Punseliekoekjes haal ik het liefst rechtstreeks bij de bakkerij, waar ik de koekjes nog op de band zie ronddraaien voordat ze in doosjes gestopt worden. Deze keer ook weer, alleen kon ik niet gepast betalen. Ik mocht ze zo meenemen, de vriendelijke man die mij bediende had er het volste vertrouwen in dat ik het geld later zou brengen. En de witgoedleverancier in Korte Akkeren, zei dat hij een verrassing voor me had, toen hij een uur later het door mij bestelde apparaat kwam leveren. Het was 100 euro goedkoper dan ik in de winkel gehoord had. Hij houdt ervan eerlijk met zijn klanten om te gaan, daar voelt hij zich prettig bij. Mijn dag kon niet meer stuk en nog niet eens vanwege deze meevaller. Als je vertrouwen krijgt, ga je dat niet beschamen. Wat een verschil met al die dagelijkse ervaringen van op je hoede moeten zijn, in een wereld waar de zonde hebzucht op de eerste plaats gekomen lijkt te zijn. Hartverwarmend was ook de bijeenkomst van de Gouwedialoog in het nieuwe centrum de Walvis. Een groep van meer dan veertig vrouwen van zeven verschillende etnische achtergronden praatte met elkaar over het offerfeest. Het verhaal van Abraham, die zijn zoon Izak moest offeren maar op het laatst een schaap in zijn plaats kreeg. Dit verhaal uit de Bijbel is in de Koran hetzelfde, alleen gaat het daar om Ismael, de oudere halfbroer van Izak. Met heimwee vertelden de aanwezigen over de sfeer van het offerfeest in de landen van hun voorouders. De winkels in de steden zijn wekenlang dicht omdat iedereen naar zijn familie is, vaak op het platteland. En iedereen doet mee. Je geeft aan familie, vrienden, buren en aan de armen. Kunnen we in Gouda niet een nieuwe traditie invoeren? Een groot gezamenlijk offerfeest voor alle geloven en ongelovigen op het GOUDasfalt terrein? En met Kerstmis geven we alle moslimburen en kennissen een kerstkrans. Van geven en delen word je blij.