelijk ben ik er sterker van geworden.”

Veel pijn
Want wat bleek nou, Sven had een klein botje onder zijn teen gebroken en dat heeft hem anderhalf jaar van zijn carrière gekost. “Wanneer je er zo over nadenkt, is het toch eigenlijk niet normaal? Mensen om mij heen dachten dat ik gek was, dat ik mij aanstelde, en dat het – het allerergste – tussen mijn oren zat. Ik dacht ook waarom zou ik datgene niet willen doen, wat ik zo leuk vind. Want het ergste is nog wel dat als er iemand is die niet snel opgeeft, ik het wel ben. Ik wist dat ik dat ik veel pijn had, dat voelde ik ook.”

In die moeilijke periode heeft de door de  Goudse voetbalclub SV Donk opgeleide voet-baller de mensen leren kennen. “Iemand van wie je verwacht een bericht te krijgen, stuurt niks, terwijl anderen wel iets van zich laten horen. Mensen zeiden ook tegen mij: ‘hey het gaat zo goed met de club. Het is  misschien een slimme zet om niet terug te keren’. Je weet niet hoeveel pijn het doet om dat te horen.”

“Tijdens mijn hertstelproces voelde ik me af en toe wel eenzaam, maar voornamelijk op sportgebied, en daar kan je niks aan veranderen. Ik heb veel steun van mijn directe naasten gehad; mijn vriendin, familie en -vrienden staan altijd voor mij klaar.”

Nu is Sven weer terug te vinden in de basis van Feyenoord, zo snel had hij dat niet verwacht. “Ik doe gewoon wat ik kan en laat mijzelf zien zoals ik dat altijd deed. Als die kans dan komt, moet je hem pakken. En die kans kwam sneller dan verwacht. Er raakten centrale verdedigers bij Feyenoord geblesseerd waardoor ik sneller terugkeerde, en ja dat is ook voetbal.”

“Dat ik dan mijn rentree mag maken in de Champions League tegen het Italiaanse Napoli, het hoogste podium, na een periode van lange afwezigheid, geeft natuurlijk een extra boost. De Champions League dat is een jongensdroom, als je daar mag voetballen.” Hij had er wel van gedroomd, maar of het werkelijkheid zou worden, dat wist Van Beek nooit. “En dat je dat dan mag meemaken, dat is fantastisch.”

Gouda is mijn hometown
Sven van Beek groeide op in Gouda, maar is van oorsprong Rotterdammer. “Ik ben eigenlijk niet in Gouda geboren, zoals veel mensen denken, maar in Rotterdam. Hier ben ik opgegroeid en naar school gegaan, al mijn vrienden wonen hier. Ik heb bij SV Donk mijn eerste stapjes op het veld gemaakt en ondanks dat ik niet lang bij Donk heb gevoetbald, heb ik toch een band met de club. Mijn broer voetbalde er en mijn vader is er trainer geweest. Ik voel mij al met al een Gouwenaar. Dat is ook de reden dat ik weer in Gouda ga wonen. Het is dicht bij Rotterdam en ik wilde graag terug naar waar ik vandaan kwam. Gouda is gewoon mijn hometown.”

Terugkijkend op zijn carrière tot nu toe, was het winnen van de KNVB-beker het mooiste moment voor Sven van Beek. “We hadden lang geen prijzen meer gewonnen, daarnaast stonden we met veel eigen jeugd in het veld, dat maakt het extra mooi.”

Over de vraag hoe zijn leven er na de voetbal uitziet, kan Sven nog niet veel zeggen. “Ik zou mij wel willen bezighouden met de jeugd, wie weet als jeugdtrainer. Het zal er ooit wel van komen, maar waar en wanneer, dat weet ik nog niet. Voor nu focus ik mij op Feyenoord en hoop ik nog veel prijzen te winnen.”

Foto’s: Meijboom Fotografie