Het is een lelijk woord, maar een mooi concept: upcyclen. Kort geleden stond er een artikel in dit blad over Bart van Haperen, een ondernemer op GOUDasfalt die afgedankte onderdelen van van alles en nog wat verwerkt in nieuwe, unieke producten. Dat is upcyclen in optima forma: het hergebruiken van materialen en daar iets van maken met meer waarde dan het materiaal zelf heeft. Daar wordt iedereen beter van: het milieu, de consument en ook de ondernemer.
Upcyclen in het groot doet op GOUDasfalt niet alleen onze handige Bart. Heel GOUDasfalt is één groot upcycle-project. Het terrein, de opstallen, het snoei- en sloopafval dat van het terrein afkomstig is: alles wordt voor zover mogelijk hergebruikt, omgevormd, waardevoller gemaakt. Ook daarvan zou iedereen beter moeten worden. Dat lukt tot dusver best aardig. De ondernemers op het terrein, de bezoekers, de gemeente en veel van de omwonenden: iedereen is blij met wat we doen. Het geeft bedrijven kansen, maakt de omgeving mooier en de stad beter.
Als initiatiefnemer word ik er zelf ook heel vrolijk van. Het is een feest om aan zo’n bijzonder project te mogen werken. Wel is het een feest waarvan we de kosten zelf moeten opbrengen. Politiek en samenleving leggen daar terecht veel nadruk op. Minder oog is er voor de aanzienlijke persoonlijke kosten die dit project met zich meebrengt. Voor mij persoonlijk is de grens tussen een leuke vrijwilligersklus en een net zo leuke maar tegelijk veeleisende, niet-betaalde baan al lang overschreden. Dat begint wel een dingetje te worden. Of, om het in optimistisch managementjargon uit te drukken: daar ligt een flinke uitdaging. Tijd dus om de GOUDasfalt-organisatie ook te upcyclen. Wir schaffen das!