Hoe het begon

Toen ik rond de tien jaar oud was vonden mijn ouders dat ik op een sport moest. Sporten was niet zo mijn ding, maar mijn ouders dwongen mij een sport te kiezen. Ik koos met tegenzin voor voetbal bij de lokale zaterdagclub Forty in mijn woonplaats Culemborg. Het spel vond ik best leuk, alleen ik voelde mij niet op mijn gemak. Door gebrek aan kennis en beheersing van de techniek had ik niet veel zelfvertrouwen. Bij mijn team had ik geen aansluiting, ik was met hele andere dingen bezig. Mijn interesses lagen bij politiek, het maken van radio of televisie, economie, audio techniek en economie. Mijn teamgenootjes deden vaak niet meer dan gillen in de kleedkamer en klieren met de handdoeken na het douchen (ja dat moest toen nog na afloop). Voor mij waren het volstrekte vreemden en ik vermoedelijk voor hen.

Ik kan mij nog herinneren dat ik op een nacht gillend wakker werd in mijn bed. Ik wilde niet doorgaan met dat voetbal en vroeg mijn ouders huilend of ik alstublieft kon stoppen. De exacte bewoordingen kan ik mij niet meer herinneren, maar het kwam erop neer dat ik het nog even moest proberen en als ik het dan echt niks vond, kon ik stoppen.

Je eigen weg

Ondertussen was ik in mijn vrije tijd wel begonnen met hardlopen/joggen (tja wat is het verschil eigenlijk). In Culemborg kon je prachtig over de dijk langs de Lek joggen en via een bospad weer terug richting het dorp. Je had tijd om na te denken en te genieten van de omgeving. Het had wel een nadeel, na afloop waren mijn hersenen zo actief van alle zuurstof dat ik de hele nacht niet kon slapen. In de zomervakantie kwam ik tijdens het joggen mijn voetbaltrainer tegen. De verbazing op zijn gezicht zal ik nooit vergeten, of ik dit wel vaker deed. Ik antwoordde: gemiddeld twee keer in de week. Prompt werd ik in het volgende voetbalseizoen overgeplaatst van de B-groep naar de C-groep. Die konden natuurlijk nog beter voetballen dan ik, dus voor mij geen fijne promotie.

Het noodlot

En toen sloeg het noodlot toe. Bij het eerste toernooi ergens in Utrecht brak ik mijn pols tijdens een wedstrijd. Ik kwam verkeerd terecht tijdens het spel. Dat betekende minimaal een half jaar uitval van voetbal en daar was ik niet rouwig om. Lid blijven van de club, maar niet spelen dat vond mijn moeder zonde van het geld en daarmee eindigde mijn voetbalcarrière en begon die bij de radio. Dat paste me een stuk beter. Mijn levensles, doe altijd wat goed voelt en bij je past, niet wat anderen je opleggen.

Luister elke werkdag tussen 17-18h naar Gouda Actueel op GoudaFM voor het laatste nieuws uit de regio.