Gouda – Ze heten Kim, Ibtihal en Evert en ze hebben een hoofdrol in de serie TraumaCentrum die sinds dinsdag 4 april elke werkdag om 20.00 uur te zien is bij SBS6. Ze zijn geen acteurs, maar verpleegkundige en arts en je komt ze tegen in het Groene Hart Ziekenhuis. Hoe is het als dagelijks camera’s meekijken? Een gesprek met de hoofdrolspelers.

“Je bent je ineens meer bewust van alle handelingen die je doet”, zegt Ibtihal Al Amri, arts-assistent Cardiologie. Dat is de invloed van de meekijkende camera, maar last heeft ze er niet van. “Als ik met de patiënt bezig ben, vergeet ik mijn omgeving en dus ook de camera’s. Uiteindelijk wil ik gewoon de
beste diagnose en behandeling voor de patiënt , daar concentreer ik me op.” Als ze bezig is, mag de redacteur van het programma haar geen vragen stellen. Dat hebben ze zo afgesproken. Die uitleg geeft ze voor- en achteraf. “Ik vind het heel bijzonder om het werk van dokters te kunnen laten zien.“ Ze zijn gepassioneerd bezig met hun werk en dat komt in de serie goed naar voren, vindt ze. Het is die vriendelijke betrokkenheid, die Ibtihal zelf uitstraalt en die juist ook op deze afdeling, Cardiologie, zo nodig is. “Als er iets mis is met het hart, voelt de dood heel dichtbij voor de patiënt. Dat brengt spanning met zich mee. Ik probeer hen zo goed en zo rustig mogelijk te begeleiden, en zo de spanning wat weg te nemen.” Nee, ze voelt zich geen acteur als de opnamen worden gemaakt, ze blijft zich gewoon dokter voelen. “Maar toen ik de afleveringen terugkeek, en deze zag met voice-over en muziek eronder, voelde ik me toch een beetje een tv-ster.”

BN’er
Kim kan zich inmiddels enigszins voorstellen hoe het voelt om BN’er te zijn. Twee jaar geleden speelde deze jonge en spontane verpleegkundige een hoofdrol in TraumaCentrum, dat toen ook geheel werd opgenomen in het Groene Hart Ziekenhuis. Dat heeft ze geweten: ze wordt nog steeds herkend door de kijkers. “Je weet dat er veel mensen kijken, maar pas als je eraan meedoet besef je echt dat heel Nederland ernaar kijkt.” Ze houdt van haar werk en vindt het leuk om anderen daarover te vertellen. Daarom aarzelde ze niet toen haar werd gevraagd weer mee te doen. Ze raakt zelfs gewend aan de camera. “Je hoeft niet te acteren, je bent gewoon bezig met wat je altijd doet: zorg geven.” Patiënten die het leuk vinden om mee te werken, geven heel bewust toestemming om hen te fi lmen. Als dat nodig is, beschermt Kim haar patiënten. “Ik vroeg een patiënt naar zijn ziektegeschiedenis, maar toen hij erover begon te vertellen werd hij emotioneel en begon hij te huilen. Ik kaart dan aan of hij wil dat de opnames stoppen. In dit geval was dat niet nodig, maar ik let daar zeker op.”

Pal voor de camera uitleggen wat je hebt gedaan en waarom, dat voelde in het begin
wel onnatuurlijk

Dat hij een van de hoofdpersonen in de serie zou worden, wist chirurg Evert Waasdorp vooraf niet. Het is gewoon zo gelopen, doordat hij drie interessante operaties te filmen had. Nu is hij ineens veel in beeld. Niet dat hij er problemen mee heeft. Dat had hij ook niet met de meekijkende camera’s in de operatiekamer; hij is er als een van de chirurgische opleiders aan gewend dat mensen hem op de vingers kijken. “Maar pal voor de camera uitleggen wat je hebt gedaan en waarom, dat voelde in het begin
wel onnatuurlijk.” Hij vindt het belangrijk om mee te werken aan deze serie. “Ziekenhuizen komen nog weleens negatief in het nieuws, maar we vergeten dat Nederland nog altijd de beste gezondheidszorg van Europa heeft. Deze serie biedt inzicht in hoe begaan iedereen hier is met de patiënten en dat we hen de beste zorg geven.” Ook is het goed vindt hij, om te laten zien wat er allemaal in het Groene Hart Ziekenhuis gebeurt. “Het GHZ wordt weleens gezien als een klein ziekenhuis in de polder, maar dat beeld klopt al jaren niet meer. We zijn volop in ontwikkeling, gebruiken de nieuwste technieken en geven vooraanstaande behandelingen. Het is goed om een kijkje in de keuken te geven.”

Goede afspraken met producent
Het tv-programma volgt zorgverleners en patiënten, met name op de Spoedeisende Hulp, maar ook op
andere afdelingen, zoals Chirurgie, Cardiologie en de OK. Het is natuurlijk niet niks, zo’n cameraploeg van vier of vijf mensen een aantal weken op de toch al hectische Spoedeisende Hulp (SEH). Toch vindt Joke Mintjes, teamleider SEH, het belangrijk om hieraan mee te werken. Ze wil laten zien wat het werk van artsen en verpleegkundigen op de SEH inhoudt. “Het programma geeft een reëel beeld, het is geen lieftallige soap.” Joke stelt wel eisen: De patiënten mogen er niet de dupe van worden, en de medewerkers ook niet. Aan beide voorwaarden is voldaan. Er is tijdelijk extra hulp gekomen, want zonder extra handen is het vanwege de personeelskrapte op de SEH niet mogelijk aan het programma mee te werken. Joke let scherp op de privacy van de zorgverleners en patiënten. Twee weken na de
opnames worden de patiënten die zijn gefi lmd, gebeld met de vraag of ze nog achter de opnames staan, zo niet dan wordt het materiaal vernietigd. “De patiënt staat voorop. Daarover zijn goede afspraken gemaakt.” De producent houdt zich er altijd aan, zegt Joke, en daarover is ze vol lof.