32 Lichtekooien

We zitten in het commandochalet en krijgen een briefing over de “Militaire opleiding tot omverwerping van het Regiem.” John vraagt wanneer de rekruten in actie kunnen komen. Commandant Rennie zegt: ”Ik denk over een maand of twee, drie. Als jullie dat konvooi geregeld hebben met pantserwagens en tanks komen er nog wel een paar maanden bij. Een tank besturen is wat anders dan een auto.” Ze bedankt ons voor de online toegang tot de VR en AR simulatiepakketten hebben waarmee dit alvast geoefend kan worden. Ik schraap mijn keel en zeg: ”We hebben nog een alternatief scenario ontwikkeld, waarmee we Bidet en de zijnen kalt kunnen stellen. We hebben informatie dat bepaalde dames heel gemakkelijk toegang krijgen tot de top van het Regiem. Ik ben dus eigenlijk op zoek naar een viertal vrouwelijke rekruten, die eh, zeg maar bereid zijn om eh, close te worden met de top en ze bij die gelegenheid om te brengen.” Rennie slikt en zegt: ”Poehee daar vraag je me wat, er zijn grenzen aan waar de rekruten toe bereid zijn. Ikzelf ben in ieder geval niet beschikbaar, hoererij is nogal in strijd met mijn geloof.” John grapt dat ze wél een hele goede kandidaat zou zijn maar Rennie hapt niet. Ze vervolgt: “Jullie weten toch hoe we aan onze rekruten gekomen zijn? Ik denk niet dat er onder de vrouwen ook maar eentje bereid is om het bed in te duiken met Bidet. Laat staan met die andere engerds.” We hadden het natuurlijk kunnen weten. Enige tijd geleden hebben John en ik in de catacomben van de VLBkazerne, waar Eddie Broecksack multireligieuze diensten hield, een praatje gehouden voor de menigte. John ging ver terug in de tijd, naar de bestorming van het Capitol zo’n tien jaar geleden door paramilitaire Tromp aanhangers. Hij wist dat velen in de zaal conservatieve christenen waren, en net zoals Eddie bereid om te sterven voor hun goede zaak. Veel christenen hadden aanvankelijk Bidet bewierookt als hun Verlosser, velen hadden op hem gestemd.  Maar toen hij een keer aan de macht was, had hij alle geloven verboden. Behalve het russisch-orthodoxe waartoe hij zichzelf had bekeerd. Dat zorgde voor een enorme vijandigheid vanuit christelijke hoek richting Bidet. Men voelde zich verraden. John had het bruggetje van het Capitol naar het omverwerpen van het Regiem in hun Paleizen snel gemaakt, en kreeg de hele woedende zaal op zijn hand. Farid had ook nog in stilte gelobbyed onder de aanwezige moslims. We kregen vijfhonderd aanmeldingen. We konden dus streng selecteren op leeftijd, gezondheid, kracht en mentale weerbaarheid. Uiteindelijk hielden we honderdtwintig mannen en tachtig vrouwen over die we militaire training konden geven. Er was wel één voorwaarde vooraf gesteld door hogepriester Eddie: elke ochtend moest beginnen met gebed en moslims moesten net zo vaak kunnen bidden als hun geloof dat voorschreef. John en ik stemden daarin toe. Eddie gaven we een positie als legerpastor. Rennie, die we al kenden als TV-presentator bij Solingen TV en bovendien al bij ons het verzet zat, werd commandant.  De hele training verloopt tot nu toe prima.  Ivar, die het hele gesprek in de commandopost stilletjes heeft aangehoord zegt opeens met zijn kenmerkende tongval: ”Joop, ik ken nog wel wat chickies die wel naar bed willen hoor met Bidet. En als ie dan niet goed genoeg is, hebben ze er ook totaal geen moeite mee om hem te wurgen.” Ik kijk Ivar geamuseerd aan en hij vervolgt: ”Bij mij in Duindorf zit zo’n vechtsportschool, met allemaal van die jongens en meiden die ook elk jaar die brandstapel in de fik steken met Oud en Nieuw. Ruige oersterke gasten, ook die meiden.  Die kunnen met hun benen een man stukknijpen en ik kan het weten hahahaha, ik heb er een keer eentje gehad.  Maar ze hebben een schurfthekel aan dat Regiem. Ik kan zo vier meiden regelen als jij dat wilt.”

John en ik kijken elkaar aan en we besluiten om Ivar zijn gang te laten gaan met zijn “chickies”. Onder de uitdrukkelijke voorwaarde dat hij voorlopig niets loslaat over de werkelijke opdracht.

We maken een ronde door het kampement en zien overal oefenende rekruten. We blijven even staan bij een schietterrein en zien dat de meeste rekruten van vijftig meter afstand akelig precies in de roos schieten. Steeds met een geluid gedempte knal die nog geen honderd meter ver te horen is. We stuiten op Eddie, die als een heuse sjamaan door het kamp schrijdt. Hij heeft een lange paarse jurk aan en is behangen met religieuze symbolen. Rekruten maken een korte buiging als hij passeert. Eddie zegt: ”Welkom heren. Zoals jullie zien heb ik het goed voor mijn mensen geregeld. De heilige oorlog tegen het verderfelijke Regiem is aanstaande. Ik heb dit in 2020 voorspeld, zoals jullie weten. God zij geloofd en Allah geprezen.” Met een onnavolgbaar zegenend gebaar in onze richting loopt hij verder.  We lopen langs het kunstmatige strand van het eiland weer in de richting van het parkeerterrein. Ik kijk uit over de rivier. In de verte is een grijze boot te zien die richting het eiland vaart. De boot komt snel dichterbij en dan zien we twee gekleurde strepen op de zijkant. Ik stoot John aan en zeg: ”Shit, politie.” John belt direct Rennie. “Staan de mijnen aan, Rennie”, schreeuwt hij door de telefoon, “we krijgen bezoek.” De boot komt nu wel erg dichtbij, ik zie iemand op de voorplecht met een verrekijker in onze richting kijken. De boot remt af, klaar om op het strand af te meren. Op de voorplecht staat een politieman in uniform klaar om van de boot af te springen. Plotseling gebaart hij naar iets in het water, maar het is te laat. Met een geweldige explosie wordt de boot met bemanning in een klap weggevaagd. Een waterzuil van meters hoog volgt op de explosie. Als de zuil neerdaalt voelen we de fijne waterdruppeltjes op ons gezicht. Stil lopen we verder naar de auto. Ik vraag me af wanneer de boot gezocht gaat worden….

Door Johan Weeber